Bette Westera

Toon alleen recensies op Leestafel van Bette Westera in de categorie:

Bette Westera op internet:

Categorie: Recensies 4-5jr

Kietel nooit een krokodil
Tekst: Bette Westera
Illustraties: Thé Tjong-Khing

Roverhoofdman Rimpelbaard had twee brutale zonen,
zeven zakken zilverwerk, een kist vol blinkend goud,
een heel gehoorzaam dochtertje, een hol om in te wonen...

Maar ook roverhoofdmannen hebben niet het eeuwige leven en voordat hij zijn laatste adem uitblies adviseerde hij zijn kinderen om rovend door het leven te gaan. 'Maak ieder bos onveilig, laat sporen van vernielingen na, versla draken, hak koningen in mootjes, neem prinsessen bij de neus maar', benadrukte hij, 'kietel nooit een krokodil! '

Zijn dochter was heel 'braaf' en volgde vaders woorden op. Ze roofde en plunderde en was de schrik van de omgeving. De twee zonen trokken zich niets van vaders laatste woorden aan. Ze hingen een beetje rond en deden niets, ze gingen juist dwars tegen vaders laatste wens in. Ze zwaaiden naar de koningin en kóchten hun boodschappen in plaats van ze te stelen.
Ze waren echter ook enorm eigenwijs en gingen op zoek naar een krokodil, die zouden ze wel eens even lekker gaan kietelen! Natuurlijk ging dat niet goed en het was maar gelukkig dat hun stoere zus net in de buurt was. Vanaf die tijd was zij de baas. Haar vader zou trots op haar geweest zijn, zij was een échte Rimpelbaard!

Bette Westera kan als geen ander een ritmische, vloeiende, rijmende tekst in elkaar zetten waarbij het lijkt alsof het haar geen enkele moeite heeft gekost. In een interview, waarin zij ook uitgebreid ingaat op haar rijmende teksten, zegt Bette Westera:

Een goed prentenboek begint bij de tekst, al zijn er ongetwijfeld uitzonderingen op de regel. Ik ben schrijver, dus ik schrijf mijn verhaal en pas als ik er helemaal tevreden over ben gaat dat, via de uitgever, naar de illustrator. De illustrator voegt met zijn of haar tekeningen iets toe aan mijn verhaal. De tekst kan niet zonder het beeld, het beeld niet zonder de tekst. Een prentenboek waarin tekst en beeld precies hetzelfde vertellen is geen goed prentenboek. Er moet spanning zijn tussen wat je ziet en wat je hoort of leest.
Ik ben de schrijver, ik bedenk het verhaal. Ik denk wel in beelden, maar niet in concrete, getekende beelden. Mijn eigen beelden laat ik los op het moment dat ik mijn verhaal aan een illustrator geef.

Toen Khing laatst aan mij vroeg of zijn tekeningen bij “Kietel nooit een krokodil” nu niet heel anders waren geworden dan wat ik me had voorgesteld, antwoordde ik zonder aarzelen: ja, heel anders. Hij keek me een beetje bezorgd aan en vroeg of ik dat dan niet erg vond. Nee, zei ik, helemaal niet, integendeel. Als tien vakkundige illustratoren illustraties maken bij hetzelfde verhaal doen ze dat tien keer anders en allemaal goed.

Thé Tjong Khing heeft al meerdere malen bewezen dat hij een tekst haarfijn aanvoelt en weet dan precies de goede tekeningen daarbij te maken.

Het grappige in dit boek is, dat de zonen aanvankelijk afgebeeld worden met kleding en attributen uit deze tijd. Ze luieren met uitklapstoeltjes achter een windscherm en dragen moderne kleren terwijl hun zus zo uit een roversboek lijkt te zijn gestapt met haar lange rok met brede riem en hoge, stoere, zwarte, platte laarzen. Pas als de twee jongens haar meehelpen worden zij ook 'ouderwetse' rovers.
De afbeeldingen hadden van mij persoonlijk wel iets meer vaart mogen hebben, ze zijn een beetje statisch maar wel humoristisch en mooi gedetailleerd en passen verder, zoals gemeld, goed bij het verhaal.
Al met al een leuk, vloeiend lopend verhaal met daarbij mooie, gekleurde, zorgvuldig afgewerkte, afbeeldingen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Sint gaat op gym
Tekst: Bette Westera
Illustraties: Sylvia Weve

Al vanaf de eerste pagina begint het gnuiven en gniffelen.De Sint ligt op een sofa in zijn witte onderhabijt zich verveeld koelte toe te waaien met een handwaaier. Hij verveelt zich te pletter. Het is pas augustus en het duurt nog zo lang voordat hij weer naar Nederland mag.
Hij vindt het in Spanje zo warm en zo saai! Sint heeft nergens zin in en maken zich zorgen. De Pieten zijn het met elkaar eens, Sinterklaas is vervelend van verveling. Er moet wat gebeuren.

Hij moet aan judo gaan doen, beslist Knutselpiet en hij maakt een prachtig judopak, 'Veel te wijd', zegt Zeurpiet. Maar judo is niets voor de Sint. Na de heup-, been- of handworp komt hij nauwelijks meer overeind. Het judopak gaat uit en het voetbalpak gaat aan. Maar Sint snapt de spelregels niet goed, dat voetballen wordt ook niets.

En dan... zien we die arme Sint helemaal in de knoop in zijn Sintondergoed, aan de ringen hangen. Hij probeerde een vogelnestje te maken...

Daarna krijgt de Sint een tutu aan, want hij moet dan maar gaan balletten. 'Mannen dragen geen tutu', zeurt Zeurpiet. Maar ook dat wordt helemaal niets. En zo ploetert de Sint door...
We zien hem prachtig afgebeeld als sumoworstelaar, als schoonspringer, als gewichtheffer... maar helaas, het is allemaal niets voor de Sint.
En dan weten ze het! De Sint gaat op...

Hilarisch verhaal, in mooie vlotte taal geschreven. Vooral de zure opmerkingen van Zeurpiet zijn grappig. Hij zegt wat veel mensen zullen denken. Het leuke is dat zelfs onze eigen Sinterklaasverslaggeefster Diewertje Blok ook nog in het verhaal voorkomt.

De helder gekleurde afbeeldingen van Sylvia Weve zijn eveneens erg komisch. Vooral de Sint aan de ringen is schitterend evenals de Sint in zijn balletpak mét zijn Sinthandschoenen aan! Hij blijft ten alle tijden wel Sinterklaas natuurlijk!
Bette Westera en Sylvia Geve vormen een mooi koppel, ze voelen elkaar haarfijn aan en dat komt in dit boek prima tot uiting.
Erg leuk voorlees- en kijkboek.

N.B. Bij de kleuteruniversiteit is een digibordles rond dit boek te bestellen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Miniheksen
Tekst: Bette Westera
Illustraties: Loes Riphagen

De miniheksen toveren de hele dag door en toch verandert er helemaal niets in het bos. Dat wordt wel erg saai. Ze beginnen zich heel erg te vervelen. Elke dag toveren als er toch niets verandert heeft geen zin, ze stoppen maar met dat getover. Wat moeten ze nu?
Ze gaan kijken bij de duimdwergen, die toveren niet maar vervelen zich nooit, hoe doen ze dat?
De duimdwergen lachen om die miniheksen. Vervelen? Nee, ze vervelen zich nooit want ze hebben een geheim, ze sparen namelijk iets, iets heel kleins... en wel Miniheksen!
Het wordt een heel gedoe daar in het bos want de Miniheksen gaan natuurlijk onmiddellijk Duimdwergen sparen.
En dan komt Rimpelreus aandenderen, de grond trilt er van. En Rimpelreus spaart ook iets...

De tekst is vlot en de illustraties zijn erg grappig. Alle duimdwergen hebben een lange witte baard en enorme duim als neus. De miniheksen hebben lange tanden, een grote bos haar en een lange neus met rode vlekken erop die bijna tot op hun navel hangt. De reus heeft vier vingers en zes tenen en veel rimpels. De tekeningen zijn heel kleurig en gezellig druk.
Kinderen zullen het verhaal en de komisch afgebeelde figuurtjes prachtig vinden.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer: