Ruben van Luijk

Toon alleen recensies op Leestafel van Ruben van Luijk in de categorie:
Ruben van Luijk op internet:

 

Groen Groen


Liefde in tijden van bijbelstudie...
Ruben van Luijk


In een interview zegt Ruben van Luijk

" ‘Groen’ is niet zomaar een roman, het is een autobiografie. Van A tot Z, van alpha tot omega. Stilistisch sterk en humorvol geschreven. “Dit boek is een exercitie in eerlijkheid. Een boek kost ontzettend veel tijd, in mijn geval zes jaar, en het leven is heel snel voorbij. Daarom wilde ik schrijven over wat essentieel voor mij is. Ik heb goed beschouwd niks meegemaakt, ik heb de oorlog niet beleefd, heb niet in een concentratiekamp gezeten, en ben niet misbruikt. Ik kan dat allemaal verzinnen, maar het enige wat ik werkelijk weet, wat ik echt kan vertellen, is mijn eigen leven. Dat is al moeilijk genoeg, de dingen beschrijven die je zelf beleefd hebt. Hoe dicht je ook op de waarheid wil zitten, je kunt die nooit zo vertellen zoals die is gebeurd. Niet alleen als schrijver, maar ook als historicus heb ik daar veel van geleerd. Sommige auteurs denken de waarheid in pacht te hebben en precies te weten hoe alles in elkaar zit. Die ambitie heb ik niet. Het enige wat ik nastreef is honderd procent eerlijkheid. Mijn leven, met ale knulligheid van dien. Meer heb ik niet te vertellen. Meer kan ik niet vertellen. Verder kan ik je ook niet zeggen waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Dat is voor evangelisten, van welk geloof dan ook. Die weten zogenaamd hoe het zit.”


Nadat ik Groen gelezen had heb ik een tijd lopen nadenken, waarom spreekt dit boek me aan? Wat wordt er verteld? Waarom word ik vrolijk van dit boek?

Het is het verhaal van Ruben die smoorverliefd raakt op het meisje dat ook de bijbelstudiegroep Bid & Werk bijwoont. Hij vindt haar vanaf de allereerste bijeenkomst al leuk en dat gevoel wordt steeds erger. Om de week is er een bijbelstudie-avond bij de leden thuis.


'Die avond hadden we het niet ver het grote belang van een levende relatie met Jezus, en ik weet ook niet waarover dan wel, want ik had vooral schuinse ogen voor haar, het nieuwe meisje van de bijbelstudie.'
[...]
Blues-eyedboymeetsgreen-eyed girl... en het onvermeidelijke verhaal ontvouwt zich, het al talloze malen beschreven en al al talloze malen bezongen en al talloze malen gespeelde verhaal van een jongen met een meisje.


Helaas heeft het meisje een vriendje.

Hij was niet van der kerk, haar vriendje, zelfs niet gelovig, vond het 'allemaal wel interessant' maar 'kón het gewoon niet geloven';  afijn, de hele gebruikelijke tuinfluitertrilogie kortom, en ik weet nog dat ik zei, en het nog meende ook, dat het goed was dat hij tenminste eerlijk was over zijn twijfels.


Echt het droombeeld wat hij voor ogen had  is zij niet, en toch is zij dé vrouw voor hem.

Of ze me soms ergens mee kon helpen? Ze keek een beetje naar me op terwijl ze deze vraag stelde, en beet daarbij zachtjes op haar onderlip, een seconde maar misschien: en een moment kon ik mijn ogen niet van haar losmaken, zo godgeklaagd mooi was het.

Vervolgens kwam ik er achter dat ze groene ogen had. [...] Ik viel niet op zomaar een meisje, ik viel op Het Meisje Met De Groene Ogen!

Kortom, Ruben is smoor en smoor verliefd. Hij fantaseert over hun latere leven samen, hoe goed hij voor haar zal zijn, hoe geweldig ze het samen zullen hebben... maar dat vriendje...
Ze zien elkaar natuurlijk regelmatig door de bijbelgroepbijeenkomsten  en Ruben verzint, zoals alle verliefde mensen doen, allerlei uitjes en leuke dingen waar ze mogelijk in geïnteresseerd is, zodat hij haar weer kan zien. Ze kunnen uitstekend met elkaar opschieten, ze lachen, genieten van elkaars gezelschap en mailen veel. Volgens Ruben vindt ze hem ook wel erg leuk maar zeker weet hij het niet... ze keek hem wel zo aan en zei ze niet... En dan komt haar mail waarin ze meldt dat het niet goed is dat ze zoveel contact hebben, dat kan niet, ze heeft ook haar vriendje (verkering noemt zij het) nog.
Daarna volgt het onvermijdelijke...

Wat ik zo knap vind van Ruben van Luijk is dat hij het 163 pagina's lang over het meisje en zijn enorme verliefdheid voor haar heeft zonder dat het een moment verveelt. Sterker nog, ik heb me uitstekend vermaakt met dit boek en vond het jammer dat het verhaal afgelopen was. Ruben schetst met veel humor de situaties die zich voordoen en dan de daarop volgende verlegenheid, onbeholpenheid van hem waarop hij achteraf alleen maar kan zeggen... Had ik toen maar dit gezegd, had ik toen maar dat gedaan. Heel herkenbaar voor velen denk ik.
Ik werd vrolijk van dit boek omdat het eindelijk eens een goed verhaal is zonder allerlei denigrerende opmerkingen over vrouwen of allerlei lamlendigheid rond het bestaan. Het is een eerlijk verhaal waarbij ook nog lekker te lachen valt, net als in het gewone leven.

Het duurde zes jaar voor Ruben van Luijk dit boek af had, laten we hopen dat we niet zo lang op een volgend boek van zijn hand hoeven te wachten. Een uitstekend debuut!


ISBN 9789490338015 | Paperback | 163 pagina's | Uitgeverij Nadorst | september 2009

© Dettie, 30 oktober 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: