Simone van der Vlugt
Nachtblauw
Dat is de intrigerende openingszin van de nieuwe historische roman van Simone van der Vlugt.
Het is 1654, de vrouw die zich zo opgelucht voelt is de vijfentwintigjarige Catrijn Barentsdochter. Een jaar geleden moest ze, na een éénmalig contact, trouwen met de veertigjarige Govert. Een kindje komt er echter niet want zes weken na haar huwelijk krijgt Catrijn een miskraam. Govert blijkt een akelige man met erg losse handen. En nu is hij dood en Catrijn is opgelucht. Maar zoals dat in kleine dorpen als De Rijp gaat, er wordt gekletst, er wordt geroddeld en Catrijn is dat hardnekkige gekonkel en het boerenleven helemaal zat. Ze verkoopt al haar spullen en het vee en trekt naar de stad, naar Alkmaar, om als huishoudster te gaan werken en een leven in de stad opbouwen. Haar zwager is woedend, de rouwtijd is nog niet eens voorbij...
In Alkmaar is geen werk te vinden maar Catrijn vindt uiteindelijk werk bij de welgestelde familie Van Nulandt in Amsterdam. Brigitta Van Nulandt kan wel hulp in de huishouding gebruiken, zij wil zich daar niet mee bezighouden. Brigitta schildert liever en dat is nu net iets waar Catrijn ook heel erg goed in is. Ze heeft er oog voor. Ze heeft enorm naar haar zin bij de Van Nulandts maar niet voor lang. De roddel en achterklap achtervolgt haar, ze moet weg. Gelukkig weet Adriaan Van Nulandt dat zijn broer Evert, woonachtig in Delft, de stad van het beroemde aardewerk, om een huishoudster zit te springen. Evert is de eigenaar van een plateelbakkerij en daar komt het creatieve schilderstalent van Catrijn helemaal tot zijn recht. Ze bloeit helemaal op maar zelfs in het verre Delft lijken de roddelaars haar het leven zuur te kunnen maken.
Ondertussen heeft ze ook de liefde van haar leven ontmoet maar hij is letterlijk onbereikbaar. Hij moet namelijk voor twee jaar op handelsreis naar de Oost. Hij wil dat ze op hem wacht, maar heeft dat wel zin? Is het geen loze, vluchtige belofte van hem?
Het is, zoals we van Simone van der Vlugt gewend zijn, een knap verhaal rond een sterke vrouw. Ook allerlei historische figuren en gebeurtenissen passeren de revue. Catrijn ontmoet de schilders Rembrandt van Rijn, Johannes Vermeer en Carel Fabricius die net zijn beroemde schilderij het Puttertje geschilderd heeft. Ook andere personages waar de - fictieve - Catrijn in dit boek contact mee krijgt hebben werkelijk in die tijd geleefd zoals de eigenaren van de nu nog steeds bestaande plateelbakkerij De Porcelyene Fles. - We lezen ook hoe het op zo'n bakkerij in zijn werk ging. -
Catrijn maakt de enorme ontploffing in Delft van zeer nabij mee en ook de vreselijke zwarte dood, de pest komt gretig om zich heen happend voorbij. Catrijn maakt in dit verhaal dus erg heftige én heel mooie, bijzondere momenten mee.
Simone van der Vlugt heeft het allemaal beeldend en levendig beschreven. De omgeving van Catrijn zie je voor je. Toch sleepte het verhaal me niet zo mee als haar andere historische (jeugd)boeken deden. Het lijkt of de geschiedenis van de Gouden Eeuw het uitgangspunt, de hoofdpersoon, van het boek is in plaats van Catrijn.
Het verhaal is op zich wel boeiend, alle gebeurtenissen lopen soepel in elkaar over maar Catrijn zelf blijft op afstand. Ze wordt niet een mens van vlees en bloed zoals bijvoorbeeld Jehanne, Sandrine of Lutske uit de andere (jeugd)boeken van Simone van der Vlugt. Dat viel een beetje tegen. Maar voor de rest is het een heerlijke historische roman, goed voor een flink aantal uren leesplezier.
ISBN 9789026332067 | Paperback | 315 pagina's | Ambo|Anthos Uitgevers | februari 2016
© Dettie, 28 februari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
