In de zon kijken
Anne Provoost

Origineel is het niet, een verhaal vertellen gezien door de ogen van een kind, maar Anne Provoost, die thuis is in de jeugdboeken heeft ogenschijnlijk geen moeite gehad met het zich verplaatsen in een kind. En dus heeft de lezer dat ook niet.

Chloe is een kind van een jaar of zeven, ze gaat nog niet naar school. Ze woont met haar ouders en halfzus ergens in de binnenlanden van Australië.  Als het verhaal begint heeft Chloe's vader een ongeluk gehad met zijn paard. Hij was aan het jagen met een groep anderen, en heeft een lelijke smak gemaakt. Later overlijdt hij aan zijn verwondingen. Chloe's moeder, ooit een succesvol fotografe, heeft een oogziekte, waardoor ze langzaam maar zeker blind wordt. Ilana de halfzus vlucht weg naar haar vader, die in de stad woont. Zo blijven Chloe en haar moeder alleen achter. Het huis vervuilt, autorijden wordt een probleem, en de dokter biedt geen soelaas... het moet er wel op uitdraaien dat ze hun droom, de boerderij in Australië, los laten en naar de stad trekken.

Doordat Chloe degene is die het verhaal beleeft, is er heel veel dat we eigenlijk tussen de regels door moeten begrijpen. Wat er precies met haar vader gebeurd is, het ongeluk en de begrafenis, weten we niet. Hoe haar ouders in Australië terecht zijn gekomen, blijft ook een open vraag. Wel hoort Chloe haar moeder door de telefoon met een zus in België praten. En er is een broer van haar vader in de nabijgelegen stad, die zijn boerderij al opgegeven heeft.

Het thema van het boek is rouwverwerking: Chloe verliest haar vader, ze verliest haar zus al is dat maar tijdelijk, en later verliest ze de boerderij. Haar moeder verliest ook de boerderij, en haar man, maar ook haar zicht. 
Aandoenlijk is het als Chloe een oude stervende hond vindt, die ze kost wat kost wil redden, al weet ze best dat het niet meer kan. Maar voor die hond kan ze iets doen... voor haar vader kon ze dat niet, ze wist niet wat er aan de hand was, werd overal weggehouden. En voor haar moeder, die verdriet heeft, kan ze ook al niets doen, behalve proberen haar ogen te zijn, en dat gaat niet zo goed.

De titel geeft aan dat ook kijken belangrijk is... Chloe kijkt naar haar moeder, probeert te begrijpen. En haar moeder kijkt ook nadrukkelijk, zozeer zelfs dat haar dochters bang worden van haar 'akelige ogen'. Maar ze moet wel, ze ziet immers minder.
In de zon kijken, dat doet ze met fotonegatieven, ze bekijkt de foto's van haar kinderen. Het is best een beklemmend boek, alles gaat alleen maar achteruit. Maar omdat je de harde feiten niet hapklaar krijgt toegediend, maar alles beleeft via Chloe, is er een tederheid, een onschuld die alles verzacht. Ontroerend bijna. Heel mooi boek.

Het boek staat op de longlist voor de debutantenprijs. Dat vind ik niet helemaal terecht, Anne Provoost heeft immers al jeugdboeken geschreven, die heel goed leesbaar zijn voor volwassenen. En dit boek zou heel goed een crossover kunnen zijn...

ISBN 9789021480350 | Hardcover | 202 pagina's | Querido | maart 2007

© Marjo, oktober 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: