Niccolò Ammaniti
Ik ben niet bang
Dat gaat over een negenjarige jongen die op een verlaten heuvel bij zijn dorp in het zuiden van Italië (Sicilië?) een hol ontdekt waar een jongen in zit. Die jongen zit vast aan een ketting en zegt in het begin niets. Michele weet niet wat hij er mee aan moet. Hij is nieuwsgierig, maar ook bang.. Hij wil zijn vader er over vertellen, maar dat lukt maar niet. En als de gelegenheid zich dan eindelijk voordoet, heeft hij meer ontdekt.
Vertwijfeld vraagt hij zich af of het wel verstandig is om over zijn geheim te praten. Intussen blijft hij de jongen bezoeken, geeft hem water, en wat te eten. Als hij op de televisie de moeder van de jongen ziet, die een wanhopige oproep doet aan de ontvoerders van haar zoon, en als hij een donker vermoeden krijgt dat bijna alle volwassenen uit het dorp erbij betrokken zijn, bevindt hij zich in een groot dilemma.
Hij wordt betrapt bij een bezoek aan de jongen, en moet nu beloven dat hij er nooit meer heen zal gaan. Maar hij heeft de jongen beloofd dat hij terug zal komen... Wat nu?
Een schokkend verhaal, mede doordat het zo geloofwaardig is. De gedachtewereld en het gevoelsleven van de jongen worden heel duidelijk uiteengezet. Aanvankelijk is hij een onschuldig kind, dat alles gelooft dat hem verteld wordt..maar nu wordt hij gedwongen volwassen beslissingen te nemen. In de film viel het me ook al op, en het blijkt conform het boek: zolang de jongen de naïeve onschuldige knul is die in monsters gelooft, wuiven de korenhalmen op de velden. Maar als de spanning toeneemt, en de wanhoop bij de jongen groeit, worden de velden gemaaid, en nog later wordt het decor verplaatst naar een onherbergzaam landschap, waar de varkens in de modder wroeten ("de varkens die een teckel verscheurd hebben") en de schurftige magere hond wild blaffend aan zijn ketting trekt...
ISBN 9028419543 | Paperback | 206 pagina's | Wereldbibliotheek | 2002
Vertaald door Els van der Pluym
© Marjo, januari 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
