Meg Rosoff
Categorie: Recensies 15jr+
Mij niet gezien
Helaas Matthew is nog steeds niet terug, hij heeft zijn veel jongere vrouw Suzanne en zoontje Gabriel, net een jaar oud, vijf dagen geleden achtergelaten en Suzanne heeft geen idee waar hij is. Hij heeft geen schone kleren, paspoort of geld meegenomen. Hij ging 's morgens gewoon naar zijn werk, zei gewoon gedag, maar is nooit op zijn werk komen opdagen om les te geven. Hij is 'gewoon' weggelopen.
Suzanne en Matthew geven beiden les aan de universiteit in de stad. Het is acht jaar geleden dat Suzanne en Gil elkaar gezien hebben. 'Ze is niet oud maar ziet er dor uit, alsof iemand vergeten is haar water te geven.' denkt Mila. Ze denkt nog veel meer want gevoelig als ze is, merkt ze aan allerlei kleine dingetjes dat het huis van Matthew geen gelukkig huis is. Honey de witte Duitse herder lijkt ook uitgeblust. 'De eenzaamheid straalt in golven van haar af. Dus ze is van Matthew.' constateert Mila. Suzanne heeft duidelijk een hekel aan de hond.
Het hele huis voelt vreemd, het lijkt alsof Suzanne en Matthew ieder een eigen terrein in het huis hebben die niet overschreden mag worden. Mila registreert ook andere dingen, sigarettenrook, een vreemde mannenlucht, maar ze zegt het niet. Ook valt haar op dat Suzanne helemaal niet bang is dat Matthew wat overkomen is. Misschien is ze zo geworden na de dood van Owen, hun verongelukte zoon, bedenkt Mila zich. 'Ze lijkt iemand van glas. Geef haar een tik en ze breekt in ontelbare stukjes.'
Mila en Gil besluiten Matthew te gaan zoeken. Hij heeft een hut bij de Canadese grens, waar geen telefoon, geen elektriciteit en waterleiding is, dus ook geen internet. Honey gaat mee, tot Mila's geluk. Ze is gek op het dier. Ze mogen Suzanne's auto gebruiken. De reis is bijzonder. Gil en Mila kunnen uitstekend met elkaar opschieten. Ze ontmoeten aardige mensen onderweg. Mila stuurt ondertussen sms'jes naar Matthew waar, zoals te verwachten, geen antwoord op komt. Eindelijk komen ze bij de hut aan, en daar neemt het verhaal een heel verrassende wending. Maar ook in alle vreemde verwikkelingen die volgen is het Mila die dankzij haar fijngevoeligheid uiteindelijk de waarheid weet te achterhalen en zelfs een leven weet terug te geven.
Het verhaal zelf maakt al diepe indruk maar wat Meg Rosoff vooral zo treffend duidelijk weet te maken is het verschil tussen volwassenen en een - fijngevoelig - kind. Waar volwassenen er omheen draaien en leugentjes om bestwil vertellen is bij Mila het oprechte, directe, zuivere gevoel. Met haar vele sensitieve antennes voelt ze haarfijn aan dat de taal die gesproken wordt niet klopt met de houding en gebaren van de mensen om haar heen. Ze registreert veel tegenstellingen en dingen die niet kloppen. Zelfs haar eigen ouders blijken niet zo te betrouwbaar als ze altijd dacht en dat maakt haar onzeker, klopt haar gevoel dan toch niet? Zo zeker als ze voorheen was dat haar intuïtie altijd klopte zo onzeker raakt ze nu door wat er allemaal om haar heen gebeurt. Maar fijnbesnaard als ze is, weet ze toch tot de kern door te dringen.
Het verhaal zindert na als je het gelezen hebt. Het maakt duidelijk dat volwassen mensen er soms een flinke puinhoop van kunnen maken. Vooral als zich gebeurtenissen voordoen die erg zwaar te verdragen zijn. Het is dan moeilijk de onmacht en pijn met elkaar te delen en soms lijkt de situatie uitzichtloos. Een hooggevoelig meisje kan dan precies datgene zijn wat deze mensen nodig hebben om weer uit de impasse te komen. En Mila is zo'n meisje.
Prachtig verhaal waar je even een tijdje stil van bent.
ISBN 9789024570119 | Hardcover | 223 pagina's | Luitingh-Sijthoff | mei 2016
© Dettie, 27 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
In het begin was er…Bob
Duizenden jaren geleden was er een openstaande vacature voor beheerder, God, van de planeet Aarde. Er waren enkele gegadigden maar niemand werd geschikt bevonden. Toen de tijd begon te dringen werd de baan ingezet bij een potje poker. Bobs moeder, verslaafd aan het gokspelletje, won en gaf de baan aan haar zoon Bob. Zes dagen lang leefde Bob zich uit op de schepping. Zonder enige voorbereiding schiep hij erop los met als grote finale de mens. Bob’s assistent, meneer B., overzag het resultaat en vreesde het ergste.
Dankzij Bob is het dus niet altijd goed vertoeven op Aarde. Bob is een luie, gemakzuchtige en zeer egocentrische God. Meneer B. wijst hem er regelmatig op dat er toch wel het een en ander schort aan zijn schepping maar het boeit Bob niet. Af en toe verhoort hij een gebed maar het grootste deel van de dag besteedt Bob enkel aandacht aan zichzelf. Ondertussen probeert meneer B. met zijn beperkte middelen de grootste schade nog wat te beperken maar het is dweilen met de kraan open.
Dan komt de dag dat Bob het gebed van Lucy hoort. Dat is vrij bijzonder te noemen omdat Bob de gebeden meestal links laat liggen. Lucy bidt dat ze graag verliefd zou willen worden. Bob vindt Lucy beeldschoon en is trots op zijn mooie creatie. Hij besluit de wens van het prachtige meisje in te willigen. Hij ziet in zichzelf de perfecte kandidaat en begint aan zijn missie om Lucy het hof te maken. Niets is erger voor een planeet dan een God wiens hormonen hevig opspelen. Terwijl Bob vurig verlangt naar seks met Lucy moet de Aarde het flink ontgelden. Het weer, onderhevig aan de hormonen van Bob, wordt steeds extremer en gevaarlijker en mensen overlijden. Het interesseert Bob allemaal niet. Zijn enige zorg is hoe hij zo snel mogelijk in bed kan belanden met Lucy.
Dit boek roep gemengde gevoelens bij mij op. De originaliteit van het verhaal spreekt me aan maar de verhaallijn wordt regelmatig onderbroken door allerlei bijzaken, wat het soms wat moeilijk te volgen maakt. Regelmatig verflauwde mijn interesse hierdoor. Van mij had de auteur iets dichter bij de kern van het verhaal mogen blijven. Ook uit dit boek blijkt dat het genre young adults (jongvolwassenen) niet tot het meest eenvoudige behoort. Soms is de stijl van het boek wat kinderlijk, dan weer bezorgt het de tienerlezer rode oortjes. Het verhaal heeft zowel vriendelijke als duistere kanten en dit is mooi in balans. Persoonlijk vond ik de duistere kanten wel wat ver gaan. Bobs onverschilligheid omtrent het welzijn van de mens is behoorlijk extreem.
Meg Rosoff (1956) is geboren in Boston maar woont al jaren met haar man en dochter in Londen. Ze heeft met haar boeken voor jongvolwassenen al veel prijzen in de wacht gesleept.
ISBN 9789048811588 | Hardcover | 192 pagina's | Dutch Media Uitgevers | december 2011
Vertaald door Jenny de JongeVanaf 15 jaar
© Annemarie, 22 januari 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
In het begin was er...Bob
Meg Rosoff
Soms kunnen achttienjarigen al heel volwassen zijn, maar Bob is een egoïstische puber, die zijn eigen zin door wil drijven en geen enkele consideratie heeft met anderen. Nu is Bob helaas ook God, dus je kan je voorstellen dat het de wereld onder zijn leiding niet zo goed gaat.
Hij heeft gelukkig een assistent, meneer B, die af en toe nog wat kan veranderen aan zijn miskleunen, maar soms blijft het toch maar behelpen.
‘Proberen God om te praten is net zo zinloos als tegen een pijlinktvis kletsen.’
Al sinds de hormonen in zijn lijf kriebelen heeft Bob al verschillende keren een meisje uit de mensenwereld geplukt. Nu valt zijn oog op Lucy en de schrik slaat meneer B. om het hart.
“Gods hartstocht voor mensen leidt altijd tot een catastrofe, een verstoring van de weersomstandigheden op grootse schaal. Wat is er mis met die jongen dat hij hem niet omhoog krijgt voor een of andere leuke godin. Waarom, waarom, is hij niet op een verstandige relatie uit, een die net in een ramp eindigt?’
Daarnaast is er nog een verhaal over het gekrakeel van de goden onderling, maar de hoofdmoot is gewoon de liefde.
Natuurlijk is het een apart gegeven om een achttienjarige de rol van God te laten spelen, maar waarom heeft Rosoff gekozen voor een mengeling van twee uitgangspunten: het concept van een Olympus, met zijn bijna-menselijke goden, wordt vermengd met de monotheïstisch godsdienst waar alleen die ene de God is. Voor mij werkt dat niet, en daarmee verdwijnt meteen de animo om dit boek te lezen. Humor is er zeker wel, maar dat gaat dan ten koste van gelovigen. En ook van het een logisch verhaal. Blijft over een liefdesverhaaltje dat ook niet overtuigt.
Meg Rosoff heeft me wel overtuigd met andere boeken, maar met deze slaat ze de plank helemaal mis.
ISBN 9789048811588 | Hardcover | 192 pagina's | Dutch Media Uitgevers | december 2011
Vertaald uit het Engels door Jenny de Jonge Leeftijd: vanaf 15 jaar
© Marjo, 11 maart 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: