Gideon Samson

Gideon Samson op internet:
 

Zwarte zwaan Zwarte zwaan




‘Hé Duuf.’
‘Wat is er?’
‘Weet je wat mij lachen lijkt?’


Rifka en Duveke zitten in groep acht en zijn vriendinnen. Alhoewel, het is maar wat je vriendschap noemt. Beide meisjes zijn als hun namen: Rifka is hard gemeen en - zegt ze zelf - meedogenloos; Duveke is lief, speels en naïef. Het is meer een meester-slaafrelatie die de twee hebben. Maar  Duveke heeft dat (nog) niet in de gaten. Ook hun thuissituatie is heel anders: Rifka’s ouders zijn nooit thuis en kijken nauwelijks naar hun dochter om, terwijl Duveke uit een warm gezin komt, met liefhebbende ouders en een fantastische broer. Toen Duveke eens een beeldje liet vallen, een zwarte zwaan, die haar moeder spaarde, had ze zoveel verdriet, dat Olivier er nauwelijks over na te hoeven denken: hij nam de schuld op zich en betaalde er zelfs voor.
Als Rifka weer eens wat verzint, naar aanleiding van de dood van een klasgenootje, is dat het begin van een dramatische gebeurtenis. Rifka wil namelijk haar eigen begrafenis meemaken.

‘Wanneer heeft Olivier zijn zusje eigenlijk voor het laatst zien huilen? Vroeger zat ze vol met tranen. Er was een periode dat hij haar bijna elke avond moest troosten, als ze in bed lag en bang was voor het grote, zwarte niets. Zijn ouders leken er weinig van te snappen, maar Olivier begreep het des te beter. Het was een diep, donker gevoel, waar hij zelf ook vaak last van had gehad. Een leegte, het onbekende, de dood. Genoeg om avond na avond bij je grote broer in bed te kruipen.’


Als een sneltrein ga je door dit fantastische verhaal heen. Laten we dit vooropstellen: Gideon Samson is een groot verteller. Maar niet alleen vertelt hij een prachtig verhaal, hij kiest voor een opzet waardoor het geheel meer wordt dan de som der delen. Mooi is ook hoe hij geen verslag uitbrengt van de begrafenis maar een zwarte bladzijde opneemt in het hoofdstuk.
Het boek bestaat uit drie delen: Duveke vertelt in de ik-vorm; haar hoofdstuk heet ‘voor’. Olivier mag het ‘na’ vertellen in de hij-vorm en Rifka sluit af in de jij-vorm; zij vertelt uiteindelijk wat er precies gebeurd is. Met z’n drie-en vormen ze een verhaal over volwassen worden, in een verbondenheid die grote gevolgen heeft voor ieder individueel.
Terwijl je zit te genieten van de dialogen die Samson in zijn boek zet – vlotte en speelse, maar vooral overtuigende gesprekken tussen jongen mensen – wil je er eigenlijk doorheen vliegen, naar het einde. Want wat is er nu eigenlijk gebeurd?


ISBN 9789025861308 | Paperback | 176 pagina's | Uitgeverij Leopold | november 2012
Leeftijd vanaf 13 jaar

© Marjo, 31 december 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: