Marco Kunst

  Categorie: Recensies Volwassenen

Farabel Farabel


Dat de hoofdpersoon van dit boek deze vreemde naam heeft, is vast geen toeval. Een parabel of gelijkenis is een kort verhaal, gewoonlijk gesitueerd in het dagelijks leven, dat dient om een religieus, moreel of filosofisch idee te illustreren. Oordeel zelf:

Farabel is midden dertig. Na haar studie is ze gaan werken bij Zara2stra, een verzekeringsmaatschappij. Ze vindt er nauwelijks nog voldoening:

‘Iedere dag dezelfde route, dezelfde routine, klein komeetje in je koude omloopbaan. Eens in de zoveel jaar nader je de zon -  stofjes verdampen van je oppervlak, verbranden, trekken een vluchtig spoor aan de hemel, te zwak om door wie ook waargenomen te worden. Getijdenkrachten trekken je uiteen - van eb naar vloed, van springvloed naar dood tij. Het is zo vreemd om jezelf terug te vinden in zo’n groot volwassen lichaam vol deadlines, hormonen en meetings.
En dit zou het wonder van het bestaan zijn..dit ís verdomme het wonder van het bestaan, alleen doet het er allemaal niet meer toe.’


Als kind dacht ze dat ze het wonder van het leven gevangen had: aan zee had ze een aantal wriemelende beestjes verzameld, en die in een pot mee naar huis genomen, zeer tegen de zin van haar ouders. En helaas kwam ze tot de conclusie dat haar ouders gelijk hadden gehad: van de wonderen van de zee bleef in die augurkenpot niets over.
Nu het leven haar zo tegenvalt heeft Farabel al geprobeerd om met meditatie het leven zin te geven, maar dat boek kan zoveel beweren, het werkt niet. Als ze achter haar computer wat zit te surfen, vindt ze een programma dat belooft door middel van het stellen van vragen tot het diepste innerlijk van de vragenbeantwoorder door te dringen. Niet geschoten is altijd mis, en Farabel waagt een poging. Het antwoord van de computer is  ‘Afrika’.

Even veegt ze die flauwekul van tafel, maar later herinnert ze zich hoe gefascineerd ze was door de verhalen van haar vader over datzelfde Afrika. Het ging over magie, over de vlam van het eeuwige leven, over de plek waar volgens haar vader het Bijbelse paradijs gezocht moest worden.
Farabels besluit staat vast: ze gaat naar Afrika, en niet om met een meute toeristen de bezienswaardigheden af te gaan, niet om zich in een hotelresort te laten bruinbakken. Wat ze wil schrijft ze op: experimenteren, zich lam zuipen, schijt aan iedereen hebben, agressie uiten uit het ei breken, en nog meer, maar ze bedenkt zich:

‘Het zou toch vanzelf moeten gaan... spontaan... gewoon omdat ik ben wie ik ben, omdat ik droom en verlang.. Waarom is alles anders dan ik gehoopt had, gedacht had... ooit, vroeger?’


Weg met dat lijstje. Maar het gaat al fout als ze via de normale weg een reis en een hotel boekt. Afrika? Ze zit in een vijfsterrenhotel, inwisselbaar voor welk hotel in welk land dan ook, de mannen denken dat ze te versieren is, hoe moet ze het echte Afrika ontdekken? Je kan het op je vingers natellen: alles loopt heel anders dan ze het zich had voorgenomen. Laat de zin van het leven zich wel vinden op deze manier? Even denkt ze van wel...

Marco Kunst ken ik van zijn jeugdboeken. En net als daar vind ik ook in dit eerste boek voor volwassenen de humor terug, de vondsten die de lezer verbijsteren. Farabel is eigenlijk een groot kind dat net als de hoofdpersonen in de jeugdboeken op zoek is naar de zin van het leven.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Farabel, maar door er in cursieve stukjes tussen te zetten waarin zij haar gedachten laat gaan in associaties en filosofietjes – zoals in de citaten – wordt het geheel indringender.
Mooie roman.

Marco Kunst (1966) debuteerde in 1999 met de verhalenbundel De genietmachine, waarna hij een aantal zeer goed ontvangen jeugdboeken schreef. Farabel is zijn eerste roman voor volwassenen.


ISBN 9789461642547 | Paperback | 200 pagina's | Uitgeverij Van Gennep | januari 2014

© Marjo, 27 juli 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: