Mireille Geus

  Categorie: Recensies 6-9jr

De ogen van Sitting Bull De ogen van Sitting Bull




‘Ik vind gummen goed!’ zei oma.
‘Fijn!’,  zei mijn moeder. ‘Goed gedaan, liefje! Ik ben trots op je.’
‘Ik vind gummen goed!’ zei oma weer.
‘Mooi moeder’ zei mijn moeder.
‘Nee, echt,’ zei oma, ‘als je mag gummen, dan kun je je fouten verbeteren, niemand hoeft ze zelfs te zien, zelfs beter dan geweldig! Wat is eigenlijk het woord voor beter dan geweldig?’


Valentijns leven staat op zijn kop als oma komt logeren, omdat zijn vader het niet meer verantwoord vindt dat ze alleen thuis woont.  Logeren is eigenlijk iets tijdelijks, maar er is niet zomaar plaats in Huize ’t Hooge Veld, en zelfs al vult zijn vader meteen het formulier in, het zal wel even duren voor Valentijn weer op zijn eigen kamer kan slapen. Want ja, het kon niet anders: oma ligt in zijn bed, en hij moest bij papa en mama op de kamer. Absoluut niet ideaal, omdat zijn  ouders later naar bed gaan en hem daarbij wakker maken.
Het ergste vindt hij nog dat hij nu niet naar Sitting Bull kan kijken, ’s avonds als hij niet meteen kan slapen. Want Sitting Bull is een muurschildering, die kan hij natuurlijk niet meenemen naar de andere kamer. Valentijn is een indianenfreak: hij weet alles van indianen!
Intussen gaat het niet zo goed met oma. Ze vergeet dingen, laat Valentijn zijn verhalen twee keer vertellen, en vergeet zich aan te kleden ’s morgens. Bovendien hoort Valentijn haar ’s nachts roepen en huilen. Waarom horen zijn ouders dat niet? Tenslotte kan hij er niet meer tegen en kruipt gewoon bij oma in bed. En na een paar nachten legt hij zijn matras weer terug!
Doordat zijn ouders overdag werken, is oma veel alleen, maar na schooltijd is Valentijn er. Oud en jong blijken elkaar uitstekend te begrijpen, en Valentijn vergeet expres de brief met de aanvraag voor opname in de bus te doen. Zijn moeder, die deze situatie helemaal niet leuk vindt en haar schoonmoeder kwijt wil, ziet met verbazing aan hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden. Maar natuurlijk kan een schoolkind niet zorgen voor een dementerende oma.


De afloop kan geen verrassing zijn, maar:  die wordt in dit boek alleen maar gesuggereerd. Het verhaal is er een met een open einde, en ergens is dat jammer: In deze huidige maatschappij kan er maar één oplossing zijn, de tijden dat grootouders bij hun kinderen inwoonden is voorbij, terwijl zo’n situatie misschien wel meer te bieden heeft.
Het is een prachtig verhaal over de groeiende liefde tussen oma en kleinkind, tegen alle normen van de maatschappij in.


ISBN 9789047703884 | Hardcover | 120 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2011
Leeftijd vanaf 9 jaar.

© Marjo, 30 mei 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De ogen van Sitting Bull De ogen van Sitting Bull


Het gaat niet zo goed met de oma van Valentijn, ze is in de war en vergeet veel. Adriaan, Valentijns vader, heeft oma tijdelijk in huis genomen totdat ze naar Huize 't Hooge Veld kan. Hij vond het onverantwoord haar nog langer alleen te laten wonen. Een beetje ondoordacht van hem want zowel hij als Valentijns moeder werken en Valentijn moet gewoon naar school. Oma is dan evengoed overdag alleen.
Valentijns moeder is absoluut niet te spreken over deze gang van zaken. Bovendien wonen ze in een kleine etagewoning met maar twee slaapkamers. Valentijn slaapt nu bij zijn ouders op een matrasje op de grond en oma slaapt in zijn kamer. Daar is hij niet blij mee. Hij wordt elke keer wakker omdat z'n vader en moeder over het matras struikelen of giechelen en praten of willen vrijen maar het toch niet doen vanwege Valentijn. Hij voelt zich dan knap opgelaten. Ook mist hij de ogen van Sitting Bull, het opperhoofd van de Lakota-Sioux-indianenstam, die keken hem altijd zo zachtmoedig aan vanaf de muurschildering op zijn kamer. Valentijn weet alles over indianen en heeft er al heel wat over verteld op school. Zijn bureaula ligt vol met miniatuur indianen waar hij uren mee kan spelen.
Oma slaapt slecht en heeft heel nare dromen, ze roept dan om hulp, alleen Valentijn hoort haar, zijn ouders slapen er dwars doorheen. Na weer een akelige, half doorwaakte nacht pakt hij het matras en legt die bij zijn eigen bed, dan is oma tenminste niet meer alleen 's nachts en kunnen zijn ouders ook hun gang gaan als ze willen. Dat is het begin van de heel bijzondere band die Valentijn met oma opbouwt.
Als Valentijn dan ook nog een indianentent krijgt en daar vaak samen met oma in zit, gebeuren er helemaal bijzondere dingen.


Het is een prachtig, ontroerend verhaal. Oma die het allemaal niet zo goed meer weet maar minder in de war is dan de moeder van Valentijn denkt.
Die moeder is niet erg vriendelijk voor haar schoonmoeder, soms bijna onbeschoft, het liefst zag ze oma gisteren nog vertrekken. Valentijn is de enige die regelmatig ook overdag thuis is en daardoor het meeste contact met oma heeft. 


Mireille Geus geeft een heel mooi beeld van oma, soms zo broos en hulpeloos en de andere keer zo krachtig en weerbaar. Valentijn is een jongen die precies aanvoelt wat er in oma omgaat. Als hij haar op een dag, als hij thuiskomt van school, niet in huis aantreft snapt hij gelijk waar ze is.
De tere, liefdevolle band die ontstaat tussen kleinkind en grootmoeder is erg mooi weergegeven. Misschien omdat hij zelf nog zo jong is maar Valentijn begrijpt de 'dementie' van oma helemaal. En oma wordt daardoor rustiger, eindelijk iemand die er voor haar is en ook haar angstige dromen begrijpt. Oma op haar beurt helpt Valentijn zijn angst voor schoolreisjes beter te hanteren. Samen kunnen ze lachen en praten. De band tussen de twee wordt zelfs zo speciaal dat Valentijn het liefst zou willen dat oma bleef. Maar door een gebeurtenis ziet Valentijn uiteindelijk in dat het niet kan en voor beiden ook niet goed zou zijn


Het bijzondere van dit boek is dat in plaats van de 'lastige, dementerende' oudjes en 'vervelende' kinderen, een lieve, oude vrouw en een schat van een kind opgevoerd zijn. Gewone mensen met wie je meeleeft en waar je van gaat houden. Zo'n moeilijke situatie kan dus ook zo liefdevol beschreven worden. Schitterend verhaal!


ISBN 9789047703884 | Hardcover | 120 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2011
Leeftijd 9 +

© Dettie, 06 maart 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: