K. Schippers
De hoedenwinkel
‘De wereld is taal’
Hoe maak je een verslag over een verhaal waarin de taal verdwijnt?
Er is wel een verhaal, maar dat lijkt maar bijzaak. Toch even vertellen, het is toch de leidraad aan de hand waarvan we het boek makkelijk doorkomen.
Sonja neemt ontslag bij de Vana (ik had er nooit van gehoord, maar het blijkt een keten van kleine kruidenierswinkels geweest te zijn) om voor zichzelf een hoedenwinkel te beginnen. Als zij in het begin van het verhaal bezig is met het verzinnen van een naam, heb je als lezer nog geen idee hoe dit maar een klein beginnetje is van wat een haast surrealistisch verhaal gaat worden, waarin continu gespeeld wordt met alles wat er maar met taal te maken heeft. In de tekst, maar ook in de fictieve wereld waarin we ons tijdelijk bevinden. Er is een nieuw dorp verrezen, waarvan de straten nog geen namen hebben. Aan Sonja wordt gevraagd om namen te verzinnen. Daarvoor moet ze de sfeer proeven, vindt ze. In Landerije, zo heet het dorp, gebeuren vreemde dingen. Waar eerst woorden staan op een naambordje of reclamebord, blijken die later verdwenen. Elders evenwel verschijnen letters, en woorden, bijvoorbeeld om een tafel een tafel te noemen.
Intussen leert Sonja nieuwe mensen kennen, onder andere Trees de alleenstaande lesbienne en die twee eigenaardige dames die steeds maar overal opduiken, en die een spelletje lijken te spelen. Er zijn gelukshartjes, waarvan de korte tekstjes verdwijnen; er zijn twee meisjes die onder een tafel spelen met taal zonder zich daarvan bewust te zijn.
De taal verdwijnt zelfs dusdanig dat er beelden gebruikt moeten worden. Op dat punt is de realiteit zoek.
Intussen verwaarloost ze haar winkel een beetje, terwijl juist daar steeds meer activiteit komt. Er komen steeds dames die hoeden kopen voor september. Maar wat is er dan met september?
De raadsels worden groter en groter. Maar de personages in het verhaal gedragen zich bijna alsof het allemaal zo hoort. Ok, er is we iets dat anders is dan anders, maar je hoeft je er niet druk om te maken. Mensen gaan ook heel makkelijk met elkaar om, en heerst een schwung waar je jaloers op kunt worden, zo bedaard accepteert men de toch zeer bevreemdende gebeurtenissen.
Het is als een schilderij van Magritte: Je herkent wel wat je ziet, maar het is toch niet de werkelijkheid.
Is dit leuk om te lezen? Nou eigenlijk is het een klein feestje!
Al lezende ontdek je dingen in de taal die je eerder misschien niet opgevallen waren. Ook de hoeden zijn er niet voor niets. Met een hoed op ben je een ander, al is het maar voor je eigen gevoel.
De ontknoping is nog een extraatje.
Dit is een speelse roman over taal en realiteit, met als toefje nog wat maatschappijkritiek.
ISBN 9789021434872 | Paperback | 213 pagina's | Querido | november 2008
© Marjo, 17 juni 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
