Meg Rosoff

Toon alleen recensies op Leestafel van Meg Rosoff in de categorie:
Meg Rosoff op internet:

 

Niemandsbruid Niemandsbruid


De zeventienjarige Pell weet niet beter of haar toekomst is zo: zij en haar buurjongen zullen trouwen.

‘Ik zal hem thee brengen en mezelf voor mijn dertigste doodwerken, kinderen baren en vloeren schrobben en op het land weren om raspen uit te graven tot mijn handen bloeden en ik het aan mijn rug krijg en iedereen me smeekt om het nog een jaartje vol te houden, en dan zal ik sterven van uitputting en van het karige leven. Ik zal van hem houden en nooit tegen hem zeggen dat hij zelf zijn thee moet zetten, of de as uit de haard moet opvegen of zelf zijn twaalfde kind moet baren.’


Maar als de dag nadert, als Birdie haar komt vertellen dat hij een stukje land heeft en een huis, weet ze dat ze dit leven niet wil. Ze zadelt vroeg in de morgen haar paard Jack, en vertrekt. Tot haar schrik zit Bean, haar jongste broertje, op het paard. Ze moet nu weg, ze kan geen stennis schoppen, en ach, Bean is geen last. Ze trekt naar de stad en maakt onderweg van alles mee. Een zigeunervrouw met haar kinderen vangt hen op en toont grote belangstelling voor Bean, en Pells verhaal.
Als een paardenman ziet hoe ze met paarden omgaat, vraagt hij haar om hem te helpen paarden uit te kiezen in de stad. Maar als het op betalen aankomt, loopt er van alles mis. Het eindigt er mee dat Pell alleen is. Jack is weg, Bean is weg, de paardenman is verdwenen, net als zijn compagnon. Haar zoektocht verloopt niet zonder slag of stoot…

De lezer volgt Pell door het leven van de negentiende eeuw op het platteland. Er is veel kommer en kwel; ziektes, armoede – vooral de verhalen over de armenhuizen zijn schokkend – en mensen nemen het niet al te nauw met fatsoensnormen. Pell is een sterk meisje, ze weet zich staande te houden in deze boze wereld. Ze kiest er voor om niet dat sloofje aan de zijde van een man te worden om wie ze niets geeft, maar wil een leven leiden dat misschien wel hard is, maar waar ze zelf voor gekozen heeft.
Qua sfeer is het een mooi boek, het is een mooie historische jeugdroman. Of eigenlijk lijkt het meer een historisch sprookje: er blijft een afstand, Pell is niet een meisje met wie de lezer zich kan vereenzelvigen. Komt misschien doordat we de negentiende eeuw ook al lang achter ons hebben gelaten?
Toch is Pell qua karakter een meisje zoals alle meisjes willen zijn, ook in deze tijd: sterk en onafhankelijk.


ISBN 9789048802135 | Hardcover | 223 pagina's | Uitgeverij Moon | juni 2009
Vertaald door Jenny de Jonge Vanaf 13 jaar

© Marjo, 03 januari 2011