Michael De Cock

Toon alleen recensies op Leestafel van Michael De Cock in de categorie:
 

Verre vrienden Verre vrienden
nieuwe pennen en penselen in de jeugdliteratuur


In dit boek. samengesteld door Michael De Cock en Gerda Dendooven, maken we middels verhalen kennis met nieuwe schrijvers én gekende schrijvers die zich voor het eerst wagen aan een verhaal voor de jeugd. Na elk verhaal zien we, verspreid over twee pagina's, afbeeldingen van nieuwe illustratoren. Een uitstekend idee om op deze manier de jonge lezers kennis te laten maken met deze schrijvers en tekenaars. Er zit zelfs een luister cd bij waarop liedjes en enkele verhalen uit het boek te beluisteren zijn. Het boek ziet er ook mooi verzorgd uit.
De elf verhalen, die allemaal over vriendschap gaan, variëren qua lengte en kwaliteit en hebben allemaal een mysterieus element.

Een mooi, liefdevol verhaal is De brief van Gerardo Salinas waarin een vader aan zijn zoon vertelt dat hij begrijpt wat de zoon gedaan heeft maar er wel moeite mee heeft.
Licht en aansprekend is het verhaal van Abbie Boutkabout waarin een meisje, sinds ze getroffen is door de bliksem, een stem hoort van een eenzame oude man. Ze zal en moet hem vinden want ze wil hem helpen. De man blijkt een nurkse brompot te zijn maar het meisje kent, doordat ze zijn innerlijke stem hoorde, zijn ware aard en prikt dwars door zijn mopperige gedrag heen waardoor alles ten goede keert. Kinderen zullen van dit verhaal  genieten.
Daarentegen denk ik dat De autoped van Annelies Verbeke te moeilijk is voor kinderen. De schrijfster gebruikt erg korte zinnen waarmee ze vaart probeert te geven aan het verhaal. Maar de taal die ze gebruikt is te volwassen, te kort door de bocht.
Het verhaal dat er voor mij helemaal uitspringt is Zeelucht van Freek Mariën. In mooie bewoordingen vertelt hij over twee kinderen die elkaar ontmoet hebben in de duinen en vrienden worden. De twee voelen elkaar feilloos aan en hebben veel fantasie, zoals zoveel kinderen hebben. Het ene kind is ziek, erg ziek, maar Freek Mariën weet het zo te brengen dat het geen akelig geheel is geworden. Toch blijft het nog lang in je hoofd hangen. Juist door de eenvoud en het zonder sentiment vertellen heeft het verhaal zo'n impact. Prachtig.

Doorheen het boek staan enkele vriendschapsspreuken en, zoals gemeld, afbeeldingen van nieuwe tekentalenten. Helaas zijn deze niet allemaal van dien aard dat je enthousiast raakt. Zwart-wit afbeeldingen zijn al nooit erg aansprekend voor een kinderboek maar het lijkt ook of enkele van deze niet duidelijk zijn afgedrukt waardoor ze niet goed tot hun recht komen.
Maar ook de kleurenafbeeldingen vind ik persoonlijk niet bijzonder, sommige afbeeldingen zijn zelfs vrij knullig. Alleen de illustraties van Brecht Evens (twee vossen aan tafel) en Liene Bouwen (een walvis en een kamer met spelende kinderen) springen er echt uit. Die zijn kernachtig en helder ondanks dat het zwart-wit afbeeldingen zijn. De rest van de afbeeldingen zijn veelal heel druk en soms onbegrijpelijk. Eigenlijk, als ik eerlijk moet zijn, vind ik de Inka-achtige afbeeldingen aan de binnenkant van de kaft en onderaan elk verhaal het mooist, ik kan echter niet achterhalen wie déze illustraties gemaakt heeft.

Achterin het boek worden alle schrijvers en tekenaars voorgesteld. De CD is leuk om te beluisteren. Het mooie Vlaamse accent van de vertellers geven de verhalen iets lichts en de gevarieerde muziek tussen de verhalen door zal de kinderen zeker aanspreken.
Kortom, qua verhalen en cd een dikke negen, maar voor de afbeeldingen een zesje.


ISBN 9789059085008 | Hardcover | 116 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | oktober 2013
nieuwe pennen en penselen in de jeugdliteratuur | Leeftijd: 8+

© Dettie, 29 januari 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Rosie en Moussa Beste vrienden voor altijd Rosie en Moussa Beste vrienden voor altijd


Rosie en haar moeder zijn een tijd geleden in een flatgebouw aan de andere kant van de stad gaan wonen. In de kamer precies boven die van Rosie woont Moussa, een jongen van haar leeftijd. Hoe de kennismaking verliep en hun vriendschap ontstond, is in het boek Rosie en Moussa te lezen. De vader van Rosie zit in de gevangenis zoals al te lezen was in deel twee getiteld De brief van papa.
Dit boek Beste vrienden voor altijd is het derde deel over Rosie en Moussa.

Het verhaal begint en eindigt met een brief van Rosie aan haar vader waarin ze vertelt over oom Ibrahim, de oom van Moussa die op straat is gezet.  Tussen deze brieven in lezen we het verhaal over de komst van deze aardige, grappige, lieve oom Ibrahim. Hij logeert een tijdje bij zijn broer, de vader van Moussa. Oom Ibrahim zit in de problemen, hij mag niet in het land blijven omdat hij geen juiste papieren heeft. Moussa en Rosie moeten dat maar niet verder vertellen, anders wordt oom Ibrahim het land uit gezet. Natuurlijk zullen ze dat niet vertellen! Oom Ibrahim is veel te leuk! Jemma de moeder van Moussa weet wel een oplossing. Oom Ibrahim moet gewoon trouwen met een meisje met papieren, dan mag hij blijven. Oom Ibrahim vindt het maar een stom idee, hij heeft helemaal geen zin om te trouwen. Bovendien moet je verliefd zijn, en dat is hij niet. Verliefd worden kan je niet zomaar, dat overkomt je.

De kinderen weten wat beters, zij maken die papieren wel even. Oom Ibrahim mag blijven schrijven ze en dat wordt bekrachtigd met een stempel, want dat hoort zo op échte papieren, van de BVVA (Beste vrienden voor altijd). Oom Ibrahim is blij, dat zal hem zeker helpen!
Maar oom Ibrahim vindt na paar weken dat hij lang genoeg van de gastvrijheid van Moussa's ouders genoten heeft. Rosie en Moussa zijn verdrietig, ze zijn stapelgek op die leuke oom Ibrahim. Maar hij gaat toch. Hij moet wel vindt hij. Hij pakt zijn spullen en loopt de trap af en dan... wordt alles ineens helemaal anders.
Ondertussen ontvangt de vader van Rosie een heel bijzonder bericht...

Helaas heb ik de eerste twee delen niet gelezen maar dit derde deel vind ik een erg mooi en hartverwarmend boek. Moussa en Rosie weten op hun ontwapende manier cultuur- en andere problemen terug te brengen tot iets gewoons wat heel simpel te hanteren is. Het uitzettingsprobleem van oom Ibrahim wordt niet dramatisch gebracht maar mild en vriendelijk en daardoor wint het juist aan kracht, heeft het meer impact. Het is een realistisch maar humoristisch verhaal van deze tijd, zich afspelend in een stadswijk zoals er zoveel in Nederland te vinden zijn.
Het is vooral dankzij de eenvoud en de heldere en oprechte taal van de twee kinderen dat de belevenissen van Rosie en Moussa zo aantrekkelijk zijn.

Bij dit verhaal vormen de humoristische zwart-wit afbeeldingen een uitstekende aanvulling. "Jaap Leest" schrijft daarover: 'Er zijn weinig boeken waarin de tekeningen zo dicht op de tekst zitten en zo'n symbiose vormen." en daar ben ik het helemaal mee eens. Vooral de tekening waarop oom Ibrahim 'door zijn haar heen groeit' is geweldig.

Hopelijk volgt snel deel vier want ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat met de twee kinderen, oom Ibrahim en de ouders van Rosie.
Een boek van grote klasse.


ISBN 9789045114712 | Hardcover | 93 pagina's | Querido | april 2013
Leeftijd: 6+

© Dettie, 08 mei 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Achter de wolken Achter de wolken


Hij leest de advertentie, Frederik, degene die ooit zijn beste vriend was is dood, zij is weer alleen.
Na veertig jaar!
Ooit waren ze geliefden. Hij zag haar toentertijd lopen over het plein en de bliksem sloeg bij hem in. Zij was het, hij wist het onmiddellijk! En ze is het gebleven tot op de dag van vandaag. Ze waren geliefden tot de dag dat Frederik het vertelde dat hij... met haar... En nu is Frederik dood en zij weer vrij.
Hij aarzelt, loopt te ijsberen, verzint mooie teksten maar het enige dat hij via Facebook weet te versturen is 'Wil je zien' met zijn naam eronder. Haar antwoord is nog korter. OKÉ. WAAR. In hoofdletters.

Ze ontmoeten elkaar. Zij en hij. Hij vindt haar prachtig, ze is nog steeds mooi. Ze tasten elkaar woordelijk af.


Hij: Je bent geen haar veranderd.

Zij: Durf niet!

Hij: Durf wat niet?

Zij: Durf niet te zeggen dat ik niet veranderd ben. De tijd heeft alles wat jong en goed was met zich meegenomen.

Hij: Ach, welnee. ik kan nog altijd het meisje van vroeger zien. Het is er nog. Ik kan het nog vermoeden.

Zij:  Vermoeden...? Dat klinkt pas treurig.

Hij: Helemaal niet. Het is eerder...

Zij: Wat?

Hij: Geruststellend


Ze worden geliefden maar ze moet eerst wel horen wat er allemaal aan zijn lijf veranderd is. Het maakt haar niet veel uit. Ze spreken één keer per week af, in het hotel dat hij 'Hôtel du vieux désir' noemde. Ze blijven daar nooit slapen, dat wil zij niet. Hij is gelukkig want hij ziet haar weer. Zij noemt de wekelijkse ontmoetingen 'hun vluchtheuvel tegen de eenzaamheid'.
Wil je zien, denkt hij steeds.
Ze geeft hem haar adres niet. Ze praten over vroeger, wat ging er mis, maar doet het er eigenlijk wel toe dat te weten?
Ze praten over Frederik en over het roffelen van de regen op het dak...
Wil-je-zien.


Dit toneelstuk is een juweeltje van integriteit en ingetogenheid. In verstilde, korte zinnen worden haar en zijn leven en hun verlangens en verwachtingen weergegeven. Het stuk is gespeeld door Chris Lomme en Jo De Meyere. Doorheen het boek staan zwart-wit foto's uit de voorstelling. Je ziet twee mensen met prachtig bevlogen gezichten vol expressie.
Het bijzondere is dat het over oudere mensen gaat die hun gevoelens uitspreken over ouderdom, liefde, het leven. Het is een coming of age verhaal over mensen op leeftijd.
De toneeltekst is op een prettige manier weergegeven. De pagina is verdeeld in twee helften waarboven links HIJ staat en rechts ZIJ. Zo is goed duidelijk wie aan het woord is.
Een prachtige, heel indrukwekkende tekst.


ISBN 9789063066284 | Hardcover | 81 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | januari 2012
Afmeting 175 mm x 135 mm | Foto's Stephan Vanfleteren

© Dettie, 21 april 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: