Bette Westera
Kietel nooit een krokodil
Roverhoofdman Rimpelbaard had twee brutale zonen,
zeven zakken zilverwerk, een kist vol blinkend goud,
een heel gehoorzaam dochtertje, een hol om in te wonen...
Maar ook roverhoofdmannen hebben niet het eeuwige leven en voordat hij zijn laatste adem uitblies adviseerde hij zijn kinderen om rovend door het leven te gaan. 'Maak ieder bos onveilig, laat sporen van vernielingen na, versla draken, hak koningen in mootjes, neem prinsessen bij de neus maar', benadrukte hij, 'kietel nooit een krokodil! '
Zijn dochter was heel 'braaf' en volgde vaders woorden op. Ze roofde en plunderde en was de schrik van de omgeving. De twee zonen trokken zich niets van vaders laatste woorden aan. Ze hingen een beetje rond en deden niets, ze gingen juist dwars tegen vaders laatste wens in. Ze zwaaiden naar de koningin en kóchten hun boodschappen in plaats van ze te stelen.
Ze waren echter ook enorm eigenwijs en gingen op zoek naar een krokodil, die zouden ze wel eens even lekker gaan kietelen! Natuurlijk ging dat niet goed en het was maar gelukkig dat hun stoere zus net in de buurt was. Vanaf die tijd was zij de baas. Haar vader zou trots op haar geweest zijn, zij was een échte Rimpelbaard!
Bette Westera kan als geen ander een ritmische, vloeiende, rijmende tekst in elkaar zetten waarbij het lijkt alsof het haar geen enkele moeite heeft gekost. In een interview, waarin zij ook uitgebreid ingaat op haar rijmende teksten, zegt Bette Westera:
Een goed prentenboek begint bij de tekst, al zijn er ongetwijfeld uitzonderingen op de regel. Ik ben schrijver, dus ik schrijf mijn verhaal en pas als ik er helemaal tevreden over ben gaat dat, via de uitgever, naar de illustrator. De illustrator voegt met zijn of haar tekeningen iets toe aan mijn verhaal. De tekst kan niet zonder het beeld, het beeld niet zonder de tekst. Een prentenboek waarin tekst en beeld precies hetzelfde vertellen is geen goed prentenboek. Er moet spanning zijn tussen wat je ziet en wat je hoort of leest.
Ik ben de schrijver, ik bedenk het verhaal. Ik denk wel in beelden, maar niet in concrete, getekende beelden. Mijn eigen beelden laat ik los op het moment dat ik mijn verhaal aan een illustrator geef.
Toen Khing laatst aan mij vroeg of zijn tekeningen bij “Kietel nooit een krokodil” nu niet heel anders waren geworden dan wat ik me had voorgesteld, antwoordde ik zonder aarzelen: ja, heel anders. Hij keek me een beetje bezorgd aan en vroeg of ik dat dan niet erg vond. Nee, zei ik, helemaal niet, integendeel. Als tien vakkundige illustratoren illustraties maken bij hetzelfde verhaal doen ze dat tien keer anders en allemaal goed.
Thé Tjong Khing heeft al meerdere malen bewezen dat hij een tekst haarfijn aanvoelt en weet dan precies de goede tekeningen daarbij te maken.
Het grappige in dit boek is, dat de zonen aanvankelijk afgebeeld worden met kleding en attributen uit deze tijd. Ze luieren met uitklapstoeltjes achter een windscherm en dragen moderne kleren terwijl hun zus zo uit een roversboek lijkt te zijn gestapt met haar lange rok met brede riem en hoge, stoere, zwarte, platte laarzen. Pas als de twee jongens haar meehelpen worden zij ook 'ouderwetse' rovers.
De afbeeldingen hadden van mij persoonlijk wel iets meer vaart mogen hebben, ze zijn een beetje statisch maar wel humoristisch en mooi gedetailleerd en passen verder, zoals gemeld, goed bij het verhaal.
Al met al een leuk, vloeiend lopend verhaal met daarbij mooie, gekleurde, zorgvuldig afgewerkte, afbeeldingen.
ISBN 9789025759131 | Hardcover | 32 pagina's | Gottmer | november 2014
Afmeting 28,3 x 25,8 cm | Leeftijd: 4+
© Dettie, 28 november 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
