Tahereh Mafi
Verdermeer
Alice Alexis Koningsdauw mist haar vader heel erg, die sinds zes jaar uit Ferenwoud waar het gezin woont, verdwenen is. Met een liniaal in zijn hand. Om de zee op te meten? Ze heeft het gevoel dat hij de enige was die van haar hield. Moeder moppert alleen maar, die zou het niet eens weten als Alice ook zou verdwijnen. Zij heeft alleen maar aandacht voor de broertjes, en die hebben evenmin aandacht voor Alice.
Ze begrijpt het wel: Ferenwoud is een dorp vol kleur, en magie. En zij? Zij heeft geen pigment, ze heeft helemaal geen kleur. Ze is niets en ze kan niets. Hoewel: ze kan dansen! En ze heeft jaren gewerkt aan een verzameling rokken die kleurrijk om haar heen dwarrelen. Ze is van plan om haar speciale dans op te voeren op de dag van De Overgave. Iedere twaalfjarige moet laten zien wat zijn of haar gave is en dan wordt er een opdracht gegeven. Als zij eenmaal haar opdracht heeft, gaat ze haar vader zoeken. Ze droomt er van:
‘Ze zou de Overgave winnen, ze zou moeder laten zien dat ze heus haar eigen weg in deze wereld wist te vinden en ze zou nooit meer een paar kousen nodig hebben. Ze zou ontdekkingsreiziger worden! Uitvinder! Nee.. schilder! Ze zou de hele wereld vangen in twee, drie brede penseelstreken.’
Helaas de dag van de Overgave eindigt zeer teleurstellend. Men neemt niet eens de moeite om haar uit te lachen, zo helemaal niets vinden de Ferenwouders haar dans. Er is er maar één die aandacht aan haar besteedt: dat rotjoch, Olivier, die al een jaar eerder zijn opdracht kreeg. Wat moet hij toch van haar? Kan hij haar niet gewoon met rust laten? Wat een akelige jongen... Maar als we ‘omslaan voor nog meer hoofdstukken’, zoals we aangespoord worden door de schrijfster, blijkt dat het avontuur, de magische, wonderlijke belevenissen die Alice te wachten staan, heel veel te maken hebben met Olivier. Met hem gaat ze naar Verdermeer, het land waar ook haar vader moet zijn.
Het wordt een zoektocht naar haar vader, maar ook naar zichzelf. Is zij, kleurloos als ze is, echt zo minderwaardig? Wat is dat geheim waar ze niet over wil praten? Is Olivier nog steeds de vervelende pestkop die hij ooit was? En wat was zijn Opdracht toen hij mee deed aan De Overgave? Nog belangrijker: wat is zijn persoonlijke Gave? En zullen de twee ooit nog terug naar huis kunnen, want Verdermeer ziet er wel heel magisch uit, de inwoners van al die verschillende dorpjes hebben snode plannen.
Het wordt een fantastisch avontuur. Alles wat je kan dromen, alles wat je maar zou kunnen verzinnen is mogelijk in Verdermeer. Er is een papieren vos, die ook jou in papier kan veranderen. Je hebt er een tijdmeter nodig, en als je meer tijd gebruikt dan toegestaan is, word je gearresteerd. Er bestaan zakboeken, waarin de zakken van mensen zitten. Er zijn heel veel deuren, en iedereen die naar binnen wil moet kloppen. Ieder dorpje heeft iets speciaals en feestvieren doen ze graag. Het valt niet mee voor Olivier en Alice om te doen wat ze willen doen, maar gelukkig krijgen ze soms ook hulp uit onverwachte hoek.
Het boek ziet er zo mooi uit! Alleen dat is al een feest! Er is gebruik gemaakt van een ruime bladspiegel en de schrijfster spreekt zijn lezer af en toe toe, hetgeen de indruk dat je een sprookje leest, nog vergroot. Een sprookje is het natuurlijk, als je niet van bijzondere verhalen vol magie houdt, dan moet je dit boek niet lezen. Toch zou dat zonde zijn, want het is ook een verhaal vol humor en mooie zinnen en vondsten.
‘De zon had zich keurig opgeborgen‘
’Haar haar dat veel te zwaar was voor haar hoofd, deed zijn best haar bij te houden.’
‘Ze hadden hun longen een tijdje laten uitpuffen’
In één woord uitgedrukt: het boek is ‘Véél!’ Veel magie, veel humor, veel avonturen, veel raadsels, maar ook veel pagina’s, en misschien ook wat veel moeilijke woorden. En dan is er nog de dubbele laag. Je kan het boek lezen als een opeenstapeling van avonturen, maar het is ook een coming of ageverhaal over de jonge Alice. Een uitdaging dus voor de jongere lezer voor wie het boek bedoeld is.
Tahereh Mafi (Connecticut, 1988) is een Amerikaanse thrillerauteur voor young adults. Verdermeer is haar debuut voor jongere lezers.
ISBN 9789020678994 | Hardcover | 372 pagina's | Blossom Books | september 2016
Leeftijd: 12+
© Marjo, 26 maart 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Vrees me
Op het moment dat het verhaal begint zit Juliette al 264 dagen opgesloten. Moederziel alleen, in isolatie. Ze krijgt nauwelijks te eten en te drinken en mag zich maar zo kort douchen dat ze onmogelijk helemaal schoon kan worden. Ze hunkert naar menselijk contact.
Dan verandert alles, Juliette krijgt een celgenoot. Ze kan het bijna niet geloven maar de vreugde is van korte duur. Haar celgenoot is namelijk een jongen en hij is allesbehalve vriendelijk tegen haar. Ze herkent hem meteen. Het is Adam, de enige persoon die ooit aardig tegen haar heeft gedaan. De enige persoon waar ze om geeft. Hij herkent haar niet, is niet meer dezelfde.
Gelukkig werpt Adam zijn stugge gedrag al snel van zich af en er ontstaat een vriendschap. Hij herkent haar nog steeds niet maar het maakt niet uit. Juliette is dolgelukkig met zijn gezelschap en let goed op dat ze hem niet aanraakt. Ze wil hem geen pijn doen, laat staan hem doden.
Adam heeft echter tegen haar gelogen. Hij weet wel degelijk wie ze is en hij is met een smoes in haar cel geplaatst. Adam is een soldaat in het leger van Het Herstel. Zijn baas Warner is de zoon van de grote leider en hij wil Juliette als wapen in gaan zetten. Adam moest beoordelen of Juliette geestelijk in orde is.
Juliette is gekwetst. Heel erg gekwetst. Hoe kan Adam haar dit aandoen? Warner vindt ze een griezel en ze zal zich nooit ofte nimmer door hem als wapen laten gebruiken. Juliette is vastbesloten niet voor hem te buigen. Warner is geïntrigeerd door haar, doet er alles aan om het haar naar te zin te maken. Hij legt Juliette in de watten maar stelt daar wel haar gehoorzaamheid tegenover. Juliette vecht terug maar merkt dat Adam voor haar ongehoorzaamheid wordt gestraft. Ondanks Adams leugens blijkt dat ze hem kan vertrouwen. Hij wil haar helpen. Hun vriendschap verdiept zich en dat brengt Juliette in grote verwarring. Ze vindt Adam leuk, heel erg leuk.
Vrees me is een goed bedacht verhaal. Het Herstel doet denken aan een communistisch regime. Het schrikbewind van een dictator. De leider wil heerschappij over de bevolking en wie zich hiertegen verzet, wordt gedood. De bevolking is bang en leidt honger. Dieren zijn zeldzaam, door vervuiling is de wereld zoals wij deze vandaag de dag kennen grotendeels verwoest. Een ander thema is zelfacceptatie. Juliette is anders dan anderen en heeft hierdoor een minderwaardigheidscomplex. Om gelukkig te kunnen worden in het leven zal zij zichzelf moeten accepteren zoals ze is.
De uitgever prijst dit boek aan vanwege de bijzondere schrijfstijl. Zelf ben ik er niet zo stuk van. Er staan veel doorstreepte zinnen in het boek die onuitgesproken gedachten weergeven. Ze zijn vaak het tegenovergestelde van wat wordt uitgesproken. Ik vind het rommelig en ook wat kinderachtig overkomen. De beschrijvingen van de emoties van Juliette zijn mooi, poëtisch haast, maar ook heel dramatisch. In het begin is het verrassend maar al snel is het alleen maar meer van hetzelfde. Ik wilde verder met het verhaal en niet steeds weer een ellenlange verhandeling over haar gevoelens doorworstelen. De romantiek in het boek bevat een hoog zwijmelgehalte, af en toe dacht ik even een damesromannetje te lezen.
Het einde van het boek biedt ruimte voor een vervolg, de verhaallijn is er sterk genoeg voor. Vrees me is een boek in een bijzondere stijl die niet iedereen zal waarderen. Wie echter van deze manier van schrijven houdt, zal het boek verslinden.
ISBN 9789020679595 | Hardcover | 352 pagina's | Blossom Books | september 2012
Vertaald door Merel Leene | Leeftijd: 14+
© Annemarie, 18 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: