David Mitchell
Dertien
Het speelt ten tijde van de Falklandoorlog, begin jaren tachtig van de vorige eeuw.
Jason woont met ouders en oudere zus ergens in een klein stadje in Engeland.
Dertien, niet de leeftijd waar je naar terug verlangt! En dan heeft Jason naast de gebruikelijke puberproblemen ook nog last van stamelen (hetgeen, zoals hij uitlegt iets anders is dan stotteren). Dat probleem noemt hij 'Hangman'. Om te voorkomen dat Hangman hem zal verhinderen een bepaald woord uit te spreken, moet Jason vooruit denken en een ander woord klaar hebben, zodat hij toch nog redelijk vlot uit zijn woorden komt. Toch maakt het hem tot een buitenbeentje op school, en hij heeft eigenlijk maar een enkel vriendje, Moran. Ook een pispaaltje.
Jason is constant bang om gepest te worden, en om maar voor vol aangezien te worden gaat hij zelfs tegen zijn eigen aard in en doet dingen die hij eigenlijk helemaal niet wil doen. Hij leest graag, maar kan dat niet toegeven. Uit den boze is er voor uitkomen dat hij gedichten schrijft, dat is 'homo'.
Toch zijn de gedichten die hij in het wijkkrantje publiceert onder een andere naam de aanzet tot de ontmoeting met een bijzondere vrouw. De ontmoetingen met Madame van Outryve de Crommelynk vormen het mooiste hoofdstuk uit het boek, maar het is ook het meest bevreemdende hoofdstuk, omdat het bepaald geen alledaagse belevenissen zijn. De andere hoofdstukken gaan grotendeels over de gewonere dingen die een jongen zoal in zijn leven mee kan maken: de problemen thuis, waar zijn vader en moeder hard op een scheiding afstevenen, wat echter grotendeels aan de jongen voorbij gaat. Over het lidmaatschap van een jongensclub, waarbij je een test moet afleggen die niet bepaald mis is. Over de eerste verliefdheid en de eerste zoen. Over hoe je er achter moet komen wat goed en wat slecht is, hoe je keuzes moet maken.
De eerste hoofdstukken spreken mij niet erg aan, maar ik ben dan ook nooit een dertienjarige jongen geweest. Ik had moeite met de gedragingen, de bochten waar de jongen zich in wringt om maar geaccepteerd te worden. Het gaat mij te ver.
Maar later als het minder over die acceptatie gaat, wordt het steeds interessanter, steeds boeiender, en wilde ik het boek niet meer wegleggen. Mitchell is een vlot verteller.
Het is deels een autobiografie, een prachtige Bildungsroman.
Het zal bovendien op de herleesplank moeten...
ISBN 902147493X | Paperback | 360 pagina's | Querido | 2006
© Marjo, april 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
