In de zon kijken
Anne Provoost

Origineel is het niet, een verhaal vertellen gezien door de ogen van een kind, maar Anne Provoost, die thuis is in de jeugdboeken heeft ogenschijnlijk geen moeite gehad met het zich verplaatsen in een kind. En dus heeft de lezer dat ook niet.

Chloe is een kind van een jaar of zeven, ze gaat nog niet naar school. Ze woont met haar ouders en halfzus ergens in de binnenlanden van Australië.  Als het verhaal begint heeft Chloe's vader een ongeluk gehad met zijn paard. Hij was aan het jagen met een groep anderen, en heeft een lelijke smak gemaakt. Later overlijdt hij aan zijn verwondingen. Chloe's moeder, ooit een succesvol fotografe, heeft een oogziekte, waardoor ze langzaam maar zeker blind wordt. Ilana de halfzus vlucht weg naar haar vader, die in de stad woont. Zo blijven Chloe en haar moeder alleen achter. Het huis vervuilt, autorijden wordt een probleem, en de dokter biedt geen soelaas... het moet er wel op uitdraaien dat ze hun droom, de boerderij in Australië, los laten en naar de stad trekken.

Doordat Chloe degene is die het verhaal beleeft, is er heel veel dat we eigenlijk tussen de regels door moeten begrijpen. Wat er precies met haar vader gebeurd is, het ongeluk en de begrafenis, weten we niet. Hoe haar ouders in Australië terecht zijn gekomen, blijft ook een open vraag. Wel hoort Chloe haar moeder door de telefoon met een zus in België praten. En er is een broer van haar vader in de nabijgelegen stad, die zijn boerderij al opgegeven heeft.

Het thema van het boek is rouwverwerking: Chloe verliest haar vader, ze verliest haar zus al is dat maar tijdelijk, en later verliest ze de boerderij. Haar moeder verliest ook de boerderij, en haar man, maar ook haar zicht. 
Aandoenlijk is het als Chloe een oude stervende hond vindt, die ze kost wat kost wil redden, al weet ze best dat het niet meer kan. Maar voor die hond kan ze iets doen... voor haar vader kon ze dat niet, ze wist niet wat er aan de hand was, werd overal weggehouden. En voor haar moeder, die verdriet heeft, kan ze ook al niets doen, behalve proberen haar ogen te zijn, en dat gaat niet zo goed.

De titel geeft aan dat ook kijken belangrijk is... Chloe kijkt naar haar moeder, probeert te begrijpen. En haar moeder kijkt ook nadrukkelijk, zozeer zelfs dat haar dochters bang worden van haar 'akelige ogen'. Maar ze moet wel, ze ziet immers minder.
In de zon kijken, dat doet ze met fotonegatieven, ze bekijkt de foto's van haar kinderen. Het is best een beklemmend boek, alles gaat alleen maar achteruit. Maar omdat je de harde feiten niet hapklaar krijgt toegediend, maar alles beleeft via Chloe, is er een tederheid, een onschuld die alles verzacht. Ontroerend bijna. Heel mooi boek.

Het boek staat op de longlist voor de debutantenprijs. Dat vind ik niet helemaal terecht, Anne Provoost heeft immers al jeugdboeken geschreven, die heel goed leesbaar zijn voor volwassenen. En dit boek zou heel goed een crossover kunnen zijn...

ISBN 9789021480350 | Hardcover | 202 pagina's | Querido | maart 2007

© Marjo, oktober 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De arkvaarders
Anne Provoost

Eén ding is zeker, ik had dit boek niet willen missen.
Ik heb het originele Bijbelse verhaal er nog eens op na gelezen, (een geïllustreerde versie uit 1922). Provoost houdt zich niet helemaal aan de feiten uit dat verhaal, maar hét grote verschil zit hem in het uitgangspunt. Niet God (de Onnoembare) of Noach (de bouwheer) zijn de hoofdpersoon.


De vertelster is een meisje uit een ander volk, uit Kanaan, zij is donker van huidskleur, met totaal andere gewoonten en zeden dan die het volk van Noach heeft.
Zij ziet hoe midden in een woestijn een groot schip gebouwd wordt. En verbaast zich. Haar vader verbaast zich ook, maar aangezien hij van beroep scheepsbouwer is, stelt hij niet al teveel vragen, maar biedt zijn diensten aan. Beroepseer.
Re Jana, het meisje, verzorgt haar moeder: die is verlamd en ligt op een berrie. Ze is mooi beschilderd, en wordt gewassen en ge-olied door Re Jana, die niet genoeg heeft aan één lichaam om te verzorgen, en haar diensten aanbiedt aan de jongste zoon van de Bouwheer, Cham. Ze worden verliefd, maar Cham moet trouwen met iemand van zijn eigen volk. Chams broers, Sem en Japhet, willen wel door haar gewassen worden, maar geven geen vriendschap.
Het duurt lang voor Re Jana en haar vader te weten komen dat de bouwheer een opdracht heeft gekregen van de Onnoembare: een schip bouwen voor hem en de zijnen, en voor alle dieren. Als het klaar is zal de regen komen..Eén van de dingen die nog steeds niet in orde is, is het drinkwater..Re Jana heeft een bron, maar wil niet openbaar maken waar die is. Op het moment dat ze dat wel moet, is zij ook vastbesloten om mee te gaan op het schip...


Er gebeurt heel veel in het boek. Rondom het simpele verhaal van Noach heeft Provoost een complete roman geschreven. Noach is wel de uitverkorene, maar Provoost laat hem een zwakkeling zijn, lichamelijk, maar ook sociaal. De zonen zijn ook al niet veel soeps. Cham is nog de beste, maar ook een twijfelaar. Waarom zou Provoost dit zo gedaan hebben?

ISBN 9789021479583 | Paperback | 296 pagina's | Querido | september 2001
Leeftijd: 12+

© Marjo, april 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: