Pieter Feller

  Categorie: Recensies 4-5jr

Kolletje tovert verhalen Kolletje tovert verhalen


Een mooi dik boek vol met verhalen over Kolletje, het meisje met de toversokken. Die sokken heeft ze voor haar vierde verjaardag gekregen van tante Laetitia. Als ze die sokken aantrekt kan ze een beetje toveren. Dat is vaak best wel handig. Als ze bijvoorbeeld troep heeft gemaakt en op moet opruimen dan trekt ze haar sokken aan, denkt ze aan een opgeruimde kamer en zegt ze Katharina Orselia Laetitia en hup de kamer is weer netjes. Maar omdat ze soms wel een beetje ondeugende dingen tovert mag ze van papa en mama haar sokken niet aan naar school.

Een meisje dat bij Katharina Orselia Laetitia (zo heet Kolletje in het echt) kwam spelen was best jaloers op Kolletjes sokken, die wilde zij ook wel hebben.
Daarom verzon ze allerlei spelletjes, zoals dansen op blote voeten en verstoppertje zodat ze daarna gauw de sokken van Kolletje kon inpikken. Gelukkig voor Kolletje had haar tante een anti-inbraak middel met de sokken meegebreid. Zo gauw iemand anders de sokken meenam begonnen ze heel erg te stinken! Zo kwam het dat Kolletje haar sokken weer terugkreeg en ze nooit meer met het meisje wilde spelen.

Kolletje speelt eigenlijk het liefst met Dirk haar buurjongen. Dirk is vaak een beetje bang en hij zeurt soms ook wel wat maar ze hebben voornamelijk samen veel pret. Dirk mag zelfs met Kolletje mee op vakantie naar Frankrijk, maar als ze eenmaal op weg zijn wil hij onderweg maar één ding, naar huis! Gelukkig tovert Kolletje hem in slaap en als hij eenmaal op de camping is, vindt hij het er heel erg leuk. Als ze na veel leuke, gezellige weken vol avonturen terug naar huis moeten, wil Dirk maar één ding, op de camping blijven!

In dit extra dikke boek zijn de eerste zes boeken over Kolletje gebundeld, te weten: Kolletje, Kolletje gaat logeren, Kolletje tovert een broertje, Kolletje gaat kamperen, Kolletje gaat naar school en Kolletje en haar vriendjes.
Al die verhalen zijn allemaal even leuk. Of het nu om een verkleedpartij gaat of die lieve oude buurman en zijn hond Doerak, of een broertje krijgen of naar de bibliotheek gaan, Kolletje weet er dankzij haar speelse nieuwsgierigheid altijd wel een leuk avontuur van te maken.
De ouders van Kolletje zijn ook gezellige, vrolijke mensen die met veel plezier met hun kinderen omgaan.
De heldere zachtgekleurde afbeeldingen van Natascha Stenvert zijn vaak erg grappig om te zien, ze passen mooi bij de tekst.

Tip: Als je chagrijnig bent dan moet je gewoon even dit boek pakken en binnen twee verhalen ben je opgevrolijkt en zit je te glimlachen.
Heerlijk boek, fijne verhalen.


ISBN 9789048819522 | Hardcover | 384 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2014
Formaat: 200x235 mm | Leeftijd: 4+

© Dettie, 30 maart 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kolletje leert zwemmen Kolletje leert zwemmen


Het is lekker warm buiten en Kolletje en haar vriendje Dirk spelen lekker in het zwembadje in de tuin. Ze laten Barbie en Ken varen in een bootje, als de poppen uit het bootje vallen blijven ze mooi drijven.
'De poppen kunnen al goed zwemmen,' vindt Dirk
'Als we groot zijn kunnen we ook goed zwemmen,' zegt Kolletje.
De papa van Kolletje hoort dat en dat brengt hem op idee. Misschien moet Kolletje ook op zwemles, ze gaat zo vaak naar het park met de vijver. Stel dat ze erin valt...
Hij zal het met mama bespreken.
Kolletje hoopt dat Dirk dan ook mee mag. Ze trekt de toversokken aan die ze op haar vierde verjaardag van tante Leatitia heeft gehad. Ze denk aan zichzelf en Dirk op zwemles en zegt 'Katharina Orselia Laetitia'. Vaak helpt dat en deze keer ook. Dirk en zij mogen op zwemles!

In het zwembad krijgen ze les van juf José die heel lief is. Ze beginnen in het ondiepe badje en doen daar allemaal leuke spelletjes, zo kunnen ze goed wennen aan het water. Dirk en Kolletje vinden zwemles superleuk. De buren leven helemaal mee. Ze ontmoeten de oude meneer de Jong in het park en zijn hondje hoeft geen zwemles, die kan het al vanzelf! Hij springt zo het water in! Meneer de Jong kent het liedje dat de kinderen geleerd hebben, hij zingt het lekker met ze mee. Buurman Harry heeft ook een leuk verhaal over zwemmen en geeft de kinderen iets heel bijzonders.
Natuurlijk komen opa en oma een keertje kijken naar de zwemles, Kolletje en Dirk mogen dan al in het diepe oefenen, en ook zij vertellen allemaal leuke verhalen over de tijd dat zij moesten leren zwemmen. De ene keer dat ze van meneer 'Sissing vergissing' les krijgen is héél  komisch en levert opnieuw een heel bijzondere verhaal op.

En zo beleven Kolletje en Dirk allemaal leuke avonturen in en buiten het zwembad en natuurlijk spelen de toversokken van Kolletje een belangrijke rol. Zoals die keer dat Dirk zijn zwembroek vergeten is en een stomme zwembroek met bruine strepen aan moet. Of die keer dat die vervelende Patrick Poeptoeter zit te klieren... Dan trekt Kolletje gauw haar sokken aan en tovert de dingen net even anders.
Het grappige is dat de sokken alleen bij Kolletje zelf werken, als iemand anders ze aantrekt gaan ze stinken!

Een lekker vrolijk verhalenboekje vol avonturen rond de grappige, leuke, eigenwijze Kolletje en haar toversokken.
Het is voor kinderen die zelf zwemles krijgen natuurlijk helemaal leuk om deze verhalen voorgelezen te krijgen.
Bij de verhalen staan weer de vlotte, humoristische illustraties, zoals altijd gemaakt door Natascha Stenvert die het boek helemaal af en compleet maken.
Gelukkig komt er volgend jaar weer een Kolletje boek uit, ik zou de verhalen over haar niet meer willen missen.


ISBN 9789048818310 | Hardcover | 77 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2013
Leeftijd: 4+

© Dettie, 11 december 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kolletje leert zwemmen Kolletje leert zwemmen


Misschien kent iedereen Kolletje intussen: een eigenwijs meisje, dat voor haar vierde verjaardag toversokken krijgt. Telkens als ze ‘Katharina Orselia Laetitia’ zegt, gebeuren er dingen die erg lijken op wat ze daarbij in gedachten had.
Handig als de dingen dus niet gaan zoals ze graag heeft. En gelukkig tovert ze ook voor anderen. Haar vriendje Dirk helpt ze nog al eens op deze manier.
Als ze samen met hem in een plastic zwembadje speelt, bedenken ze dat ze eigenlijk wel echt willen leren zwemmen. Maar dan hebben ze hun ouders nodig. De vader van Kolletje vindt het goed, nu Dirks moeder nog. Handig, die toversokken, Kolletje kan rustig gaan slapen.

En zo komen de twee kinderen op zwemles, bij juf José. Wat zijn ze enthousiast: ze vertellen het iedereen en iedereen vertelt meteen over eigen ervaringen met zwemmen...
Eenmaal op les gebeurt er van alles: de juf maakt hen eerst op een leuke manier watervrij, ze leren het spelletje 'Jan Huigen in de ton', en hoe ze 'trappeltjes moeten doen'.
Juf José geeft haar lessen echt op kinderniveau en dat vinden haar leerlingen wel leuk. Maar het echte werk laat niet lang op zich wachten.
Dirk vergeet een keer zijn zwembroek, maar gelukkig is Kolletje erbij. Die is een keer haar sokken kwijt! Gelukkig heeft ze gezien dat Aafke dezelfde sokken had. Nou ja, geen toversokken natuurlijk meer wel rood-wit gestreept! En - heel realistisch - ze krijgen een keer een invaller.
Wat kan je veel avonturen beleven met iets simpels als zwemles! Zeker als je toversokken hebt...

Op welke leeftijd ga je naar zwemles? Het Nationaal  Platform Zwembaden (http://www.allesoverzwemles.nl/organisatie) adviseert om pas met het echte werk te beginnen als een kind gewend is op de basisschool, vier jaar en nog wat dus. Maar om een jonger kind te laten wennen aan water zijn er andere cursussen: ouder-kindzwemmen bijvoorbeeld. Een jong kind leert dan overleven in het water, zonder precies de juiste zwemslagen te hoeven kennen. Dus kan dit boek van Kolletje best al voorgelezen worden aan kinderen van twee jaar, de aanbevolen leeftijd.
Kolletje en Dirk zitten wel op de officiële zwemles, maar het boek gaat niet zozeer over wat je dan allemaal moet kunnen, dan wel over de dingen die daarnaast allemaal kunnen gebeuren: prettig of minder prettig. Maar met Kolletje erbij wordt ook het minder prettige uiteindelijk heel leuk!

Natuurlijk zijn er ook weer de mooie kleurrijke illustraties van Natascha Stenvert.
Het boek is stevig, en er is mooi glad papier gebruikt. De hoofdstukken zijn kort en je kan in de index zoeken als je een avontuur nog een extra keertje wil (voor)lezen.

Leeftijd vanaf de tijd dat je op zwemles gaat


ISBN 9789048818310 | Hardcover | 76 pagina's | Uitgeverij Moon | oktober 2013
Leeftijd: 4+

© Marjo, 08 december 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Het grote Kolletje voorleesboek Het grote Kolletje voorleesboek


Voor wie Kolletje niet kent: ze is een meisje van plusminus vier jaar oud. Voor die vierde verjaardag heeft ze van haar tante Laetitia rood-wit gestreepte sokken cadeau gekregen. Kolletje vindt het geen leuk cadeautje, maar als haar tante haar influistert wat voor sokken het zijn, is ze er reuze blij mee. Het zijn namelijk toversokken, en als ze die draagt en een spreuk erbij zegt gebeurt er waar ze aan denkt.
Dat komt vaak van pas, want met haar vriendje Dirk haalt ze nogal eens kattenkwaad uit, of loopt er ongewild iets mis. Even de spreuk uitspreken en de problemen zijn opgelost.
Het verhaal van de verjaardag staat niet in dit boek, maar wel een heleboel andere avonturen.
Als ze naar de kinderboerderij gaan en de herten ver weg blijven, terwijl Kolletje en Dirk nog wel brood bij zich hebben, helpt de spreuk prima: de herten komen gretig happen!  En als Dirk zich pijn doet, zorgt de spreuk dat zijn verdriet verdwijnt.
Het is ook handig als ze een rommel maken van mama’s kleerkast, en dat in een handomdraai weer in orde maken. En zo zijn er steeds weer dingen waarbij de toversokken en de spreuk hun nut bewijzen.
Maar wat als een hond er met een sok vandoor gaat? Of als de sok kapot is?


Alle verhalen zijn herkenbaar voor jonge kinderen, hoewel ik erbij moet zeggen dat kinderen van vier jaar misschien wat aan de jonge kant zijn. Naarmate kinderen ouder zijn, zullen ze meer herkennen van Kolletjes avonturen. Herkennen en dus begrijpen.
Het zijn overigens heel alledaagse onderwerpen: het verven van je haar, een nieuwe baby, de wisseling van de seizoenen, vakantie, het verschil tussen jongens en meisjes, allemaal doodgewone dingetjes. Het opvoeren van een oude meneer die moeilijk loopt brengt er een nieuw element in: eerbied voor de oudere, wiens verhalen over vroeger best leuk kunnen zijn.
Ook leert Kolletje dat toversokken soms echt niet helpen. Als ze die mooie vogel levenloos op straat aantreft, wil ze hem levend toveren. Papa weet gelukkig een mooie oplossing als blijkt dat Kolletje geen wonderen kan verrichten.
De ouders van Kolletje en Dirk zijn ouders zoals je ze iedereen toewenst: ze spelen mee als dat kan, maar weten tegelijk hun opvoedende rol prima te vervullen. Niet dat het jonge lezertje, luisterend of zelf lezend, daar erg in heeft: die vindt alle verhalen gewoon leuk.
En dat zijn ze ook. Bovendien zijn er leuke tekeningen om te bekijken terwijl je ademloos zit te luisteren.


ISBN 9789048817856 | Paperback | 415 pagina's | Uitgeverij Moon | mei 2013
(zelf lezen vanaf een jaar of acht) | Leeftijd: 4+

© Marjo, 08 juli 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kolletje Het grote voorleesboek Kolletje Het grote voorleesboek


Kolletje heeft voor haar vierde verjaardag toversokken gekregen van tante Leatitia, telkens als ze Katharina Orselia Laetitia (de echte naam van Kolletje) zegt gebeuren er wonderlijke dingen.

Kolletje gaat op vakantie met haar vader en moeder en kleine broertje Kees. Ook Dirk, de buurjongen mag mee naar Frankrijk. Dirk vindt het maar moeilijk zo zonder zijn papa en mama en moet steeds een beetje huilen. Pff... Kolletje wordt moe van dat gesnotter en fluistert Katharina Orselia Laetitia en denkt aan een slapende Dirk... en hup Dirk slaapt de hele reis!
Eenmaal in Frankrijk hebben ze het heel leuk. Ze mogen bij het kampvuur zitten en spelen bij het meer, ze gaan naar een grot en ze krijgen twee vriendjes Kai en Li-an. Deze zijn geadopteerd en Kolletje krijgt het sterke vermoeden dat zij ook geapoteerd (sic) is. Ze is er verdrietig van, gelukkig mag ze tante Laetitia bellen en die vertelt dat ze zelf gezien heeft dat Kolletje uit mama's buik kwam. Daarna is Kolletje weer helemaal blij. Als ze naar huis moeten is Dirk verdrietig, hij wil helemaal niet weg... Kolletje zegt maar gauw Katharina Orselia Laetitia...

Eenmaal thuis moet Kolletje weer naar school maar ze heeft geen zin. Ze vindt dat ze een beetje buikpijn heeft en thuis moet blijven... Gelukkig heeft ze het verder altijd heel erg naar haar zin op school en ook daar kan Kolletje het niet laten om af en toe wat vreemds te laten gebeuren... Heeft die nare Patrick nu echt een krokodil in het aquarium gezien? Na schooltijd gaat ze vaak buiten spelen of naar de bieb met mama of even praten met de lieve oude buurman, meneer de Jong.

Het is een erg fijn boek. De 36 verhalen beslaan zo'n 4 tot 5 pagina's en daarbij staan heel vrolijke, grappige, gekleurde tekeningen van Natascha Stenvert. In elk verhaal heeft Kolletje andere, grote strikken in haar haar. 
De verhalen gaan over gewone dingetjes die kunnen gebeuren zoals een verstopte wc op school of een verjaardagsfeestje, of limonade verkopen (waarbij Kolletje ook even haar toversokken gebruikt). Het leuke is dat het verteld wordt zoals een kind praat of heel verwonderd naar zaken kan kijken. Kinderen zullen het heerlijk vinden om uit dit boek voorgelezen te worden, ik vind het tenminste heel  jammer dat ik het uit heb.
Gelukkig zijn er veel meer boeken over Kolletje, kijk maar http://www.kinderboekidee.nl.


ISBN 9789048809103 | Hardcover | 200 pagina's | Dutch Media Uitgevers | maart 2011
Leeftijd: 4+

© Dettie, 12 april 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kolletje en de verkleedkist Kolletje en de verkleedkist


De boeken over Kolletje zijn razend populair. Dit is alweer het achtste deel over het bijzondere meisje met de toversokken.
Het is ook niet zo verwonderlijk dat Kolletje zo geliefd is. Zij is een erg leuk en grappig meisje die heel gewoon lijkt. Ze gaat bijvoorbeeld gewoon met papa en haar kleine broertje Kees de eendjes voeren en ontmoet daar de oude meneer de Jong en zijn lieve hondje Doerak. Maar Doerak heeft een 'jasje' aan en dat vindt hij maar niets. Arme Doerak. En dan blijkt pas hoe bijzonder Kolletje is, zij knijpt haar ogen stijf dicht en zegt: 'Katharina Orselia Laetitia' en kijk, Doerak is weer helemaal vrolijk! Meneer de Jong snapt er niets van maar is wel heel blij want hij is erg gek op zijn hondje.

Heel lief is het verhaal over Kolletje en Brenda die net doen alsof zij de ander zijn. Kolletje spuit de haren van Brenda oranje, het is precies de kleur van haar eigen haar en Brenda krijgt Kolletjes strikken in en haar toversokken aan. Maar als papa met Keesje Kolletje komt ophalen en Kolletje niet herkent, vindt ze dat toch niet zo leuk. Gelukkig weet Brenda's moeder wèl wie haar dochter is. Kolletje is toch wel heel erg opgelucht. Achterop de fiets naar huis vraagt ze toch nog maar even voor de zekerheid: 'Je wist het zeker wel, hè papa?' Natuurlijk wist papa het!

Ook zo'n gezellig verhaal is het verhaal over die keer dat Kolletjes opa Snor en oma Orselia op bezoek waren. Dirk, het vriendje van Kolletje, vindt opa wel leuk en heel grappig want hij kan apen jassen! Gelukkig mag Dirk blijven eten want ze eten 'apen' met peultjes en een gehaktbal en Dirk heeft nog nooit peultjes gegeten. Kolletje is niet zo gek op gehakt en daarom is ze is heel blij dat ze haar toversokken heeft...
Het allerleukst en allerliefste verhaal vind ik het verhaal over verkleden. Kolletje heeft een heel grote verkleedkist met allemaal prachtige kleren maar Dirk vindt het maar niets. 'Het zijn allemaal meidenkleren' moppert hij. Alleen de blauwe schipperstrui die van Kolletjes vader is geweest, is nog wel wat, maar de mouwen zijn wel érg lang, net olifantenslurfen vindt Kolletje. Arme Dirk, voor hem blijft alleen een honkbalpetje over. Buiten komen ze meneer de Jong tegen. Gelukkig weet hij voor Dirk iets héél moois... 

Het leuke van de verhalen is dat de Kolletje en de andere kinderen ook echt kind zijn. Ze spelen, zitten op school, plagen elkaar, helpen elkaar en doen gewoon heel leuke dingen. De toversokken van Kolletje worden niet voor de gekste zaken gebruikt om bijvoorbeeld het verhaal tot een goed einde te brengen. De toverij blijft binnen proporties en is niet heel spectaculair maar wel erg toepasselijk, een kind zal die dingen echt wensen.
De twaalf verhalen zitten stuk voor stuk goed in elkaar.  Ze zijn leuk om - meerdere keren - voor te lezen maar ook om zelf te lezen is het boek zeker de moeite waard.

En dan zijn er ook nog de grappige afbeeldingen, vooral het vrouwtje met de klotsende knieën is geweldig. Maar bijna alle tekeningen die doorheen het boek staan, maken dat je moet glimlachen, ze zijn vrolijk en humoristisch.

Pieter Feller mag wat mij betreft nog heel lang doorgaan met zijn Kolletjeverhalen, natuurlijk wel mét de tekeningen van Natascha Stenvert erbij want die maken alles helemaal af. 

Zie ook het inkijkexemplaar


ISBN 9789048813278 | Hardcover | 64 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Leeftijd: 4+

© Dettie, 12 september 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Kolletje tovert zonnestralen Kolletje tovert zonnestralen


Aan dit vrolijke boek Kolletje tovert zonnestralen kan ieder kind zijn hart ophalen dankzij allemaal leuke dingen die er in het boek te vinden zijn. Er staan o.a. verhalen in over Kolletje, haar broertje Kees en buurjongen en grote vriend Dirk. Het eerste verhaal gaat over Kolletje die met haar ouders, Keesje en Dirk een dagje naar het strand gaat. Ze beleven een spannend avontuur, gelukkig helpen de toversokken van Kolletje de kinderen uit de problemen. Kolletje heeft namelijk voor haar vierde verjaardag van haar lievelingstante Leatitia toversokken gekregen. Als ze die aantrekt en 'Katharina Orselia Laetitia' (de echte naam van Kolletje) roept, kan ze toveren. Ook in de andere verhalen maken Dirk en Kolletje samen met andere kinderen mooie avonturen mee, zoals die keer dat ze indiaan waren en blaffende Bizon moesten zoeken. Het verhaal Dirk heeft de hirk is heel grappig en opnieuw spelen de toversokken een heel belangrijke rol.

Maar er staan niet alleen maar verhalen in het boek. Het leuke is dat het ook een doe-boek is. Na elk verhaal staan er allerlei dingen die een kind kan doen zoals na het verhaal over het dagje strand kun je de verschillen zoeken op twee op elkaar lijkende tekeningen van Kolletje die een zandkasteel bouwt. Of de mooie vlieger van Kolletjes vader inkleuren, of raadseltjes oplossen, of een heel leuke zonneklep maken.
Na het grappige verhaal over de indianen kunnen kinderen de zeven verschillen in de twee totempalen zoeken en zelf een totempaal beschilderen, er staat ook een mooie kleurplaat van Kolletje, Dirk en blaffende Bizon in, en een doolhof waardoor buurman de Jong de weg naar huis moet vinden. Maar ook hoe je een echte verentooi en totempaal zoals de indianen hebben, kunt maken. Verder kunnen ze een beetje leren spoorzoeken en een indianentent inkleuren. Er staan ook nog een aankleedpop en miniworstenbroodjes in om zelf te maken.
Zo vind je na elk verhaal allemaal van dit soort puzzels, kleurplaten, recepten en andere dingen die kinderen kunnen doen en maken.

Er is goed over alles nagedacht. De dingen die kinderen uit kunnen knippen hebben aan de achterkant geen tekst maar wel streepjes of dunne takjes of stipjes met een mooie, vrolijk gekleurde achtergrond. De kaft van het boek, dat uit stevig geplastificeerd karton bestaat, kan uitgeklapt worden zodat je het spel 'Kolletjes toverbord' kunt spelen. Dat spel lijkt een beetje op ganzenborden maar is natuurlijk helemaal gericht op de verhalen van Kolletje. Als je bijv. op blokje nummer 6 komt mag je meerijden op de rollator van buurman de Jong naar blokje 12.
De afbeeldingen zijn heel vrolijk en duidelijk. Het is een heel leuk boek, erg geschikt om cadeau te geven of voor de zomervakantie (voor de prijs hoef je het niet te laten). Een kind verveelt zich dan dankzij dit boek geen minuut meer!


ISBN 9789048814039 | Paperback | 80 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2012
Leeftijd: 4+

© Dettie, 03 juni 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Rafelijntje Rafelijntje


Annabelle, de overgrootmoeder van Anna, gaat verhuizen naar een tehuis voor oude mensen. Dat valt nog niet mee want om te kiezen wat wel en niet meegaat met de verhuiswagen is moeilijk. Zo staat Annabelle met een pop in haar handen die haar moeder nog gebreid heeft van wol van de uitgehaalde oude trui van haar vader. Annabelle was erbij toen de pop gevuld werd met hooi en er twee knoopjes aan genaaid werden voor de ogen.
Aan één voet van de pop hing een draadje, een rafeltje, en daarom noemde ze de pop Rafelijntje.
Maar de pop is inmiddels oud en achterkleindochter Anna heeft poppen en knuffels genoeg, weg met die pop, dacht oma.

Rafelijntje belandt echter niet in de vuilniswagen maar valt ernaast en zo gebeurt het dat de pop overal terecht komt. De ene keer neemt een dier haar een stukje mee in zijn bek, de andere keer belandt ze in het water waar de vogels wel blij mee zijn. Rafelijn vriest vast en wordt gevonden door kinderen die op het ijs spelen, maar ze zit te vast in het ijs. Als het weer dooit kan een vogel wel wat wol van haar gebruiken voor zijn nest... Die rafel is wel wat! En zo komt het dat Rafelijn uiteindelijk op een hele bijzondere plek terecht komt, ze lijkt wel herboren!

Het verhaal zelf is, zoals je van Pieter Feller kunt verwachten, apart en het einde is origineel en erg leuk.

Bij dit verrassende verhaal staan gekleurde afbeeldingen van Carolien Westermann. Zij studeerde af in 2013 als illustrator aan de HKU, maar was al eerder ontdekt door de VPRO waarvan ze een aantal tekening voor de VPRO gids mocht maken.
Rafelijntje is het eerste boek dat ze illustreert. De afbeeldingen zijn erg sfeervol qua kleur maar de gezichten en bewegingen van mensen die groot uitgebeeld zijn komen een beetje stijf over. De kleiner afgebeelde mensen zijn veel vlotter om te zien. De dieren daarentegen hebben veel zeggingskracht en tonen veel beweging en vaart.

Rafelijntje zelf is prachtig, echt een pop dat je als kind graag gehad zou willen hebben, zo'n lekkere lange lijs die je overal mee naartoe sleept omdat zij zo lekker aanvoelt. Ook ben ik een beetje verliefd geworden op de prachtige rode kat met de dikke gestreepte staart.
In de tekeningen zitten allerlei kleine grapjes verwerkt, wat steeds leuke ontdekkingen zijn.
De afbeeldingen zijn verder erg apart en stralen een heel eigen, unieke sfeer uit.

Al met al vormen het verhaal en de afbeeldingen samen een boek dat kinderen zeer zeker zullen waarderen.


ISBN 9789491446115 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Xanten | februari 2014
Leeftijd: 4+

© Dettie, 16 maart 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Sinterpiet en Zwarte Klaas Sinterpiet en Zwarte Klaas


Sinterklaas vindt zijn Pieten heel aardig maar Wegwijspiet was vaak de weg kwijt en Rijmpiet kon niet altijd zo goed rijmen. Sinterklaas zorgde er dan weer voor dat het toch nog goed kwam. Op een dag stond hij aan het roer want de Stuurpiet en Kapiteinpiet waren zeeziek. En toen dacht de Sint, nu ga ik het doen! Hij ging naar de Opperpiet en zei:

'Ik heb een plan, we gaan van rol wisselen.'
Opperpiet begreep het niet. 'Van rol wisselen,
Sinterklaas? Welke rol? Een rolletje drop? Een rol
pepermunt? Een rolschaats?
'Nee', zei Sinterklaas. 'Deze keer ga ik doen wat jij altijd
doet en jij gaat doen wat ik altijd doe.'


Zo gezegd zo gedaan. Piet trok de kleren van Sinterklaas aan en de Sint trok Pietenkleren aan. Vanaf nu was Sinterklaas ze Zwarte Klaas en de Opperpiet was Sinterpiet.
Natuurlijk was het wel een leuk plan van Sinterklaas maar hij was wel een paar dingen vergeten. Hij kon heel goed wuiven naar de kinderen maar hij kon niet al de gekke kunstjes die Piet wel kon. Zelfs Amerigo, het paard van Sinterklaas, moest lachen om de stijve kunstjes van zijn baas. De burgemeester vindt Sinterpiet maar raar, hij is zo druk dit jaar en die Zwarte Klaas is wel een stijve hark. Sinterpiet vindt het helemaal niet leuk om Sinterklaas te spelen. Hij moet rustig naar liedjes luisteren en naar toneelstukjes kijken. Hij verveelt zich rot.
Maar ja ze hebben nu eenmaal van rol gewisseld en moeten wel, de echte Sint haalt nu acrobatische toeren uit en de echte Opperpiet probeert zich waardig en deftig te gedragen.

Natuurlijk gaat er van alles verkeerd en elke keer moeten de Ziekenpieten komen als Zwarte Klaas weer eens gevallen of uitgegleden is.
Zwarte Klaas en Sinterpiet laten overal waar ze zijn geweest een spoor van troep achter. Niemand is echt blij met ze maar gelukkig komt toch nog alles goed. Maar als de dag om is weet Sinterklaas (de echte) dat hij nooit, nooit, nooit meer van rol zal wisselen! Zolang hij leeft zal hij zichzelf zijn en niemand anders!

Het is een lekker gek verhaal waar je soms goed je hoofd bij moet houden want wie is ook alweer de echte Sinterklaas en wie is nou de Opperpiet?
De burgemeestersvrouw en de juf vinden de nieuwe Sinterklaas eigenlijk wel heel leuk. Hij doet nu allemaal gekke dingen, hij klimt in de touwen van de gymzaal en maakt een handstand op het zadel! En die Zwarte Piet met zijn lange baard is maar een slome.

De illustraties bij het verhaal, gemaakt in gemengde techniek,  zijn heel vrolijk en kleurig. Maar het allerleukste is dat er een los vel in het boek zit waarop aankleedpoppetjes staan van Sint en Piet met allerlei mooie kleren erbij afgedrukt. Kinderen kunnen nu zelf hun Sinterpiet en Zwarte Klaas maken, met baard of zonder baard, met handschoenen en een mijter of niet. Of de Sint gewoon een streepjeskostuum aan doen. Echt superleuk om te zien en te doen.
Mooi prentenboek en een lekker humoristisch verhaal.


ISBN 9789048811984 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Moon | 2011
Leeftijd: 4+

© Dettie, 24 november 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: