Joyce Pool
Kate Howard: Bloedlijn
In 1536 wordt Joan Bulmer aangesteld als gouvernante van maar liefst zes jonge vrouwen. Kate is met haar veertien jaar de jongste. Joan is zelf nog maar 18, haar twijfels of ze deze meisjes wel onder de duim kan houden zijn terecht. Maar ze heeft weinig keuze. Thuis is ze getrouwd met een bruut. De man ziet haar als zijn eigendom, er is geen greintje liefde in het spel. Haar vader heeft haar ‘verkocht’, om zijn vrouw tevreden te kunnen stellen.
Deze aanstelling bij de hertogin van Norfolk moet haar echtgenoot wel accepteren. Hij is van veel lagere rang. Rangen en standen zijn natuurlijk erg belangrijk in de zestiende eeuw. Het verklaart ook de kruiperigheid die aan het hof heerst. Dat roddelen en konkelfoezen aan de orde van de dag is, is ook begrijpelijk. Eén verkeerd woord kon je de kop kosten.
Joan maakt er het beste van. Als blijkt dat er behalve de zes jongedames ook drie jonge mannen zijn die ze onder controle moet zien te houden, moet ze al haar inventiviteit aanwenden. Gaandeweg slaagt ze er in de genegenheid van de meisjes te winnen, vooral die van Kate.
Kate is spontaan op het brutale af. Ze is een levendige jonge meid, die van het leven wil genieten. Daardoor valt ze op als ze de koning ontmoet. En helaas voor haar is hij haar niet vergeten. Als hij voor de vierde keer een huwelijk aangaat, nu met de Duitse Anna van Kleef, wordt Kate ontboden. Joan gaat mee. Zij worden de hofdames van Anna, en zijn getuige van het mislukken van het huwelijk. En als de scheiding een feit is, duurt het niet lang. Kate trouwt met de koning.
Joan vertelt het verhaal: over haar eigen mislukte huwelijk. Over het leven aan het hof. Over de arme Kate, die juist door haar spontaniteit haar eigen ondergang veroorzaakt.
Joyce Pool (1962) schreef meerdere historische jeugdboeken, en besloot dat haar eerste boek voor volwassenen over Kate Howard moest gaan. Voor volwassenen, dat lijkt me geen enkel probleem. Maar jongeren kunnen net zo goed van dit boek genieten. Het is een erg leesbare, fijne historische roman.
ISBN 9789047707424 | Hardcover | 271 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | oktober 2015
© Marjo, 07 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Kate Howard: Bloedlijn
Het huwelijk met Bulmer jr. is een regelrechte ramp, Joan kan nauwelijks meer lopen dankzij Williams genadeloze 'strelingen' van haar onderlijf, ze is bont en blauw. Ze besluit te vluchten. Dit keer is haar vader onverzettelijk, zijn vrouw heeft niets in te brengen, Joan hoeft niet meer terug naar William, die overigens een scheiding weigert.
Joan wordt 'weggestuurd', ze gaat als gouvernante werken bij de welvarende hertogin Agnes van Norfolk, weduwe van Thomas Howard. De hertogin-douairière geeft een aantal jonge vrouwelijke verwanten een adellijke opvoeding om hen voor te breiden op een goed huwelijk met hoge Engelse edelen of een functie aan het hof van koning Henry (de Achtste).
En zo gebeurt het dat Joan vlak na haar achttiende verjaardag vertrekt naar Chesworth House in Horsham. Haar vader waarschuwt haar: 'Wees je bewust van alle duivelse smerigheid om je heen'. Hij vertelt haar dat de vrouw van de koning, Anne Boleyn, het jaar daarvoor onthoofd is en dat Anne een van de kleindochters was van de hertogin waar ze nu bij gaat werken. Door die bloedlijn is de hertogin een een slecht daglicht komen te staan bij de koning. Ze is niet meer welkom bij hem. 'Ze vreten elkaar op als ratten', waarschuwt haar vader.
Tot Joans schrik zijn de zes meisjes die zij les moet geven nagenoeg van haar eigen leeftijd. De oudste is zeventien de jongste, Lady Katherine - Kate - is veertien. Kate is, net als Anne Boleyn, eveneens een kleindochter van de hertogin. De adellijke dametjes hebben de afgelopen twee jaar elf gouvernantes stuk voor stuk weten weg te treiteren. Joan neemt zich voor dat haar dat niet zal overkomen, ze wil nooit meer terug naar William, en die houding redt haar voorlopig.
De meisjes maken het Joan of Mrs. Bulmer zoals ze haar noemen niet makkelijk. Vooral de jongste, Kate, is erg bijdehand. We lezen hoe de dames, verwend als ze zijn, zich aanvankelijk weinig aantrekken van Joan en haar lessen. Maar Joan, gewend als ze is aan het grote huiselijke gezin, trekt zich weinig van hun gedrag aan. Langzamerhand groeit er zelfs genegenheid. Het grootste probleem is dat de dames zeer vrij omgaan met de drie jonge 'bedienden' de opperstalmeester en twee secretarissen. Het is natuurlijk van het grootste belang dat de dames 'ongeschonden' het huwelijk in gaan.
De dames weten echter ook dat Joan voor geen goud terug wil naar haar echtgenoot die inmiddels alle moeite doet om haar terug te krijgen.
Het is vooral de mooie wildebras Kate die met haar frisse, vrolijke, impulsieve gedrag de aandacht trekt van iedereen. Uiteindelijk tot die van de koning aan toe. Joan is inmiddels erg gesteld geraakt op Kate en houdt haar hart vast... Anne Boleyn is onthoofd, Anna van Kleef werd bijna onmiddellijk retour gezonden. De flapuit Kate die eerste praat en dan nadenkt, aan het hof, bij de koning? Dat kan nooit goed gaan. Ze herinnert zich haar vaders woorden nog steeds 'Ze vreten elkaar op als ratten'. Joan hoopt dat zijn woorden niet bewaarheid worden...
Dit boek is de eerste roman van Joyce Pool - voorheen schreef ze o.a. historische jeugdboeken - en hoe heerlijk dit boek ook wegleest, voor mijn gevoel is dit ook een jeugdboek, weliswaar voor jongeren vanaf ca. 15 jaar, maar toch. De taal en de sfeer in dit boek zijn nog te weinig volwassen, ondanks alle gebeurtenissen. Het verhaal blijft te vriendelijk en de werkelijkheid wordt teveel met fluwelen handschoenen gehanteerd. Niet dat ik dat niet prettig vind, integendeel, maar een roman voor volwassenen is het niet.
Joan Bulmer, die in dit boek het verhaal vertelt, is een heel vlotte, intelligente meid die weet van aanpakken, ze is iemand die zich niet klein laat krijgen maar een volwassen vrouw wordt ze niet. Ook de zes leerlingen blijven jonge meisjes, geen vrouwen die zich voorbereiden op het leven wat hen te wachten staat.
Maar ik lees dit boek honderd keer liever dan menige roman voor volwassenen. Het verhaal zit goed in elkaar, de personages komen geloofwaardig over, alles klopt met de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Het verhaal is vlot geschreven en mooi verweven met de werkelijkheid, want zowel Joan als Kate hebben werkelijk bestaan. Je voelt de argwanende sfeer die heerste in de adellijke kringen, een misstap kon je je niet veroorloven en dat weet Joyce Pool ons goed duidelijk te maken in dit verhaal. Je waant je even in het Engeland van de zestiende eeuw. Heerlijk.
Ik heb het boek dan ook met enorm veel plezier gelezen.
ISBN 9789047707424 | Hardcover | 271 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | oktober 2015
© Dettie, 16 november 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer: