Bianca Mastenbroek
Walvisvaarders
Bianca Mastenbroek
Het verhaal begint in maart 1725. De veertienjarige Tijs heeft het wel gezien op Texel, hij wil zijn vader niet opvolgen, hij wil geen loods worden. Hij wil mee op walvisjacht! Zijn wilde plannen worden vooral gevoed door de mooie Antje. Hij wil haar veroveren met stoere verhalen en bijzondere geschenken. Ze belooft dat ze op hem zal wachten. Dat deze belofte heel belangrijk voor hem zal worden, kan hij dan in zijn stoutste dromen nog niet vermoeden.
Tijs monstert samen met zijn vriend Maarten op het schip de Jonge Eva aan waar commandeur Klaas Daalder de leiding heeft. Stuurman Meindert Swart, de vader van Antje, vaart ook mee. Tijs is blij, nu zal op het schip kunnen tonen dat hij Antje waardig is. Maar de stuurman is een chagrijn, een zuurpruim, om die voor zich te winnen zal niet meevallen, daar zal Tijs nog een zware dobber aan krijgen. Tijs wordt kajuitwachter en Maarten het koksmaatje. Met drie andere schepen varen ze eindelijk uit. Het avontuur kan beginnen...
In zijn enthousiasme en leergierigheid flapt Tijs er vaak dingen uit die niet gewaardeerd worden. 'Je bent niet aangenomen om te denken, maar om bevelen op te volgen' wordt hem herhaaldelijk door de commandeur toegesnauwd. Tijs heeft grote moeite zijn mond dicht te houden en geen nieuwsgierige vragen te stellen. Omdat hij veel in de kajuit van de commandeur is, hoort hij echter wel dingen die hem aan het denken zetten. Met de walvisvaart valt goudgeld te verdienen. Maar uit zuinigheid heeft zijn werkgever zo min mogelijk mensen aangenomen. De commandeur heeft zijn vrouw Marritje namelijk beloofd genoeg geld mee terug te nemen om het mooie huis in de Herenstraat in Den Hoorn te kunnen kopen. Daarom telt elke niet uitgegeven stuiver mee. Later zal de commandeur zijn zuinigheid zwaar betreuren. Hoe zou de reis verlopen zijn als hij wat meer mensen aan boord had gehad...?
De reis verloopt aanvankelijk voorspoedig, maar niet voor niets staat op het boek als ondertitel "De noodlottige reis van de Jonge Eva" vermeld.
Hoe meer het schip naar het noorden vaart hoe slechter de omstandigheden worden. Er is op het laatst geen sprake meer van reizen maar van overleven. Het schip loopt vast in het ijs, de andere schepen zijn uit het zicht verdwenen. De zeer gelovige commandeur weet het moreel lang hoog te houden maar het wordt een gevecht tegen de kou, de honger en... elkaar. De ware aard van de opvarenden komt naar boven en die is niet altijd even fraai. Voor Tijs is het goed dat de rustige Maarten mee is, hij overziet veel meer dan de ongeduldige Tijs. Toch is het juist zijn drang tot daden en werken aan oplossingen die Tijs en andere opvarenden menigmaal uit hachelijke situaties weet te redden. Wat niemand weet is dat het vooral de gedachte aan Antje en haar belofte zijn, wat Tijs overeind houdt. Maar komen ze nog thuis?
Bianca Mastenbroek weet het verhaal zo beeldend te vertellen dat je enorm meeleeft en mee beeft met Tijs en Maarten. Je houdt je adem in als de jongens in gevaar zijn, je voelt de dreiging zelf ook. Je rent met ze mee op zoek naar beschutting. Je hoopt ook op het weervinden van de andere schepen. Je ziet het winterse, kale landschap voor je, je voelt de enorme snijdende wind, de vreselijke alles doordringende kou en de gruwelijke honger. Je ervaart de wanhoop en uitzichtloosheid van de hachelijke situatie bijna zelf. Een verhaal dat nog lang nazindert.
Wat een geweldig, spannend, avontuurlijk boek!
ISBN 9789051163902 | Hardcover | 352 pagina's | De Vier Windstreken | maart 2015
Leeftijd 12+
© Dettie, 30 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
