Jan de Hartog
De kleine ark
Deze ervaringen en hetgeen hij allemaal zag heeft hij verwerkt in dit boek. Het is verfilmd en in vele talen vertaald.
Dit en nog meer over Jan de Hartog lees je in het nawoord door Wim Hazeu, maar is wel aardig om van tevoren te weten.
De bewerking uit 2003 is qua spelling aangepast. Het is een van de eerste crossoverboeken, denk ik zo, want het kan heel goed door volwassenen gelezen worden, maar is voor jongeren geschreven. Voor christelijke jongeren, en dat christelijke is voor deze tijd misschien iets tè. Het kinderlijke zit 'm in het verhaaltje over de kinderen en hun dieren, die registreren wat ze zien, maar daar geen conclusies aan verbinden.
Maar het verhaal van de ramp is wel een volwassen feitelijk verhaal. Het is de waarheid immers, al zijn de namen fictief. Adinda en Jan zijn twee adoptiekinderen van een domineesechtpaar op Schouwen-Duiveland. Omdat hun ouders al wat ouder zijn, is een van hun taken overgedaan aan de kinderen: zij beklimmen de klokkentoren als er geluid moet worden. Dat is hun redding, want op het moment dat zij alarm moeten gaan luiden, breken de dijken en wordt hun dorp weggevaagd. Hun moeder wilde de toren in vluchten, maar omdat ze eerst haar lievelingshaan wilde bevrijden, heeft het water haar overvallen. De haan wist wel in de toren te komen, tot grote ontsteltenis van de kinderen, want het was een agressieve haan. En zelf hadden ze ook huisdieren bij zich: konijn Ko, hond Bassie en kat Noisette. Als er een klein schip tegen de toren vast komt te zitten, gaan de kinderen met hun levende have - met helaas ook Prins de haan, die hen volgt - aan boord en zo dobberen ze over de nieuwe zee. In de verte zien ze soms mensen op daken zitten, ze zien kadavers drijven en enorme hoeveelheden puin. Maar ze vinden het wel best zo, gezellig in hun kleine ark.
Maar natuurlijk kan dat niet zo blijven.
ISBN 9789056720452 | Hardcover | 264 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | januari 2003
© Marjo, 17 maart 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
