Recensies 0-3jr

Dit zijn de meest recente (toon alles).

Kas bij de tandarts
Tekst en illustraties: Pauline Oud

Daar is die leuke Kas weer! De vorige keren dat we over hem lazen mocht hij o.a. bij opa en oma logeren en een andere keer was hij een beetje ziek. Gelukkig is hij weer helemaal beter en dat is maar goed ook want deze keer mag Kas namelijk voor de eerste keer naar de tandarts. Zijn handpop Kroko de krokodil mag mee, die heeft natuurlijk ook een heleboel tanden...

We zien Kas van tevoren druk bezig met zijn tanden extra goed te poetsen. ‘Kijk eens, Kroko! Zijn mijn tandjes al schoon voor de tandarts?’ Vraagt hij. Maar Kroko zegt natuurlijk niets terug. Mama wel, zij zingt zelfs een tandenpoetsliedje waardoor Kas precies weet hoe hij zijn tanden schoon kan krijgen.

De tandarts is heel aardig. Hij kijkt eerst maar eens Kroko's tanden na en die mag zijn tanden wel eens wat beter poetsen. Dan is Kas aan de beurt en wat zegt de tandarts? ‘Ik zie het meteen, jij poetst je tandjes wel!’ De tandarts is helemaal blij en Kas ook! Hij vindt het heel leuk bij de tandarts vooral als hij ook nog eens een prachtige nieuwe tandenborstel krijgt.

Thuis probeert Kas ook Kroko's tanden te poetsen, maar of dat helemaal goed gaat is nog maar de vraag. Gelukkig is mama er nog, en zoals bijna alle mama's oplossingen weten te bedenken, weet de mama van Kas dat ook. En zo loopt alles toch nog goed af.

Pauline Oud heeft de gave om in tekst en tekeningen allerlei onderwerpen op een eenvoudige manier weer te geven zodat kinderen precies zien en weten wat ze te wachten staat. In dit vrolijk geïllustreerde boekje zien we hoe de tandarts, zijn kamer en attributen eruit zien. Ook vertelt Pauline Oud dat de stoel en het hoofdeinde naar beneden gaat zodat je komt te liggen. Daarna zien we de tandarts (met monddoekje) de mond van Kas nakijken met het bekende spiegeltje en wasbakje. Zelf het mondspoelen na afloop wordt niet vergeten! Door Kroko de handpop ook in het verhaal op te nemen wordt het een speels en grappig geheel.
Erg leuk gedaan.

Voor- en achterin het boek staan verder nog enkele leerzame vragen zoals:
Waarmee poetst Kas zijn tanden?
Wat krijgt Kas van de tandarts?
Waarmee bekijkt de tandarts alle tanden?

Kortom, opnieuw een uitstekend boek van Pauline Oud. Hopelijk volgen er nog veel meer!

ISBN 9789044831665 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2017
Leeftijd: Vanaf 30 maanden

© Dettie, 27 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Pippa en Pelle in de lentetuin
Tekst en illustraties: Daniela Drescher

De lente kleurt de bomen groen,
maar in de tuin is veel te doen.
Pelle spit de aarde fijn,
Pippa zaait de zaadjes klein.

Deze tekst in dit hardkartonnen boekje is afgedrukt op een heerlijk zonnige afbeelding waar de lente in al zijn hevigheid begonnen is. Het kabouterstelletje Pippa en Pelle zijn lekker bezig in de tuin, de mol kijkt toe, een mier scharrelt rond, een vlinder fladdert vrolijk in de lucht en enkele bloemen bloeien al. Zelfs de grootste chagrijn zou van deze afbeelding vrolijk worden.

De volgende twee pagina's doen niet onder voor de eerste twee. De narcissen en tulpen staan in al hun glorie te bloeien, Pippa en Pelle geven de plantjes water, een rupsje knabbelt van de blaadjes van de radijsjes.

En zo gaat het door. Pippa en Pelle hebben het even later druk met oogsten. Pippa gebruikt haar schort als mand en die ligt al helemaal vol met prachtige rode aardbeien. Een slakje vindt ze ook heel lekker en het lieveheersbeestje vliegt net weg, op weg naar de volgende tuin.
We volgen de kabouters in hun bezigheden. De tuin wordt steeds fleurig en kleuriger. Het is gewoon een paradijsje geworden en dat vinden Pippa en Pelle ook!

Als je dit boekje uit hebt, heb je het gevoel dat je even lekker in de zon hebt gezeten, zoveel warmte spat er van de bladzijden af.
Het kabouterstel is schattig om te zien met hun vrolijke kleren en mooie rode puntmutsen. Ook de tekst op rijm is leuk en leest heel prettig voor.

Kortom, een boekje dat jong en oud helemaal in de lentestemming brengt.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Driehoek
Tekst: Mac Barnett
Illustraties: Jon Klassen

Illustrator Jon Klassen is in Nederland vooral bekend om zijn prentenboektrilogie over hoeden, waarvoor hij twee Zilveren Paletten won. Met een minimaal aantal figuurtjes weet hij in deze boeken op een subtiele manier een hele wereld vol sfeer te creëren. De kracht in de hoedenserie zit hem vooral in de uitdrukking van de ogen. Ook in deze nieuwe prentenboektrilogie over vormen, borduurt Jon Klassen verder op deze werkwijze.

Op diezelfde minimalistische manier toont hij ons het verhaal van Driehoek, die in een driehoekig huis woont met een driehoekige deur. Aan de muur een schilderij van... een driehoek. Driehoek gaat op een dag op pad om een gemeen grapje uit te halen met zijn vriend Vierkant. Onderweg passeert hij o.a. 'vormen zonder naam'. Zijn ogen geven de looprichting aan. Eindelijk is hij bij het vierkante huis van Vierkant aangekomen.

'Nu, zei Driehoek, 'ga ik mijn gemene grapje uithalen.'

En dat gebeurt ook. Vierkant schrikt en is bang maar weet gelijk wat hem te doen staat. Waar een Driehoek een gemeen grapje kan uithalen kan een Vierkant dat ook...

Mijn verwachtingen waren na het prachtige boek We hebben een hoed hooggespannen en de cover van Driehoek beloofde dezelfde sfeer als het hoedenboek. Die verwachting werd niet waargemaakt, en het boek stelde me aanvankelijk na een eerste snelle lezing zelfs een beetje teleur. De kracht van het subtiele, het schitterende ogenspel en de gecentreerdheid van de prenten ontbrak naar mijn gevoel. Maar al voorlezend begon het geheel veel meer te leven, dan zie je de humor in het verhaal en besef je pas goed het knappe spel van de tekst en de prenten.

In dit boek voert opnieuw eenvoud de boventoon en is het verhaal zelf wederom ongecompliceerd maar er zit wel vaart in en de illustraties passen ongekend goed bij de tekst. Kortom, het geheel is een knap staaltje vakmanschap, mijn petje af voor beide heren.

Mac Barnett en Jon Klassen zijn zeer succesvolle prentenboekenmakers. Samen wonnen ze al twee keer de Amerikaanse Caldecott Medal voor het mooiste prentenboek van het jaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Ssst! De tijger slaapt
Tekst en illustraties: Britta Teckentrup

'Wil jij een boekje voorlezen?' vraagt mijn buurmeisje met haar liefste stemmetje. Dan smelt je natuurlijk gelijk weg. Bovendien komt het goed uit want ik heb net dit kinderboek ontvangen en ik ben benieuwd wat zij ervan vindt. Zij is immers de doelgroep.
We zijn buiten en ze komt gezellig bij me op het bistrotafeltje zitten, haar geliefde plekje. Knietjes tegen m'n schouder, handje op mijn arm. Ik ben benieuwd, voorlezen moet vaak snel gaan, want er is naast zo'n boek nog zovéél interessants te ontdekken in de grote kinderwereld.

De eerste pagina vindt ze al helemaal leuk, we zien een grote tijger die dwars over de weg ligt te slapen en allemaal dierenkopjes die om de rand van de pagina naar de tijger kijken. Ze hebben mooie glimmende ballonnen bij zich. De tijger ligt erg in de weg, maar de kikker, de vos, de schildpad, de muis en de ooievaar willen hem niet wakker maken. Wat nu?

De kikker is gelukkig heel slim, die pakt een ballon en zweeft over de tijger heen. Gelukt!
Maar hoe kunnen we ervoor zorgen dat de tijger blijft slapen? "Laten we over haar neus aaien. Dat werk altijd." staat er in het boek. Dus aai ik braaf over de neus van de tijger op de afbeelding. Mijn buurmeisje denkt daar anders over. Ze kijkt me aan met zo'n blik van 'Je denkt toch niet dat ik dat ga doen ... '
Dat ik de vos help door heel hard te blazen om de ballon in de lucht te houden, zoals in het boek gevraagd wordt, vindt ze heel grappig, maar ze doet toch echt niet mee ...

Wat ze wel heel spannend vindt, is dat de tijger op gegeven moment één oog open doet. 'Oh' schrikt ze, 'hij wordt wakker!' Maar meehelpen om over zijn buik te aaien en het boek heen en weer wiegen om hem weer in slaap te krijgen gaat haar te ver.
Uiteindelijk wordt de tijger toch wakker en lezen we waarom de tijger niet wakker gemaakt mocht worden, dat is best verrassend, en dàt kan mijn buurmeisje ook erg waarderen.

'Zo!' roep ik 'Het verhaaltje is uit!' en klap het boek dicht.
'Nòg een keer!' roept ze, en braaf lees ik het nog een keer voor. Ze roept nu al van tevoren dat ik straks moet blazen en ze doet mee! We hebben dikke pret. Daarna moet het boek nòg een keer gelezen worden! Dat is al heel wat voor haar doen. En dan, grote verrassing, kriebelt ze wèl over de buik van de tijger en wiegen we het boek heen en weer, en zingen we een slaapliedje ...
En zo heeft Britta Teckentrup uiteindelijk het hart van mijn lieve, eigenwijze buurmeisje toch weten te veroveren! Geweldig!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Wie is een piraat?
Een dieren zoekboek
Tekst: Anne-Kristin zur Brügge
Illustraties: Kathrin Wessel

Soezen op de bank of tevreden spinnen?
Nee! Daar zal Murat nooit aan beginnen.
Met een lap op zijn oog
houdt hij de piratenvlag hoog!

Welke kat heet Murat?

Dit is een van de gedichtjes uit Wie is een piraat? Op de afbeelding, verspreid over twee pagina's, zien we heel veel katten in een huiskamer. Een grijze kat hangt in de gordijnen, een zwarte drinkt een kopje thee, een witte heeft zich verstopt onder het kleed, een rode gestreepte ligt uit te buiken in de pizzadoos, een gevlekte kat speelt met een bol wol en weer een andere hangt in de lamp én er is één kat met een lapje voor zijn oog en een piratenvlag in zijn poot. Dát moet Murat zijn!
- Het grappige is overigens dat er geen schedel met twee gekruiste botten op die piratenvlag staat maar twee visgraten in X-vorm! -

Net als bij de kattenpagina moeten we bij de overige zes afbeeldingen ook een dier zoeken, de ene keer zien we allemaal paarden, die windjes laten, rondrennen, van een appel snoepen etc. De andere keer zien we een heleboel beren of zwierige, zwaaiende, zwevende kwallen. Soms gaat het speuren vrij snel maar soms is het nog best lastig, vooral als de weergegeven dieren erg op elkaar lijken zoals bij de flamingo's.

Op elke afbeelding staan circa 25-30 dieren weergegeven. Elk dier dat gezocht moet worden heeft speciale kleding aan of kan iets wat de andere dieren niet kunnen en op de allerlaatste afbeeldingen zien we heel veel verschillende dieren die allemaal iets bijzonders kunnen. Zoals de koe die vrolijk op zijn rolschaatsen voorbijkomt of een inktvis die lekker aan het kokkerellen is - al die 'armen' zijn dan best wel handig! - of een konijn die gitaar staat de spelen enz.
Wat kunnen we daarvan leren? Wat is de moraal van het verhaal? Wel... dat zal ik vertellen...

Het is ook superfijn als je jezelf kunt zijn!

Kortom, het is ook superfijn dat er van die leuke boekjes als dit zijn! De afbeeldingen op de hardkartonnen pagina's zijn heel levendig en kleurrijk. En de speuropdrachten zijn niet al te makkelijk voor de bestemde leeftijdsgroep en de gedichtjes zijn een beetje hoogdravend van taal maar wel te begrijpen en duidelijk leesbaar afgedrukt. Hopelijk volgen er meer van dit soort zoekboekjes. Mijn kleine buurmeisjes hebben tenminste genoten. Ze deden lekker mee met de speurtocht en raakten niet verveeld.

Anne-Kristin zur Brügge studeerde Duitse Literatuur en Culturele Wetenschappen en werkt als redacteur bĳ een kinderboekenuitgeverĳ.
Kathrin Wessel studeerde Communicatiedesign in Hannover. Ze was betrokken bĳ de productie van Astrid Lindgrens bekroonde tekenfilm Tomte Tummetott and the Fox.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

100 kusjes voor het slapengaan
Mack

Op de eerste tekstpagina van dit zacht aanvoelende boekje, stelt het gele Kuikentje zich voor en vertelt waar ze goed in is en dat is... kusjes geven! Daarom geeft ze elke avond alle dieren een nachtzoentje. En de kleine 'lezertjes' mogen met haar mee op pad.

Verwacht nu niet dat het kuikentje bij een boerderij woont en ze alleen het paard, de poes, het varken en de geit kusjes geeft... Die zijn er ook wel maar het eerste dier dat een nachtkusje krijgt van Kuikentje is... een krokodil! We zien hem eerst nog lekker in het water dobberen, maar dan roept Kuikentje hem, geeft een nachtkusje en daarna valt de krokodil lekker in het gras in slaap.
En zo vertelt Kuikentje aan iedereen die ze tegenkomt dat het bedtijd is. Ze geeft ze stuk voor stuk een nachtzoentje en alle dieren slapen daarna heerlijk.

Wat is daar nou leuk aan? kun je denken. Nou, heel veel! Want bij elk dier wordt iets verteld wat specifiek bij dat dier past. Zo lezen we bij de schildpad.

De schildpad heeft het zwaar.
Hij loopt al de hele dag met het schild op zijn rug.
Zo is het genoeg, hoor schildpad.

Leg je kopje maar neer
en doe je oogjes maar dicht.

Daarbij zien we op de linkerpagina de schildpad rondstappen en rechts ligt hij te slapen, met zijn lieve kopje op de grond. Kuikentje geeft hem een kusje.

De kikker springt met een plons in het water.
Het is bedtijd, kikkertje!

Natuurlijk krijg je een kusje.

De kikker en Kuikentje zitten alle twee op een lelieblad. We zien de kikker heel soezerig en dankbaar 'Kwa-ak' zeggen.
En zo zien we de olifant spatteren in het water, de eekhoorn nootjes knabbelen, de papegaai kwebbelen, de konijntjes spelen, de hond kluiven, de pinquin van ene ijsberg roetsjen enz. En allemaal krijgen ze een welterustenkusje van Kuikentje.

De afbeeldingen zelf zijn eenvoudig, de dieren zijn goed herkenbaar en met hun eigen karakteristieke vormen weergegeven.
Kortom, Mack heeft opnieuw een erg leuk en leerzaam boekje afgeleverd.

ISBN 9789044831566 | Softcover met ronde hoeken | 64 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2018
Leeftijd: 1+

© Dettie, 20 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Lekker nooit niet bang!
Tekst: Vivian den Hollander
Illustraties: Dagmar Stam

Pien gaat verhuizen en daarom brengt ze die ochtend haar hamster Zoef naar Lisa, die zal hem tijdelijk verzorgen. Lisa gaat gauw naar school om het grote nieuws over Zoef te melden. Haar vriendje Jimmy vindt het alvast superleuk maar om het aan de juf te vertellen lukt niet want juf Sara komt binnen met de verkleedmand. Ze gaan Roodkapje spelen en Jimmy is de stoere boze Wolf, hij is voor niets en niemand bang! Grrrr.

Maar 's middags, bij Lisa thuis, is hij niet meer zo stoer, en helemaal niet meer als Zoef onder zijn trui kruipt. Hij vindt die kleine pootjes maar griezeleng. Lisa is veel stoerder, ze geeft geen kik als ze even later bij de dokter een prik krijgt. Maar 's avonds als ze in bed ligt, hoort ze een raar geluid. Er zal toch geen monster onder haar bed liggen...

Een lief en knap geconstrueerd verhaaltje over (lekker nooit niet) bang zijn. Het grappige is dat alle kinderen in dit verhaaltje een heel dappere én een angstige kant hebben. Voor het een zijn ze bang en bij het andere stappen ze er stoer op af. Het zijn net grote mensen!

Het verhaal is opgedeeld in korte (voorlees)bare hoofdstukjes en in duidelijke letters afgedrukt. Bij de tekst staan op elke pagina gezellige, kleurige afbeeldingen van de bekende Dagmar Stam. Als geen ander weet ze de kindersfeer en -gevoelens in haar kleurige tekeningen te treffen.

Een leuk boekje uit de serie Lisa & Jimmy dat goed past bij het thema griezelen van de Kinderboekenweek 2017.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Prinses Arabella maakt kleuren
Tekst en illustraties: Mylo Freeman

Het boek begint al spannend, als je het openslaat zie je een heel groot gordijn waaruit een slurf van een olifant steekt die een verfblik vasthoudt. Nog een bladzijde verder zie je een hondje met een alpinopetje op en een kwast in zijn bek voor een schildersezel staan. Op die ezel staat een doek met daarop een bot geschilderd in allemaal mooie kleurtjes. Voor iedereen is nu wel duidelijk dat het verhaal iets met schilderen te maken moet hebben. En dat heeft het zeker!

Prinses Arabella wordt namelijk wakker in een knalroze nachtpon en een mooi geel kroontje op maar voor de rest is alles wit en grijs om haar heen. De stoel, het schilderij, de lamp alles is even saai. Ze roept haar lakeien (die mooie groene pakken aan hebben) en zegt tegen ze dat ze verf wil, in alle kleuren van de regenboog. Maar de lakeien komen terug met de verkeerde kleuren. Wat nu? Prinses Arabella denkt heel diep na.

'Mijn kaptafel moet roze,
maar hoe zal ik dat doen?
Wacht, ik doe het zo!

Ik pak een beetje rood van hier,
ik pak een beetje wit van daar.
Ik roer en spat
en mijn kleurtje is klaar.'

Prinses Arabella heeft zelf een kleur gemaakt! Roze!
Ze vindt het zo leuk dat ze een heleboel kleuren maakt en zo schildert ze haar hele kamer en haar meubels en haar speelgoed in de kleuren die zij mooi vindt. Maar klopt het allemaal wel? Het is toch een beetje raar... of niet?

Mooi en vrolijk boek.
De illustraties en korte teksten staan verspreid over twee pagina's. Elke kleur heeft zo haar eigen pagina's. Kinderen kunnen lezen hoe kleuren gemaakt worden door andere kleuren met elkaar te mengen. Achterin het boek zit een groot uitklapbaar vel stevig papier met daarop twee kronen en heel veel edelstenen getekend. Die kronen kun je uitknippen en daarna de kroon en de edelstenen inkleuren zodat je van jezelf ook een prins of prinses kunt maken!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Nog even mijn haartjes wassen
Tekst en illustraties: Jörg Mühle

Mühle (Frankfurt 1973) is o.a. bekend vanwege zijn hardkartonnen boekje Nur noch kurz die Ohren kraulen? (Nog even achter mijn oortjes kriebelen) waarvan in Duitsland 60.000 exemplaren verkocht zijn en dat in zes talen vertaald is. Niet zo verwonderlijk als je de aparte aanpak van Mühle bekijkt. Zowel in Nog even achter mijn oortjes kriebelen als dit boekje, wordt namelijk aan de kinderen gevraagd om Klein Konijn te helpen met zijn activiteiten, die deze keer bestaan uit het 'badderritueel' dat als volgt begint:

Vandaag gaat Klein Konijn in bad.
Zijn badje is al vol.

Roep hem maar gauw!

En ja hoor, Klein Konijn heeft het gehoord, op de volgende pagina's zien we hem al in bad zitten. Doe jij wat shampoo op zijn hoofd? wordt ons daarna gevraagd. En zo mogen we Klein Konijn verder helpen met zijn haartjes wassen, haartjes uitspoelen, hem lekker droog wrijven met een grote handdoek en dan moeten zijn haren natuurlijk ook nog droog... maar o jee, de föhn is stuk! Wat nu?
De oplossing is erg grappig om te zien en voor kinderen ook heel leuk om te doen ...

Het eerste boekje over Klein Konijn was bij mijn buurkinderen een groot succes, vooral het mee kunnen helpen vonden ze geweldig. Keer op keer moest er uit dàt boekje voorgelezen worden, vertelden hun ouders. Dit boekje is minstens zo aantrekkelijk, misschien zelfs nog leuker dan deel 1.

De heldergekleurde afbeeldingen bewijzen dat overdaad in een tekening niet altijd beter is. In dit boekje is het juist de eenvoud waar de kracht in schuilt. En nu maar hopen dat Klein Konijn een lang en druk leven heeft zodat wij nog jaren van hem en zijn bezigheden kunnen genieten!

(Dit boekje is door bibliotheken geselecteerd voor de Prentenboek TopTien 2018)

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Van top tot teen met Fien en Milo
Tekst en illustraties: Pauline Oud

Pauline Oud laat in dit boekje Konijntje Fien en Muis Milo allerlei kleine opdrachtjes doen zodat ze hun eigen lichaam leren kennen.

We beginnen met... hun blote buik. We zien Fien en Milo in hun onderbroekjes staan.
Wat zit daar in het midden van hun buik? wordt ons gevraagd. En zie je hun voeten? En wat zit er helemaal bovenaan?

Ah, het is hun hoofd, lezen we als we de bladzijde omgeslagen hebben. Daarmee kunnen ze heel goed nadenken... en wij ook! Dat is wel handig want dan kunnen we ook nadenken over de plaatjes van hoofddeksels die we te zien krijgen zoals een warme muts, een pet, een hoed en... een kroon! Daaruit kunnen we een antwoord kiezen nadat we de vragen hebben gelezen. Bijvoorbeeld "Wat zet Fien op haar hoofd als ze jarig is?"

Maar Milo heeft nu wel een pet op maar zijn buikje is nog bloot net als die van Fien. We moeten maar eens kleren voor hun uit gaan zoeken... En aan hun voeten moeten natuurlijk sokken en schoenen... Maar eerst mogen we onze eigen voeten laten zien en daarna zoeken we een stel kousen en schoenen voor Fien en Milo bij elkaar.
En wat doe we eigenlijk met onze benen? Kunnen we daarmee rennen? En met onze voeten, kunnen we daarmee stampen?
En wat doe we met onze billen? En waarom hebben we ogen, oren en een neus? Wat kunnen we daarmee doen? En wat doen we met onze mond?

Op al deze vragen - en veel meer - komt een antwoord, en daarbij krijgen we ook steeds een opdrachtje, we moeten bijvoorbeeld op de afbeeldingen kiezen wat lekker ruikt of heel erg stinkt. Ook kunnen we aanwijzen welke dieren harde geluiden maken en welke zachte.

Kortom, op een heel speelse manier leren Fien en Milo (en wij ook) van alles over hun eigen lijf. Achterin het boek staat nog een leuk versje. Misschien is het slim om dat uit ons hoofd te leren want daarin wordt alles wat we in dit boekje geleerd hebben nog eens herhaald.

Natuurlijk zijn de afbeeldingen erbij weer helemaal prima, Pauline Oud verstaat namelijk de kunst steeds op een bedrieglijk eenvoudige manier precies de kern weer te geven. Kinderen zullen onmiddellijk begrijpen waar het om gaat. Jammer dat er geen inkijkexemplaar en geen goede afbeelding van de cover te vinden is want de cover is in werkelijkheid prachtig sprankelend hemelsblauw van kleur

Zie ook de heleFien en Milo serie

Lees de reacties op het forum en/of reageer: