Achter de wolken
Michael De Cock

Hij leest de advertentie, Frederik, degene die ooit zijn beste vriend was is dood, zij is weer alleen.
Na veertig jaar!
Ooit waren ze geliefden. Hij zag haar toentertijd lopen over het plein en de bliksem sloeg bij hem in. Zij was het, hij wist het onmiddellijk! En ze is het gebleven tot op de dag van vandaag. Ze waren geliefden tot de dag dat Frederik het vertelde dat hij... met haar... En nu is Frederik dood en zij weer vrij.
Hij aarzelt, loopt te ijsberen, verzint mooie teksten maar het enige dat hij via Facebook weet te versturen is 'Wil je zien' met zijn naam eronder. Haar antwoord is nog korter. OKÉ. WAAR. In hoofdletters.

Ze ontmoeten elkaar. Zij en hij. Hij vindt haar prachtig, ze is nog steeds mooi. Ze tasten elkaar woordelijk af.


Hij: Je bent geen haar veranderd.

Zij: Durf niet!

Hij: Durf wat niet?

Zij: Durf niet te zeggen dat ik niet veranderd ben. De tijd heeft alles wat jong en goed was met zich meegenomen.

Hij: Ach, welnee. ik kan nog altijd het meisje van vroeger zien. Het is er nog. Ik kan het nog vermoeden.

Zij:  Vermoeden...? Dat klinkt pas treurig.

Hij: Helemaal niet. Het is eerder...

Zij: Wat?

Hij: Geruststellend


Ze worden geliefden maar ze moet eerst wel horen wat er allemaal aan zijn lijf veranderd is. Het maakt haar niet veel uit. Ze spreken één keer per week af, in het hotel dat hij 'Hôtel du vieux désir' noemde. Ze blijven daar nooit slapen, dat wil zij niet. Hij is gelukkig want hij ziet haar weer. Zij noemt de wekelijkse ontmoetingen 'hun vluchtheuvel tegen de eenzaamheid'.
Wil je zien, denkt hij steeds.
Ze geeft hem haar adres niet. Ze praten over vroeger, wat ging er mis, maar doet het er eigenlijk wel toe dat te weten?
Ze praten over Frederik en over het roffelen van de regen op het dak...
Wil-je-zien.


Dit toneelstuk is een juweeltje van integriteit en ingetogenheid. In verstilde, korte zinnen worden haar en zijn leven en hun verlangens en verwachtingen weergegeven. Het stuk is gespeeld door Chris Lomme en Jo De Meyere. Doorheen het boek staan zwart-wit foto's uit de voorstelling. Je ziet twee mensen met prachtig bevlogen gezichten vol expressie.
Het bijzondere is dat het over oudere mensen gaat die hun gevoelens uitspreken over ouderdom, liefde, het leven. Het is een coming of age verhaal over mensen op leeftijd.
De toneeltekst is op een prettige manier weergegeven. De pagina is verdeeld in twee helften waarboven links HIJ staat en rechts ZIJ. Zo is goed duidelijk wie aan het woord is.
Een prachtige, heel indrukwekkende tekst.

ISBN 9789063066284 | Hardcover | 81 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | januari 2012
Afmeting 175 mm x 135 mm | Foto's Stephan Vanfleteren

© Dettie, 21 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: