Met je hoofd boven water
Gideon Samson

Het zou zo maar kunnen zijn dat Gideon Samson enigszins traumatische ervaringen heeft met de zwemlessen zoals de ouderen onder ons die op school kregen. Waarom anders een boek daarover schrijven en beginnen met een uitleg over hoe dat ging in het jaar 1994?
Ook is de naam van de hoofdpersoon een aanwijzing:  Gied heet hij, de jongen die zelfs in de zomervakantie leeft met de spanningen rond dat schoolzwemmen waar geen ontkomen aan is.
Iedere donderdag vertrekt de klas met de bus naar het zwembad. Iedere donderdag moet hij het water in.
Mama doet haar best: ze gaat met hem een supermooie zwembroek uitzoeken, maar zelfs dat hippe Beewotsj-model helpt natuurlijk niet. Een enkele keer kan hij haar er van overtuigen dat hij ziek is, maar dat is echt maar heel af en toe. Andere foefjes, zoals een wc-deur die zogenaamd met geen mogelijkheid open te krijgen is zodat hij de bus mist... allemaal lapmiddelen.
Het enige dat een beetje werkt zijn de rituelen. Als hij dan in de bus stapt wil hij perse op die ene plek zitten. Daar ontsnapt hij aan de aandacht van de anderen. En vanaf die plek kan hij die man op het bankje zien.

‘Er is ook nog een derde reden waarom ik zit waar ik zit en die heeft te maken met de man met de duiven. Als de bus na het tweede stoplichten naar rechts gaat, heb je na een kleine minuut aan de linkerkant een pleintje. Bij dat pleintje is een vijver en op dat pleintje, vlak bij die vijver, staat een bankje. Elke donderdag als wij met de schoolzwembus langs het pleintje rijden, zit er op dat bankje een man. Een oude man. Naast die man ligt een zak met brood en om hem heen zitten meer dan honderd duiven. Op het bankje. Voor het bankje. Op de schoot van de man. Op zijn schouders. ‘

Als hij die man heeft gezien zal het Gied in ieder geval op die donderdag wel lukken zijn hoofd boven water te houden.
En je begrijpt het al: op een dag zit de man er niet. En de week er op ook niet. En de week daarna weer niet…
Eigenlijk is die jongen helemaal net zo bang aangelegd: de avonturen die hij beleeft als hij op zoek gaat naar de oude man getuigen daar wel van. Maar vanwaar dan toch die zwemangst?

‘Waarom nam je geen zwemkampioen?’
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou’, zeg ik, ‘je kan toch kiezen of je een vader met blauwe ogen neemt of een met bruine en of hij slim is en krullen heeft? Je kan vast ook kiezen dat hij heel goed is in zwemmen.’
‘Dat zal best,’ zegt mama. ‘Maar dat heb ik niet gekozen. Ik heb niks gekozen.’

In dit boek wordt helder en duidelijk verteld hoe je om kunt gaan met zulke onberedeneerbare (?) angsten, zonder dat het informatief wordt. Heel helder en met humor wordt de innerlijke wereld van een jongen van tien geschetst. Ik denk dat dit boek aan slaat bij alle kinderen die ook zo'n angst hebben. Je moet er mee om leren gaan, en dat moet je immers zelf doen. Aan die volwassenen heb je niets.

ISBN 9789025856724 | Hardcover | 121 pagina's | Uitgeverij Leopold | september 2010
Peter-Paul Rauwerda maakte leuke kleine illustraties Leeftijd vanaf 10 jaar

© Marjo, 11 augustus 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: