Recensies 15jr+

Dit zijn de meest recente (toon alles).

Aristoteles & Dante ontdekken de geheimen van het universum
Benjamin Alire Sáenz

‘Alhoewel de zomers meestal zon en hitte brachten, gingen ze voor mij over de regen die kwam en ging. En die me altijd achterliet met het gevoel dat ik alleen was.
Voelden alle jongens zich eenzaam?
De zomerzon was niet bedoeld voor jongens zoals ik. Jongens zoals ik hoorden in de regen.’

Het verhaal van de vriendschap tussen twee jongens wordt verteld door een van hen, Aristoteles. Vijftien is hij als hij de even oude Dante ontmoet. Dante is een goedlachse gevoelige jongen, die graag op blote voeten loopt…
Het tegenovergestelde van wat Ari is. Dat is een sombere, bozige tiener, die vooral bezig is het scherm dat hij om zich heen heeft opgericht in stand te houden. In de loop van het verhaal wordt het diverse keren geopperd: ‘ga in therapie’.

‘Ik was vijftien.
Het kon me allemaal niks schelen.
Ik voelde me kut.
Van mij mocht die stralende zon het blauw van de lucht laten smelten, zodat de hemel er net zo ellendig uit zou zien als ik me voelde.’

Dat is normaal, toch? Hij is een tiener! Het is normaal dat tieners wisselende stemmingen hebben. Onder invloed van hormonen zijn ze de ene keer verstandig en een andere keer niet voor rede vatbaar en barsten ze uit in een onverklaarbare woedeaanval. Ari’s boosheid gaat verder dan buien onder invloed van hormonen.

Zijn ouders begrijpen hem niet. What’s new? Maar er is meer aan de hand. Het is niet alleen het zwijgen van zijn vader, die met onverwerkte trauma’s zit van de Vietnamoorlog; het is niet het gezamenlijk zwijgen van de ouders over hun andere zoon, de elf oudere Bernardo die in de gevangenis zit; het is niet alleen dàt: Ari is gewoon boos, en hij weet zelf niet waarom hij zo boos is. Op zichzelf. Op de wereld.

Dante brengt verandering. Met hem kan Ari lachen, met hem wordt gepraat, echt gepraat. Samen ontdekken ze de geheimen van het universum, hetgeen betekent dat ze antwoorden proberen te vinden op hun levensvragen.
Verschillende keren worden ze in hun vrij rustige leventje opgeschrikt, en moeten ze zich aanpassen en opnieuw hun weg zien te vinden. Dan blijken ze toch ook geheimen voor elkaar te hebben.

Het verhaal speelt in 1987, in El Paso, een stad in Texas, waar de bevolking voor een groot deel uit mensen van Mexicaanse afkomst bestaat. Dat is best belangrijk om dit in je achterhoofd te houden, gezien de sociale kwesties die aangeroerd worden. Toch vertelt dit boek vooral het verhaal over vriendschap, over volwassen worden en dat is universeel. Want daar hoort ontluikende seksualiteit bij, meisjes, drank en drugs.
Grappig is het hoe de schrijver zijn hoofdpersonen hun naam waar laat maken: Aristoteles is de denker van de twee, terwijl Dante kunstzinnig is.

Een ontroerend verhaal met veel humor en scherpe zeer realistische dialogen. Het zal zeker veel jongeren aanspreken.

Benjamin Alire Sáenz (1954 Old Picacho, New Mexico) schreef eerder kinderboeken, nog een aantal YA-romans en gedichtenbundels. Die poëzie vinden we zeker terug in Aristoteles en Dante’.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

(On)volmaakt
Luigi Ballerini

Drie jongeren, Hera V, Maat V en Adon V (over die V later meer) ontmoeten elkaar op het vliegveld. Alle drie hebben zij een bericht gekregen van de organisatie van de Grote Talentenshow. Zij zijn uitverkoren om mee te doen aan de finale. Hera stond juist op het punt om voor de metro te springen toen zij het bericht kreeg. Maat hoorde een donderpreek van zijn vader aan, omdat die zijn achten en negens niet goed genoeg vond. En Adon genoot zojuist nog na van een zeer bevredigende rugbywedstrijd, in de wetenschap dat sport niet hoog aangeschreven staat bij het Systeem.

Op het vliegveld krijgen ze te horen dat de vlucht gecanceld is. Ze moeten met de bus. Vooral Hera V gaat flink tekeer. Zij gedraagt zich als een verwend nest, met haar rijke ouders, ze is arrogant en bozig, maar net als de andere twee kandidaten heeft zij een geheim. Maat V heeft last van faalangst omdat hetgeen hij doet nooit goed genoeg is, maar dat is niet zijn geheim.
En Adon V, een mooie jongen (check de naam!) heeft een intolerantie voor lactose, maar hoewel niemand dat mag weten, is ook dit niet zijn geheim. Adon V is ook vriendelijk en sociaal.

De V… dat staat voor Volmaakt. Vlekkeloos. In de maatschappij die beschreven wordt is men ruim zeventig jaar bezig een Volmaakte maatschappij te scheppen. Het DNA van de V’s is geperfectioneerd, zodat er geen gebreken of ziekten kunnen voorkomen en hun levensverwachting is maar liefst honderdelf jaar. Ook staat hun toekomstverwachting er in geschreven: of ze een partner vinden, wat hun beroep zal zijn, op welke leeftijd ze waaraan sterven. Omdat zij uit een kweekbuis komen hebben zij geen navel, en bovendien hebben ze een streepjescode in hun nek.
De Onvolmaakten daarentegen hebben wel een navel hebben, want ze zijn geboren uit een vrouw. En in hun nekken staat hun naam in het rood. Er wordt op hen neergekeken, en de mindere baantjes zijn voor hen, dan hoeven de Volmaakten hun handen niet vuil te maken.

De Grote Talentenshow is er behalve ter lering en vermaak ook om de meest Volmaakte onder de jongeren te vinden. Er zijn meer kandidaten dan deze drie jongeren, maar daar wordt nauwelijks over gesproken. Nadat zij de andere teams verslagen hebben, zal er nog een onderlinge strijd volgen om de enige echte Winnaar te bepalen.
De spanning zit niet zozeer in de competitie als wel in de geheimen die zij coûte que coûte verborgen willen houden, en in het feit dat een maatschappij als deze natuurlijk tegenstanders heeft: het Verzet, met aanhangers bij zowel de Onvolmaakten als de Volmaakten.

Deze dystopische Young Adult met nogal wat overeenkomsten met The Hungergames, lijkt onze huidige maatschappij te beschrijven waar ook die tweedeling is en waar de wetenschap zo graag die volmaakte mens wil creëren. Luigi Ballerini schetst de onrechtvaardigheid van zo’n maatschappij.
Op de voorgrond staan de drie jongeren, met hun eigen talenten, die zij pas kunnen ontplooien als ze elkaar durven vertrouwen. Durven ze dat: zich bloot geven en de consequenties aanvaarden? Als je als lezer vooral daarin geïnteresseerd bent, en niet in de wedstrijd zelf dan is het niet erg dat de opdrachten een piece of cake zijn voor onze helden.

Een maatschappijkritische spannende roman over een toekomst die hopelijk geen kans van slagen heeft.

Luigi Ballerini (Sarzana, 1963) is arts en psychoanalyticus en richt zich voornamelijk op kinderen. Hij heeft meerdere boeken geschreven, voor volwassenen en voor jongeren. Net als in Mijn naam is Nul, het eerdere YA-boek dat bij Clavis verscheen, is dit boek een spannend verhaal, maar zit er wel degelijk een boodschap in.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Chemie Chemie
Kaat De Kock

Meneer Vandervelde is 26 en is dankzij zijn knappe uiterlijk vooral bij de meiden in Emma's klas zeer geliefd. Hij is een hottie en dat terwijl hij Chemie geeft! Emma (17) verheugt zich dan ook op de klassenreis naar Griekenland want Vandervelde gaat mee!

Emma is vlak voor deze reis gedumpt door haar vriendje Benno en ze baalt er goed van ondanks dat ze wist dat hij niet de ware was maar ze konden wel heerlijk vrijen. Benno was al de vierde die haar dumpte in vijf maanden tijd. Waar dat nou aan ligt? Ze heeft geen idee. 'Ze willen zich nog niet binden of 'er zijn nog zoveel andere meisjes...' kreeg ze onder andere van hen te horen. Gelukkig kan ze altijd haar hart uitstorten bij Mia, haar beste vriendin.

Emma heeft hard gespaard voor de klassenreis en kan niet wachten tot het zover is. En als ze eerlijk is lijkt het haar eigenlijk wel heel leuk om met meneer Vandervelde te flirten. Natuurlijk weet ze wel dat het nooit wat kan worden. Een leraar zal nooit wat met een leerling beginnen. Hij zou wel gek zijn, zijn baan en carrière op het spel te zetten voor een schoolmeisje, denkt ze, maar erover dromen kan geen kwaad, toch?
En dan laat klasgenote 'Slettie' tijdens de reis aan Vandervelde overduidelijk blijken dat ze hem wel erg leuk vindt. Vervolgens begint er iets te borrelen van binnen bij Emma. Vandervelde zal zijn keus op háár laten vallen besluit ze en op niemand anders... Het lijkt wel of hij haar ook wel ziet zitten, hij kijkt haar steeds aan en danste met haar op het schoolfeest... het zal toch niet dat... Is er echt chemie tussen hen? Of verbeeldt ze zich dat maar?

En zo begint Emma's strijd om Vandervelde, diep in haar binnenste voelt het niet goed, hij is negen jaar ouder en bovendien haar leraar! Maar wat als hij haar écht leuk vindt? Emma droomt van romantische ontmoetingen, van stiekeme vrijpartijtjes, van etentjes bij kaarslicht. De waarheid verloopt echter heel anders en voor Emma er erg in heeft is ze verwikkeld in een situatie waarvan ze zich afvraagt hoe dit in vredesnaam zo heeft kunnen lopen... En dan blijkt hoe belangrijk zo'n goede en bijzondere vriendin als Mia is.

'Voor veel jongeren herkenbaar' staat op de flaptekst te lezen. Hopelijk verwijst dat naar het verliefd worden op een leraar en niet naar wat er gebeurt in Emma's leven. Het verhaal wordt door Emma zelf, in de ik vorm, verteld. Het is natuurlijk een smeuïg onderwerp maar het is geen spannend verhaal in die zin dat je niet met ingehouden adem de bladzijden omslaat, maar het is allemaal wel geloofwaardig en behoorlijk realistisch weergegeven. (Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal) Kaat de Kock weet goed weer te geven wat het 'aanbidden' van een leraar zo spannend maakt. Maar ook wat het eventuele gevolg van dat flirtgedrag kan zijn.
Kortom, een prettig leesbaar, vlot geschreven boek voor jongeren vanaf 15+

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

54 minuten
Marieke Nijkamp

Zoals altijd neemt de directeur van Opportunity High de tijd voor de toespraak waarmee ze elk nieuw trimester inluidt. Voor een aantal leerlingen is het de laatste keer dat ze naar de inmiddels vertrouwde woorden luisteren. Jarenlang vormde Opportunity een deel van hun leven maar binnenkort zullen ze hun vleugels uitslaan. Autumn kan niet wachten. Sinds haar moeder twee jaar geleden plotseling is overleden, is de plek die ze eens haar thuis noemde veranderd in een plek die ze zo snel mogelijk wil ontvluchten. Ze wil danseres worden, of beter gezegd: ze ís een danseres. Zelfs de liefde die ze voor haar beste vriendin Sylv, met wie ze stiekem een liefdesrelatie heeft, voelt is niet zo intens als haar liefde voor dansen.

Sylv heeft een nauwe band met haar familie en ze zorgt vol toewijding voor haar zieke moeder. Ze houdt van Autumn en ze gunt haar geliefde vriendin met heel haar hart een gelukkiger leven. Toch doet het naderende vertrek haar verdriet. Zal hun relatie de afstand wel overleven? Sylv weet dat ze Autumn zonder morren moet laten gaan maar loslaten is moeilijk.

Na de toespraak stromen de leerlingen naar de uitgangen van de aula maar het rumoer neemt niet af. Sylv let er nauwelijks op. Autumn praat over haar moeder, iets wat ze nauwelijks doet en Sylv koestert het moment. Het geroezemoes slaat om in gemopper en de inmiddels onrustige leerlingen beginnen te dringen. Toch blijft de aula afgeladen vol. Ineens slaat de stemming om. Onrust maakt plaats voor gespannenheid. De deuren van de aula zitten op slot. Zelfs de nooduitgang is vergrendeld. Waarom? Wat is er aan de hand?

De bel gaat. Een nieuwe lesdag is begonnen. De leerlingen in de aula zijn nu ronduit zenuwachtig. Haalt iemand soms een flauwe grap uit? Dan gaat een van de deuren open. Alle ogen richten zich op de tiener die de ruimte binnenloopt. De grijns op zijn gezicht heeft iets onheilspellends. Hij heft zijn arm en dan ziet ook Sylv wat hij vasthoudt. Een wapen. De jongen richt het pistool op de schooldirecteur en haalt de trekker over.

Tomás, die samen met zijn vriend Fareed stiekem in het kantoor van het schoolhoofd rondhangt, herkent het geluid meteen. De harde knallen die door het schoolgebouw dreunen zijn schoten. In de gangen is het griezelig stil. De twee vrienden beseffen dat hun medeleerlingen en leraren als ratten in de val zitten. Ook Claire die op het sportterrein aan het trainen is, weet meteen dat het om schoten gaat. Samen met haar beste vriend Chris probeert ze de school binnen te komen. Haar broertje is binnen! De deuren zijn echter aan de binnenkant vergrendeld. Opportunity High is in een gevangenis veranderd. Een gevangenis waar een doorgedraaide schutter de scepter zwaait.

Een jaar lang stond This is Where it Ends - de oorspronkelijke titel van dit boek - in de New York Times-bestsellerlijst. Er werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. Een hele prestatie voor een Amerikaanse schrijver. Maar wacht eens even: Marieke Nijkamp is helemaal geen Amerikaanse! Ze komt uit het Overijsselse Hengelo waar ze als ambtenaar bij de regio Twente werkt. De liefhebster van young-adultboeken koos ervoor haar debuut in het Amerikaans-Engels te schrijven omdat ze dol is op Amerikaanse boeken, theaterproducties en films. Het is een stijl die gewoonweg bij haar hoort.

54 minuten is invoelend en aangrijpend geschreven. De schutter heet Tyler. Hij is de broer van Autumn. Na een aantal vervelende gebeurtenissen heeft hij Opportunity High verlaten waarna hij langzaam is overmand door wraakgevoelens. Van de tienerjongen die Tyler eens was, is niets meer over. De jongen die keer op keer de trekker van zijn pistool overhaalt is een monster. Zelfs Autumn is niet langer veilig voor de jongen die haar meer dan eens heeft getroost wanneer hun vader te veel gedronken had.

Marieke Nijkamp beschrijft heel raak de impact die een schietpartij op een school heeft. Niet alleen het welzijn van de leerlingen en leraren maar dat van de complete gemeenschap wordt door de vreselijke gebeurtenis ontwricht. 54 minuten lang zaait Tyler dood en verderf. 54 minuten lang is niemand in de aula zijn of haar leven zeker en kan de buitenwereld alleen maar radeloos afwachten. Marieke Nijkamp maakt indruk met dit knap geschreven debuut. In januari 2018 verschijnt Voor ik je loslaat, haar volgende boek. Zal het haar lukken de kracht en intensiteit van haar debuut te evenaren? Als het haar nogmaals lukt, ben ik een zielstevreden lezer!

ISBN 9789402751529 | e-book | 177 pagina's | HarperCollins Young Adult | september 2016
Leeftijd: 15+

© Annemarie, 17 augustus 2017

The hate u give
Angie Thomas

De zestienjarige Starr Carter heeft vaak het gevoel dat ze twee verschillende levens leidt. Ze woont in een armoedige buurt waar enkel mensen met een donkere huidskleur wonen. Veel mensen noemen het een “achterbuurt” of zelfs een “getto”. Er wordt drugs gedeald en bendes maken de straat onveilig. Door de dreunende muziek die ’s avonds de muren doet trillen klinken regelmatig schoten door. Het is geen prettige buurt maar het is wel de plek waar Starrs dierbaren wonen. Het is haar thuis.

De meeste andere kinderen op de school waar Starr overdag naartoe gaat, kunnen zich geen voorstelling van Starrs leven maken. Ze zijn vrijwel allemaal blank en wonen in dure huizen in buurten met mooie tuinen en spelende kinderen op straat. Zij kennen schietpartijen alleen van televisie. Zij hebben geen ouders die hun kinderen al op jonge leeftijd uitleggen wat ze moeten doen wanneer ze door de politie staande worden gehouden. Starrs ouders hopen vurig op een betere toekomst voor hun kinderen. Daarom hebben ze Starr en haar twee broers naar de dure school in de veilige wijk gestuurd, ook al kunnen ze dat nauwelijks betalen. Op deze school is Starr een aangepaste versie van zichzelf want echt zichzelf zijn durft ze er niet. Met haar huidskleur valt ze er al genoeg uit de toon, vindt ze zelf.

Op een feestje loopt ze haar goede vriend Khalil tegen het lijf. Hoewel ze elkaar al een tijdje niet hebben gezien, is de sfeer meteen als vanouds. Starr en Khalil zijn samen opgegroeid en hoeven elkaar niet dagelijks te zien om voor altijd vrienden te zijn. Wanneer Starr Khalils nieuwe schoenen bewondert, klinken er plotseling schoten. Khalil grijpt Starrs hand stevig vast en loodst haar mopperend naar zijn auto. Waarom breekt er toch altijd ruzie op feestjes uit? Onderweg naar huis wisselen ze hun gekibbel af met grapjes. Even hebben ze het over hun vriendinnetje Natasha, die werd neergeschoten toen ze alle drie nog maar tien jaar oud waren.

Het geluid van een sirene doorbreekt de gezellige cocon waarin ze zich bevinden. Nu zien ze ook het zwaailicht. Khalil zet zijn auto stil en tot Starrs schrik vraagt hij de agent waarom deze hem aangehouden heeft. Khalil zou beter moeten weten. Starr heeft geleerd altijd te doen wat de politie vraagt, geen tegenvragen te stellen en zo stil mogelijk te blijven staan. Dat is wel zo veilig. De agent reageert geïrriteerd en fouilleert Khalil ruw. Daarna sommeert hij Khalil te blijven staan terwijl hij zelf terug naar de politieauto loopt. Khalil blijft echter niet staan. Hij maakt zich zorgen om Starr en opent het portier. Op het moment dat hij vriendelijk “Gaat-ie, Starr?” zegt, belandt de eerste kogel in zijn rug. Er volgen er nog twee. Starr gilt het uit, springt uit de auto en rent naar haar vriend toe. Khalil is dood. En dan wordt Starr ineens zelf onder schot gehouden. Intens geschokt moet ze met haar handen omhoog blijven staan tot er versterking is gearriveerd.

De dood van Khalil slaat in als een bom. De politie heeft een ongewapende tiener gedood. Wéér. Starr is intens verdrietig maar ook bang. Bang voor de politie. Starr durft niemand te vertellen dat ze bij de schietpartij was. Op school moet ze vreselijke verhalen over Khalil aanhoren. Hij zou een drugsdealer zijn geweest en het er zelf naar gemaakt hebben. De politieman die Khalil heeft neergeschoten wordt door sommige media zelfs als slachtoffer neergezet. De spanning in de wijk waar Starr woont neemt toe. De bewoners willen gerechtigheid. Starr wil dat ook maar de angst verlamt haar. Durft ze het aan de ware toedracht te vertellen, ondanks de dreiging die vanuit verschillende hoeken op haar loert?

The hate u give is een echte eyeopener. De titel verwijst naar een uitspraak van de rapper Tupac. Thug Life, de titel van een van zijn albums, stond volgens hem voor The Hate U Give Little Infants Fucks Everybody. En dat is precies waar dit boek over gaat. Jongeren in wijken als die van Starr groeien op in onveiligheid en armoede. Ze krijgen niet dezelfde kansen als de rijke blanke jongen in nabijgelegen wijken. Vaak sluiten de arme jongeren zich uiteindelijk bij bendes aan en/of gaan ze drugs dealen. Niet omdat ze dat willen, maar omdat alle andere kansen op geld en voedsel hen ontnomen worden. Ze worden door de maatschappij in een bepaalde hoek gedwongen, waarna ze door diezelfde maatschappij worden veroordeeld omdat ze zich in die hoek bevinden. Is dat niet vreselijk krom?

Met haar debuut The hate u give maakt schrijfster Angie Thomas, met een schrijfstijl die jongeren zal aanspreken, duidelijk hoe verkeerd de maatschappij in elkaar steekt. Hoe kan het dat huidskleur en afkomst nog altijd bepalen welke kansen mensen in het leven zullen krijgen? Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar over hen gaat dit boek niet. Het gaat om de grote groep mensen die door de rest van de maatschappij grotendeels wordt genegeerd of benadeeld. Hoewel dit verhaal zich in Amerika afspeelt, zijn er in Nederland vergelijkbare situaties. In dit aangrijpende verhaal leert Starr ons dat wij er samen voor kunnen zorgen dat er een einde aan deze ongelijkheid komt en dat maakt haar tot een heldin van deze tijd!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Niemands meisje
Lydia Rood

Wie ‘Survival’ heeft gelezen kent Liesbeth, de hoofdpersoon van het nieuwe jongerenboek van Lydia Rood. Haar thuissituatie is niet bepaald gewoon: haar broertje en zusje, een tweeling, zijn allebei autistisch en eisen dus veel aandacht op van hun ouders.
Haar moeder Hella heeft zelf ook een contactstoornis. Alleen Liesbeth en haar vader zijn ‘normaal’, maar aan haar vader heeft Liesbeth ook maar weinig. Hij is leraar op de school waar ook Liesbeth heen gaat, en is daar heel erg de populaire leraar, terwijl hij zich thuis niet erg aanwezig is.
In ‘Survival’ was het een jongen die tegen Liesbeth zei dat zij zijn ‘eerste meisje’ was, waarop zij terug snauwde: ‘Ik ben niemands meisje, hoor!’

In dit tweede boek is Liesbeth 17 jaar, en er is iets gebeurd waardoor zij in een instelling terecht komt en in therapie moet. Ze noemt het 'een incident'. We lezen de transcripties van deze sessies, en later ook die van de praatgroep waar zij naar toe gaat. Met lotgenoten, jongeren die net als zij moeite hebben zich staande te houden in deze wereld.

Liesbeth zit erg in de knoop met zichzelf. Tot het Incident, tot de opname, heeft zij nooit het idee gehad dat iemand haar echt zag staan. Zij was thuis altijd degene die het wel alleen kon, de tweeling eist nu eenmaal veel tijd en energie van hun ouders. Ze voelt zich alleen, onbegrepen en in de steek gelaten - ook door haar ‘zogenaamde’ vriendjes. Als haar inmiddels apart wonende vader dan ook nog weigert om een studie te betalen – terwijl hij wel voor zichzelf een nieuwe motor koopt – voelt ze zich machteloos. Ze is kwaad.

‘Ik vraag toch niet veel? Ik wil alleen graag studeren. Aan je schooldiploma heb je niks. Ik heb geen vijven of zo, eerder achten. In plaats dat Ferdi (=vader) trots op me is… ik ben toch zijn kind? Het is ook niet zo dat er na mij nog twaalf kinderen komen die moeten studeren. Maar Ferdi doet net of hij geslacht wordt. Iedere keer komt hij met de tweeling. De tweeling, de tweeling – dat is altijd zijn smoes.’

Erger nog is dat ze thuis het idee krijgt dat ze niet bestaat. Niemand vraagt waarom ze doet wat ze doet. Niemand vraagt hoe het met haar gaat. Is het dan gek dat ze die aandacht op gaat eisen? Dat ze gaat gillen, schreeuwen, met de deuren gooien?

Het verhaal is confronterend, Lydia Rood draait niet om de feiten heen en schrijft alles op zoals jongeren als Liesbeth hun leven ervaren.
Het enige waar ik vraagtekens bij heb is die studie die haar ontzegd zou worden. Ook als ouders niet betalen zijn er namelijk mogelijkheden om te studeren. Het zou moeilijker worden maar niet onmogelijk. Er is niemand die haar dat vertelt.
Dat is evenwel maar een symptoom van waar Liesbeth mee zit. Veel meer is het de liefdeloosheid van haar ouders, de manier waarop er in haar ogen van haar geprofiteerd wordt. De onzekerheid van een pubermeisje wordt in de persoon van Liesbeth ten top gedreven.
Als we dan eindelijk horen wat dat incident behelsde, dan is er begrip.

Een boek als dit is zou welhaast verplicht moeten worden voor middelbare scholieren!
Het gaat in dit geval dan wel om een uit de hand gelopen situatie, maar de manier waarop Rood de gevoelens van de jongeren bloot legt en inzicht geeft in de psyche van de puber is onovertroffen.

ISBN 9789025873936 | Paperback | 212 pagina's | Uitgeverij Leopold | september 2017
Leeftijd: 15+

© Marjo, 20 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vlucht Vlucht
De Weerling: Deel 1
Christopher C. Petersen

De zestienjarige Levi woont in Crest waar zijn tante Carmen en oom Daniël al langer wonen, maar waar Levi pas net gearriveerd is met zijn moeder, broertje en zusje. Hun vader is al tien jaar weg, of hij nog leeft weten ze niet. Bij een maaltijd vertelt zijn tante dat Crest een leuk vissersdorp is, maar dat hij wel op moet passen: op de markt houden zich de laatste tijd zakkenrollers op. Daar zit een verhaal achter, zegt Daniël, en hij vertelt over de geschiedenis van Esmyla, het land waar ze wonen. Er zijn vijf provincies ieder geleid door een van de vijf broers, die vanwege de praktijken van een vrouw een gevecht aangingen, waarbij sprake was van geheimzinnige lichtflitsen en andere magische verschijnselen. Sindsdien werken de provincies niet meer samen.
Dat was maar een vreemd verhaal vond Levi. Maar, zegt zijn oom:

‘Niet alles is wat het lijkt, Levi. Simpelweg omdat jij iets nog nooit heb zien gebeuren, wil nog niet zeggen dat het niet kan.’

En zo zal blijken…

Levi ontmoet Andreas op de markt, een blinde jongen die desondanks razend snel blijkt te kunnen te vluchten als hij en Levi achterna gezeten worden. Zij ontsnappen echter niet, en de wereld waar ze dan in terecht komen is er inderdaad een vol magische elementen: de wereld van de weerlingen. Ze bevinden zich in een kamp met allemaal zestienjarigen, die allemaal de gave hebben zich te kunnen veranderen in een dier: ze zijn weerlingen. In het kamp zullen ze leren omgaan met de metamorfose, die ze tot in de puntjes moeten leren beheersen. Een aantal van hen zal ingezet worden bij de bewakingsdienst, de rest gaat zich inzetten voor de natuur.

‘Het doel is het bewoonbaar houden van de wereld.’

Levi en zijn nieuwe vriend Andreas raken bevriend met Alice. Het drietal raakt betrokken bij de onrust in het land, waarbij de rol van de weerlingen net iets anders blijkt te liggen als het uitgangspunt was. Er zijn mensen belust op macht, en natuurlijk mensen die proberen te voorkomen dat het lang beheerst zal worden door enkele personen.

Magische elementen, de strijd tussen goed en kwaad, en een trilogie. Het zijn kenmerkende ingrediënten voor een succesvolle serie. Er zijn nog vragen genoeg open voor de volgende delen, want wie of wat zijn die lichtjes die op een bepaald moment Levi te hulp schieten? Welke taak ligt er voor het in het verschiet? En komt het op romantisch gebied ook allemaal in orde?Zal Levi zijn moeder nog terugzien? En leeft zijn vader nog?

Vlucht is het eerste deel van de Weerlingtrilogie. Het is het debuut van Christopher C. Petersen.

ISBN 9789078437413 | Paperback | 360 pagina's | Uitgeverij Macc | augustus 2017
Leeftijd: 15+

© Marjo, 13 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Sterker dan jij
Kaat De Kock

De zestienjarige Lara (ik-verteller) begrijpt het niet, waarom hoort ze niets meer van Jasper? Gelukkig is haar hartsvriendin Eefje er nog waarbij ze altijd kan uithuilen en opnieuw beginnen. Eefje weet Lara steeds opnieuw weer aan het lachen te krijgen.

'[...] 'geloof me: voor je het weet vind jij een man die jouw liefde waard is en die je overstelpt met aandacht en gedichten en chocolaatjes en juwelen en schatiige puppy's ... en ... en ... eenhoorns! floept ze eruit.'
Ik lach door mijn tranen heen.
'Yeah, right,' zeg ik.

Dat Eefje zo snel gelijk zal krijgen, hadden ze alle twee niet verwacht. Vier maanden later is Lara namelijk stapelverliefd op Kobe. Zelfs haar moeder vindt Kobe leuk. Gelukkig kan Eefje het ook goed met Kobe vinden. Maar als ze met zijn allen een avondje uit zijn waarschuwt een beeldschoon meisje Lara. 'Pas op met hem,' zegt ze indringend. Het blijkt de ex van Kobe te zijn. Volgens Kobe wil ze niet accepteren dat het over en uit is met hem.

Maar al snel leert Lara wel degelijk een vreemde, akelige kant van Kobe kennen. Als ze vertelt dat hij niet de eerste is met wie ze het bed deelt, wordt hij razend en behandelt haar alsof ze een stuk vuil is om haar een paar dagen later vol spijt een prachtig cadeau te geven.
Maar als Lara danst met haar beste vriend, sleept hij haar mee naar buiten en blijkt Kobe zelfs zeer bedreigend te handelen. Lara's vriendin Eefje vindt het griezelig en adviseert Lara te breken met Kobe, maar Lara is stapelgek op hem. Bovendien heeft hij ook een erg lieve kant, ze wordt door hem als een prinses behandelt, hij weet precies wat ze mooi vindt en koopt het voor haar, hij heeft zelfs een supergave verrassing voor haar bedacht ...

Langzamerhand wordt Kobe's invloed steeds groter. Op een listige manier zorgt hij ervoor dat Lara steeds meer tijd aan hem alleen besteedt. En als ze al eens een keertje met bijvoorbeeld Eefje afspreekt dan zorgt hij ervoor dat hij er zelf ook bij is, want wie zegt dat ze met haar vriendin afgesproken heeft? Die ene keer had ze toch ook gelogen? Lara's wereldje wordt steeds kleiner, alles draait om Kobe. Hij is stapelgek op haar verzekert hij haar keer op keer, hij wil haar niet kwijt en Lara gelooft hem maar al te graag. Haar verliefdheid op Kobe is sterker dan de realiteit en die is dat hij steeds vaker zijn woedeaanvallen op haar afreageert. En nog steeds blijft Lara voor hem kiezen, ook als ze met blauwe plekken rondloopt, want eigenlijk had ze het wel verdient... Lara's ogen gaan pas open als het bijna te laat is!

Op zich is het een goed boek als het dient om meiden te waarschuwen tegen mensen als Kobe. De jongen manipuleert alles zodanig dat het lijkt alsof zijn agressieve gedrag allemaal Lara's eigen schuld is. In het verhaal komt ook duidelijk naar voren dat dergelijk gedrag onacceptabel is. Niemand hoort zo behandeld te worden.
Het verhaal zelf is qua opbouw en stijl wat minder. Het chronologische verloop en de nadruk op het gedrag van Kobe maakt het verhaal behoorlijk voorspelbaar. Verder verwacht je wel een volgend incident maar je zit niet vol spanning mee te leven, je wordt niet het verhaal in gesleept, daarvoor is het te afstandelijk geschreven. De focus van de schrijfster is mogelijk wat te veel gericht op het benadrukken van het zeer ongewenst gedrag van Kobe waardoor het verhaal eromheen en het gewone dagelijkse leven, wat voortkabbelt.

Toch denk ik dat jongeren het boek, dat geschreven is in hun eigen - licht Vlaamse - taal, de moeite van het lezen meer dan waard vinden. Het verhaal laat iemand namelijk nadenken over ongewenst gedrag en het trekken van grenzen. De boodschap is duidelijk ... Tot hier en niet verder.
En dàt kan niet vaak genoeg gezegd worden.

Kaat De Kock werd in 1975 geboren in Bornem (België). Ze studeerde Germaanse taal- en letterkunde en werkt als freelance redacteur en vertaler voor verschillende media. Ze woont met haar man en dochter in Antwerpen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Raven Raven
Slaves: Deel 1
Miriam Borgermans

In een – gelukkig – futuristische maatschappij, 2558, is slavernij aan de orde van de dag. De heersers zijn de Genoten, mensen met veel macht die hun onderdanen kunnen maken en breken. Er heerst nogal wat rivaliteit onder hen en ze schuwen het geweld niet. ’Het aantal psychopaten onder hen is zeer hoog.’
Degenen die op een Delicatus Slavenschool zijn ondergebracht zijn hun toekomst niet zeker, maar ze zijn toch al beter af dan de trasherslaven, die minder dan niets zijn. Uitschot. Gebruiksvoorwerpen. De leerlingen van de school worden verkocht op veilingen die regelmatig gehouden worden, en natuurlijk moeten ze zoveel mogelijk opbrengen. Maar hun lot kan vreselijk zijn.

Raven, onze hoofdpersoon, was ooit een trasher, maar werd vanwege haar schoonheid opgemerkt en in de school opgenomen. Maar ze heeft helemaal geen zin om te leren hoe ze zich het beste kan voordoen. Ze wil vrij zijn! Maar ze is een Delicatus en ‘Delicatusslaven zijn kunstwerken!’ En het kan zijn dat ze zo behandeld worden. Maar het kan ook zijn dat zij worden mishandeld. Het loopt meestal niet goed met hen af.

Als het de beurt is van Raven om verkocht te worden, wil Genoot Ghassan Aboud haar hebben. Raven prijst zich gelukkig: hij staat bekend als een redelijk zachtzinnige man. Maar het loopt allemaal anders: Ghassan wordt vermoord en Raven beschuldigd.
Opnieuw is zij een trasher, maar nu een die zich buiten de Stad in leven moeten zien te houden. De stad is omgeven door een hoge muur van prikkeldraad. Ondoordringbaar. Er zijn geen bewakers, geen torens, alleen ‘in elkaar gerolde kluwens waarvan de pinnen het laatste zonlicht weerkaatsen.’

Binnen de stad heeft zij mensen die aan haar kant staan. Er is de eunuchslaaf Castro, en de zoon van de eigenares van de school, Seamus, die zijn zinnen heeft gezet op Raven. Zij wil hem niet, maar dat interesseert hem niet. Ook nu zij zich buiten de stad in de bushbush moet zien te redden zijn deze twee mannen met haar bezig.

Intussen volgen we Raven bij haar avonturen. Ze ontmoet andere uitgestotenen, jongeren die ieder een eigen manier gevonden hebben om te overleven. Ook Raven zoekt haar weg, en vindt daarbij jaloezie en haat op haar pad, maar ook vriendschap en liefde. En niet te vergeten zandvlooien, wespen en honger…

Het verhaal is duidelijk het begin van een serie. Er blijven veel vragen onbeantwoord en het is ook maar de vraag of zij van Seamus af is. Tussen de hoofdstukken door volgen we deze jonge man in hele korte stukjes tekst, die evenwel heel duidelijk en veelzeggend zijn. Boven de hoofdstukken staan spreuken en citaten.
Het is een spannend verhaal, dat leest als een trein. Misschien wel wat voorspelbaar, dus ik ben benieuwd waar Raven in deel twee mee te maken krijgt!

Miriam Borgermans (1965 Vught ) groeide op in België. Eigenlijk van plan een heel andere richting in te slaan studeerde zij bosbouw, is zij jeugdboeken gaan schrijven.

ISBN 9789044828689 | Hardcover | 487 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2016
Leeftijd: 15+

© Marjo, 08 augustus 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Hof van vleugels en verwoesting
Hof van doorns en rozen: Deel 3
Sarah J. Maas

Nu Feyre de waarheid kent, verafschuwt ze de man op wie ze eens zo verliefd was. Tamlin is niet langer haar prins op het witte paard. Ook zijn rijk, het Lentehof, kan haar niet langer bekoren. Eindelijk weet Feyre waar ze thuishoort. Ze is de Edelvrouwe van het Nachthof en de metgezel van Rhysand. Hoewel iedereen denkt dat Rhysand een monster is, weet Feyre nu dat zijn barse houding een toneelstuk is om zijn volk te beschermen. Ze houdt met heel haar hart van hem.

Toch is Feyre teruggekeerd naar de Lentehof. Naar Tamlin. Hoewel zijn nabijheid haar met afschuw vervult, glimlacht ze keer op keer liefjes naar hem. Ook Feyre speelt nu toneel. Ze heeft geen keus. Tamlin is een verrader. Hij heult met de koning van Hybern die op het punt staat heel Prythian op te eisen. Als de koning van Hybern krijgt wat hij wil, is het gedaan met alle hoven en zal het leed van de bevolking niet te overzien zijn. Vluchten is geen optie, dus zit er niets anders op dan te vechten. Feyre is bereid om samen met Rhysand en hun trouwe vrienden tot het uiterste te gaan om het Nachthof te redden. Daarom is ze teruggekeerd naar Tamlin. Alleen iemand die regelmatig in zijn nabijheid verkeert kan mogelijk zijn plannen achterhalen.

Hoewel Feyre walgt van Tamlin vindt ze het nog veel moeilijker de hogepriesteres Ianthe terug te zien. Ianthe, die beweerde haar vriendin te zijn, heeft Feyres zussen Nesta en Elain aan de koning van Hybern uitgeleverd. Het is Ianthes schuld dat Nesta en Elain niet langer menselijk zijn. Steeds als Feyre het minzame glimlachje op Ianthes gezicht ziet, moet ze zichzelf bedwingen haar niet aan stukken te scheuren. Ze zou Ianthe zonder al te veel moeite kunnen doden maar niemand mag weten dat ze zo sterk is. Alleen haar vrienden van de Nachthof kennen haar ware identiteit. Alleen zij weten dat er een enorme kracht in haar ranke lichaam huist.

Feyre is niet enkel een spion, ze fungeert ook als stoorzender. Uiterst vakkundig zaait ze tweestrijd op de Lentehof. Ze speelt Tamlin en zijn beste vriend Lucien tegen elkaar uit en stookt de bevolking tegen hun leider op. Feyre schaamt zich geen moment voor haar gedrag. Als ze erin slaagt de Lentehof ten val te brengen, verliest Hybern immers een bondgenoot. Hoewel Feyre haar uiterste best doet haar kracht verborgen te houden, valt ze door de mand wanneer ze Ianthe betrapt op het martelen van Lucien. Wanneer ze Ianthe eindelijk laat boeten voor haar daden, blijken er meer mensen toneelgespeeld te hebben. Feyre slaat samen met Lucien, die haar vriend en vijand tegelijk is, op de vlucht. Afgezanten van Hybern zijn er echter in geslaagd haar ongemerkt te vergiftigen en haar krachten nemen razendsnel af.

Hof van vleugels en verwoesting is het derde en laatste deel van de Hof van doorns en rozen-reeks. Er is een oorlog op komst en Feyre en Rhysand hebben bondgenoten nodig. Het leger van de Nachthof kan het onmogelijk alleen tegen de enorme legermacht van Hybern opnemen. De Edelheren van de andere hoven zullen partij moeten kiezen. Gaan ze samen met Rhysand en Feyre de strijd tegen Hybern aan of zullen ze besluiten met de vijand te heulen? Rhysands slechte reputatie doet de onderhandelingen geen goed. De andere Edelheren weigeren te geloven dat Rhysand in werkelijkheid over een goed karakter beschikt. Rhysand heeft ze te lang in de waan gelaten een slechterik te zijn. Ook andere onderlinge strubbelingen beletten de Edelheren een verbond aan te gaan. De dreiging neemt toe en de situatie wordt steeds uitzichtlozer.

In Hof van vleugels en verwoesting leert de jonge Feyre dat niemand, op de koning van Hybern na misschien, per definitie goed of slecht is. Een betrouwbaar gezicht staat niet garant voor een betrouwbaar karakter en slechteriken zijn misschien niet zo slecht als ze denkt. Feyre moet leren de mensen in haar omgeving te doorzien en dat is niet eenvoudig. Schrijfster Sarah J. Maas laat de lezer tijdens het lezen van deze spannende en romantische fantasyreeks inzien dat verschillen er zijn om geaccepteerd en overbrugd te worden. De Hof van doorns en rozen-reeks vormt voor jongeren – én minder jongeren - dan ook een uitstekende kennismaking met het fantasygenre.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: