Pieter Feller
Kolletje en de verkleedkist
Het is ook niet zo verwonderlijk dat Kolletje zo geliefd is. Zij is een erg leuk en grappig meisje die heel gewoon lijkt. Ze gaat bijvoorbeeld gewoon met papa en haar kleine broertje Kees de eendjes voeren en ontmoet daar de oude meneer de Jong en zijn lieve hondje Doerak. Maar Doerak heeft een 'jasje' aan en dat vindt hij maar niets. Arme Doerak. En dan blijkt pas hoe bijzonder Kolletje is, zij knijpt haar ogen stijf dicht en zegt: 'Katharina Orselia Laetitia' en kijk, Doerak is weer helemaal vrolijk! Meneer de Jong snapt er niets van maar is wel heel blij want hij is erg gek op zijn hondje.
Heel lief is het verhaal over Kolletje en Brenda die net doen alsof zij de ander zijn. Kolletje spuit de haren van Brenda oranje, het is precies de kleur van haar eigen haar en Brenda krijgt Kolletjes strikken in en haar toversokken aan. Maar als papa met Keesje Kolletje komt ophalen en Kolletje niet herkent, vindt ze dat toch niet zo leuk. Gelukkig weet Brenda's moeder wèl wie haar dochter is. Kolletje is toch wel heel erg opgelucht. Achterop de fiets naar huis vraagt ze toch nog maar even voor de zekerheid: 'Je wist het zeker wel, hè papa?' Natuurlijk wist papa het!
Ook zo'n gezellig verhaal is het verhaal over die keer dat Kolletjes opa Snor en oma Orselia op bezoek waren. Dirk, het vriendje van Kolletje, vindt opa wel leuk en heel grappig want hij kan apen jassen! Gelukkig mag Dirk blijven eten want ze eten 'apen' met peultjes en een gehaktbal en Dirk heeft nog nooit peultjes gegeten. Kolletje is niet zo gek op gehakt en daarom is ze is heel blij dat ze haar toversokken heeft...
Het allerleukst en allerliefste verhaal vind ik het verhaal over verkleden. Kolletje heeft een heel grote verkleedkist met allemaal prachtige kleren maar Dirk vindt het maar niets. 'Het zijn allemaal meidenkleren' moppert hij. Alleen de blauwe schipperstrui die van Kolletjes vader is geweest, is nog wel wat, maar de mouwen zijn wel érg lang, net olifantenslurfen vindt Kolletje. Arme Dirk, voor hem blijft alleen een honkbalpetje over. Buiten komen ze meneer de Jong tegen. Gelukkig weet hij voor Dirk iets héél moois...
Het leuke van de verhalen is dat de Kolletje en de andere kinderen ook echt kind zijn. Ze spelen, zitten op school, plagen elkaar, helpen elkaar en doen gewoon heel leuke dingen. De toversokken van Kolletje worden niet voor de gekste zaken gebruikt om bijvoorbeeld het verhaal tot een goed einde te brengen. De toverij blijft binnen proporties en is niet heel spectaculair maar wel erg toepasselijk, een kind zal die dingen echt wensen.
De twaalf verhalen zitten stuk voor stuk goed in elkaar. Ze zijn leuk om - meerdere keren - voor te lezen maar ook om zelf te lezen is het boek zeker de moeite waard.
En dan zijn er ook nog de grappige afbeeldingen, vooral het vrouwtje met de klotsende knieën is geweldig. Maar bijna alle tekeningen die doorheen het boek staan, maken dat je moet glimlachen, ze zijn vrolijk en humoristisch.
Pieter Feller mag wat mij betreft nog heel lang doorgaan met zijn Kolletjeverhalen, natuurlijk wel mét de tekeningen van Natascha Stenvert erbij want die maken alles helemaal af.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789048813278 | Hardcover | 64 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Leeftijd: 4+
© Dettie, 12 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
