Mirjam Boelsums

Toon alleen recensies op Leestafel van Mirjam Boelsums in de categorie:
Mirjam Boelsums op internet:
 

Dronk Dronk


'Zo zou het kunnen, lopen, dacht hij terwijl hij daar lag, maar misschien ook anders.’


Achttien verhalen waarin je vanaf de eerste zinnen meteen in het verhaal zit. Boelsums zorgt er voor dat je de sfeer meteen te pakken hebt. Ze gaan vrijwel allemaal over gewone mensen, heel herkenbaar dus. Maar zoals dat met mensen gebeurt: ergens ooit in je leven komt er een moment waarop je beseft dat het leven een loopje met je neemt. Het gaat niet zoals je gedacht en gewild had dat het zou gaan, er zijn altijd die mensen om je heen, de invloeden van buitenaf. Soms kun je die hanteren, vaak niet. De personages die Mirjam Boelsums schetst hebben er moeite mee.

Er is het verhaal van een man die na lang twijfelen dan toch eindelijk maar de beslissing neemt, maar een jongetje en een ballonwedstrijd op zijn pad vindt. Er is de jonge vrouw die pas haar ouders is verloren, haar studie stop heeft moeten zetten en nu alleen nog haar broertje heeft. De kat is ook al weggelopen. Ze denkt dat ze het ondanks alle tegenslag goed heeft kunnen regelen en dan neemt iemand anders een beslissing die alles weer op losse schroeven zet.

Zo zijn het steeds anderen die je leven beïnvloeden, het uit je handen nemen. Ik merk dat ik hier automatisch de tweede persoon gebruik, de eerste is te sterk, de derde te onpersoonlijk. Boelsums doet het ook in enkele verhalen, waarschijnlijk om dezelfde reden.  Maar haar verhalen in de ik-of hij-vorm zijn net zo sterk en indringend.

Een verhaal als ‘Oerbiet’ over twee mannen die elkaar kenden in het verleden, en elkaar nu ontmoeten in een compleet andere situatie met andere machtsverhoudingen, zet meteen ook de verhouding voor de toekomst neer. Het is een verhaal van tien pagina’s, maar het vertelt zoveel dat je denkt een complete roman gelezen te hebben.

En dan komt het laatste verhaal, en meteen rijst het vermoeden dat dit een autobiografisch verhaal is. Behalve de namen wijzen nog meer dingen daarop. En hoewel dit verhaal eenzelfde strekking heeft: ook hier heeft iemand voor keuzes gestaan die hem uit de hand werden genomen; het is toch een ander verhaal. Alleen al door de lengte, waardoor het toch in vergelijking met de andere iets aan kracht verliest. Ook dit inkijkje biedt leesplezier, maar waar de andere verhalen heel goed herlezen kunnen worden, omdat ze zo compact zijn dat je je afvraagt of je toch nog iets gemist hebt, zul je dat bij dit autobiografische verhaal niet zo snel doen.

Niet alleen is Mirjam Boelsums goed in korte verhalen, ze schrijft ook rake zinnen.

‘Zwanger van een bord havermout, dat kun je zijn.’


‘De muziek was gaan liggen en ik belandde met mijn beide benen op de grond.’


‘Ze had niets teruggezegd en dat terwijl een praatje toch van twee kanten moet komen. Dat gebeurt me nou regelmatig: of mensen zeggen niets en kijken me aan of ik van een andere planeet kom, of ze vuren als een mitrailleur vragen op me af: manisch of depressief. Ik heb sowieso de indruk dat de helft van Nederland tegen een burn-out aan zit. Een gesprek als een relaxed spelletje tafeltennis, dat is waar ik van houd. Waarbij je het balletje zo lang mogelijk in de lucht probeert te houden en als een van de twee het laat glippen, gaat deze het zijn dooie gemak halen en kijk jij eens om je heen, rekt je eens uit, zuigt iets weg tussen je tanden, tot de ander weer opgooit’


ISBN 9789045705217 | Paperback | 205 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | augustus 2012

© Marjo, 01 oktober 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: