Tjibbe Veldkamp

Toon alleen recensies op Leestafel van Tjibbe Veldkamp in de categorie:

Tjibbe Veldkamp op internet:

De lovebus
Een fatale nacht waarin verlangen naar liefde leidt tot moord
Tjibbe Veldkamp

1976, vrijdag 6 februari 17.30 uur

J.J. reed door het besneeuwde Groninger land. Hij had één handschoen aan het stuur van zijn Kaptein Mobylette. Met zijn andere handschoen drukte hij zijn cowboyhoed op zijn helm. De Mobylette was een damesbrommer en die hoed op de helm was vast een bezopen gezicht, maar dat interesseerde hem allemaal weinig. Hij was de chauffeur van de lovebus. Dan maakt het niet uit waar je op reed of hoe je eruitzag.

Met deze openingszinnen is de toon gezet. Het hele verhaal draait om deze lovebus, die elk weekend op een onopvallende plek geparkeerd wordt. De lovebus is "Een plek waar je samen kunt zijn met je geliefde." zegt J.J. maar in feite is het een plek voor stiekeme seks.
Mensen kunnen deze lovebus per half uur huren om een potje te vrijen. J.J. (19) int de huur en noteert de namen van de mensen die er gebruik van willen maken. Dankzij dit werk heeft J.J. een bepaalde status verkregen waar hij trots op is.

Maar dat weekend begint alles al anders dan anders. Een jong meisje, Cathelijn, wacht J.J (Jaap-Jan) op, hij schat haar een jaar of zestien. Ze wil alles weten over de lovebus. In haar naïviteit dacht ze dat het een hippiebus was vol zingende, vrolijke hippies... Maar ze begrijpt al snel waar de bus werkelijk voor dient. Ze wil vervolgens weten 'of seks mensen bij elkaar brengt'.

"Ik wil graag een keer samen zijn in de lovebus", zei ze.
Later begreep hij dat hij toen naast haar had moeten gaan zitten. Dat hij een arm om haar schouder had moeten leggen. En dat hij haar had moeten kussen.
Dat deed hij allemaal niet. In plaats daarvan zei hij: 'Een halfuur is dertig gulden.'
'Ik wil een uur.'

Ze boekt de bus voor de volgende avond. En die boeking is de start van een aantal gebeurtenissen die eindigen in een dubbele moord, en één zwaargewonde evenals acht personen met lichte verwondingen.

Het hele verhaal speelt zich verder af rond vier personen - én de lovebus - . Cathelijn is die zaterdagavond, de 7e februari, vast van plan iemand te vinden die met haar naar de bus wil. Ze stapt Bar-dancing Boerema binnen, betaalt J.J. en hoort van hem waar de bus staat. Ze weet niet dat ze een gevoelige snaar bij de jongen heeft geraakt. Hij kan de hele avond zijn draai niet meer vinden.

Het is een avond zoals elke uitgaansavond is. De schrijver geeft de sfeer in een bar-dancing vol jongeren met een lijf vol rondgierende hormonen uitstekend weer. Het is kijken en bekeken worden. Het is vol verwachting op pad gaan en kijken of er wat te scoren valt. Sommige jongens willen meisjes scoren, anderen willen drank scoren, veel drank. De boerse Tammo wil beide. En uitgerekend op hem laat de dromerige Cathelijn haar oog vallen en vraagt hem onverbloemd of hij met haar mee wil naar de lovebus.
Tammo weet niet wat hem overkomt! Denkt aan een flauwe grap, maar 'het atheneummeisje' zoals Tammo Cathelijn in gedachte noemt, is bloedserieus. Ze gaan op pad... en de piepjonge Mina én J.J. zien hen met lede ogen vertrekken.
Maar de bus is nog bezet en Tammo heeft zin, heel veel zin... en geduld is niet zijn sterkste kant.

Wie mocht denken dat het verhaal uitmondt in een thriller heeft het mis. Ondanks de titel is het veel meer een psychologische roman wat we te lezen krijgen. Tjibbe Veldkamp heeft namelijk heel knap de vier personages een eigen stem gegeven. We volgen hen wisselend verder het verhaal in. Daardoor weten we wat hen die avond drijft. De een zoekt geborgenheid, de ander zekerheid of liefde, of... pure platte seks. Via deze vier wordt ook het beklemmende leven in het dorp, met enkele voor een dorp zo unieke bewoners, weergegeven. En deze personages en deze setting, zich afspelend in de jaren zeventig zorgen voor een onomkeerbare serie gebeurtenissen die je niet aan ziet komen en uitmonden in een tragedie. Zenuwslopend is het verhaal zeker niet maar het is wel een verhaal dat dankzij Veldkamps knappe constructie en vlotte, soms humoristische, schrijfstijl van het begin tot het verrassende eind blijft boeien. Graag meer van dit!

ISBN 9789045120591 | Paperback | 174 pagina's | Querido Kinderboeken | januari 2017
Leeftijd: 15+

© Dettie, 28 juni 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Agent en Boef en de gladde grapjes
Tekst: Tjibbe Veldkamp
Illustraties: Kees de Boer

Boef zit in bad en zegt dat de zeep op is. Agent brengt nieuwe zeep, maar glijdt uit over zeep die Boef op de vloer heeft gesmeerd. Boef ontsnapt en steelt veel zeep. Hij is makkelijk te volgen, door alle uitglijdende mensen.
Agent bedenkt een plan. Hij zet allemaal dozen met zeep op een plein, om Boef te lokken. Rond de dozen smeert Agent zeep. Maar Boef doorziet zijn plan! Zal Boef ontkomen?

Kinderen zullen schateren om wat Agent op de eerste pagina opzuigt met de stofzuiger, om alle vallende mensen in het boek en om Boef die slechts in een handdoek rondloopt. Ook de naam van de drumband die omvalt, “De lellebellen”, is zeer toepasselijk.

In verhouding staat er weinig tekst bij de paginagrote illustraties. Die zijn vrolijk, grappig en zeer kleurrijk. Daarnaast hebben ze heel leuke details. Hierdoor is dit boek niet alleen een voorleesboek, maar ook een aanwijs- en zoekboek. Om meermaals van te genieten met peuters en kleuters!”

Agent en Boef en de gladde grapjes is het zesde deel in de prentenboekreeks van Agent en Boef. Het is als los verhaal te lezen.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Bert en Bart redden de wereld
Tekst: Tjibbe Veldkamp
Illustraties: Kees de Boer

Dit is het kinderboekenweekgeschenk van 2011. Het is een samenwerkingsverband tussen Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer. Veldkamp heeft al diverse kinderboeken op zijn naam staan, en de Boer is striptekenaar en cartoonist, en illustreerde al voor meerdere uitgeverijen.

Bert en Bart zijn echte jongens, maar omdat hun moeder dat maar niks vindt, hebben ze geen echte speelgoedwapens. Maakt niet uit: ze spelen oorlogje met een stofzuigerslang en gootsteenplopper. Anti-Zurgh-vernietigingswapens noemt Bart het. Daar kunnen ze de Zurghs, buitenaardse wezens, mee wegjagen van de aarde, als ze komen.
Maar hun moeder wil dat haar jongens lief spelen. Eerst pakt ze hun speelattributen af, en dan wil ze dat de jongens lief zijn. Als ze hun spullen maar terugkrijgen, dan willen de jongens van alles doen.
Zo dansen ze dus de vlinderdans en omhelzen ze bomen. Let op de plaatjes!
Maar dan komen de Zurghs!

Het is een leuk verhaal, en het zijn leuke tekeningen, die je ook goed moet bekijken, ze zijn een deel van het verhaal. Kinderen zijn slimmer dan de volwassenen, hun moeder en de generaal van het leger worden maar mooi in hun hemd gezet. Want hun daden komen niet zo overeen met hun woorden! Het kan dan misschien wel geschreven zijn met de opzet jongens naar boeken te trekken, ik denk toch dat meisjes dit ook een leuk verhaal vinden. Er zit immers veel humor in!
En Bart en Bert worden natuurlijk de helden van de dag. En daar gaat het om: het thema van de kinderboekenweek is immers ‘Helden’.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De bezwering
Tjibbe Veldkamp

Nog geen honderd pagina's heeft dit eerste boek voor oudere kinderen dat Tjibbe Veldkamp schreef. Een vloek en een zucht, en het is uit. Nu zijn beide niet nodig... Het gaat over een jongen die denkt dat de hele wereld tegen hem is, en die ontdekt dat het wel eens mee zou kunnen vallen. Vooral is er de ontdekking dat hij het leven mede zelf in de hand heeft. Of hij daar die bezwering voor nodig heeft?

Enig kind is hij, en er wordt hem niets gevraagd. Een nieuwe auto? Die staat ineens voor de deur. Naar een eiland op vakantie? Zijn ouders gaan er van uit dat hij het leuk vindt. Maar er is iets gebeurd thuis waardoor hij bang is. Bang voor andere kinderen, bang voor zichzelf. Hij haalt zich van alles in zijn hoofd, maar er over praten met zijn ouders die net doen alsof (is dat zo? Of weten ze echt niets?) ze nergens van af weten, dat doet hij niet.

'Het zou fout lopen. Alles liep fout. En dan kon ik tevoren wel weer een plan maken, maar aan die plannen van mij had je niks.'

Eenmaal op het eiland verzint hij allerlei avonturen, om aan zijn ouders te vertellen, maar intussen zwerft hij in zijn eentje rond en bespiedt hij de andere kinderen die er zijn. Tot hij op een dag de moed verzamelt om eerlijk te zijn tegen zijn ouders...

'Ik voelde me verdrietig maar ik geloof niet dat het door Willie kwam. Die was al dood geweest en dat had ik nooit erg gevonden. En dat hij bionisch zou worden had ik toch niet geloofd. Het was hoe het ging. Zo had je met z'n vijven de slappe lach. En zo zat je met z'n tweeën, en was de hut te ruim, en werd er haast niets gezegd.'

Mooi verhaal.

ISBN 9021485052 | Paperback | 95 pagina's | Querido Kinderboeken | augustus 1998
Leeftijd: 12+

© Marjo, 15 augustus 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Tiffany Dop
Tjibbe Veldkamp

Tiffany Dop is een meisje van dertien, dat opgroeit in een nogal asociaal gezin. Haar moeder is alleenstaand, en heeft er moeite mee om haar kinderen op te voeden. De manier waarop zij haar geld verdient is nogal twijfelachtig. Naast Tiffany is er nog de tweeling Bruce en Danny, die zo jong als ze zijn al kleine crimineeltjes geworden zijn.

'Ik was niet ongelukkig. We waren wie we waren. Sheila, Bruce, Danny en ik. Zij waren vals en onbetrouwbaar, maar niet valser of onbetrouwbaarder dan ik. En ik was slimmer. Aan het vechten was ik gewend. Zelf begon ik nooit meer, maar als Bruce of Danny begonnen en ik gaf ze op hun flikker, was ik trots op mezelf. Het was ieder voor zich en ik deed het niet slecht.'

Toch ontbreekt er iets in haar leven en dat ontdekt ze op de dag dat een onbekende vrouw haar een baby in de armen duwt. 'Pas even op, wil je'. Als het kind een jankbaby geweest was, was het verhaal heel anders gelopen. Maar het meisje is een schat van een dreumes, en Tiffany wordt verliefd op het kindje, dat ze natuurlijk weer terug moet geven. Maar dan staat haar besluit vast: ze wil zelf een kind. Ze weet als dertienjarige wel zo ongeveer wat ze dan moet doen, en geld is geen probleem. Dat heeft ze op een vreemde, maar legale manier in handen gekregen. Ze houdt het angstvallig verborgen voor haar familie.

De eerste de beste kans om een man te pakken te krijgen grijpt ze aan. Maar de man wil haar niet, en raadt haar aan om een jonger persoon te zoeken. En zo komt ze bij Olivier, een nette jongen, 'type studentje'.
En dan blijkt dat Tiffany toch niet alles weet. Olivier weet haar aan het lijntje te houden. Hij heeft andere plannen en neemt Tiffany mee naar Roos, die een baby heeft. Tiffany mag oppassen. Dat wakkert haar verlangen alleen maar aan natuurlijk, en als Olivier dan niet meewerkt, gaat ze maar terug naar huis, waar ze een van die mannen aantreft die haar moeder bezoeken. Maar voor ze die man kan aanspreken is daar de politie: haar broertjes zijn opgepakt. En helaas ontdekt haar moeder dat haar dochter meer te bieden heeft dan op het eerste gezicht lijkt.

Het is een fantasievol verhaal, wrang-komisch over een meisje dat haar eigen leven wil leiden. Goed versus kwaad in een ander jasje. De eerste zin trekt je meteen het verhaal binnen: 'Ik was dertien en wilde een baby.'
De goede lezer ziet meteen dat het verleden tijd is, maar desalniettemin wil je weten wat dat kind gaat doen met zo'n voornemen. Een kind van dertien notabene! Tiffany is een meisje met een sterke wil, eentje die niet bij de pakken neerzit. Een prima hoofdfiguur om een verhaal rond te schrijven. En het wordt nog verfilmd ook. Dat wordt een leuke film, ondanks de onderliggende boodschap.

ISBN 9789047701408 | Hardcover | 113 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | januari 2009
Leeftijd: 11+

© Marjo, 09 augustus 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De prins en de puinhoop
Tekst: Tjibbe Veldkamp
Illustraties: Wouter Tulp

Niet zo lang geleden, in een paleis hier niet zo
ver vandaan, woonde een prins.
Zijn moeder was koningin.

Als je dit leest en de afbeeldingen ziet weet je gelijk, dit gaat over koningin Beatrix en prins Willem Alexander. Soms vraagt de prins: 'mag ik helpen regeren?' Maar de koningin zegt altijd nee. Ze wil het liefste alles zelf doen en ze wil voor altijd koningin blijven. Want... Als zij het doet gebeurt het goed. De prins maakt er een puinhoop van volgens zijn moeder...

Even later komt de familie Sloper de oprijlaan op met de sloopkraan. Wij hoorden dat iemand er hier een puinhoop van maakt, zegt vader Sloper. Maar dat is ons werk, als wij het doen dan gebeurt het goed. We komen Drakensteyn slopen. Prima zegt de prins. Maar de koningin wilde 'uit naam van haarzelf' er niets van weten. De prins vindt het toch wel zielig voor z'n moeder want die wil haar huis natuurlijk niet kwijt en is in alle staten. De prins klim op de kraan en dan...

Het ware verhaal achter de troonopvolging! Staat achterop het boek. Dat zal wel loslopen maar het is wel een grappig verhaaltje. Willem Alexander is een klein jochie en Beatrix een stevige dame met een enorme buik én het bekende Beatrixkapsel.

In dit boekje wordt alles heel letterlijk genomen en er zijn 'grapjes' die verwijzen naar het koningshuis, bijvoorbeeld het dochtertje van de sloper heet Maxi. Of kinderen van 4 jaar deze grapjes zullen begrijpen is nog maar de vraag natuurlijk.

Het is een echt sprookje. Het begint al met Niet zo lang geleden... het gaat over een prins en een koningin, het heeft een moraal... (de koningin heeft geleerd dat ze niet zo gauw moet zeggen dat iemand er een puinhoop van maakt) en ze leefden nog lang en gelukkig... (nou ja...)

De afbeeldingen zijn ingekleurde (rood, wit, blauw, oranje) pentekeningen. Leuk zijn de vogeltjes die alle belevenissen van de prins volgen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: