Amélie Nothomb
Antichrista
Des te meer verrast het haar als ze een glimlach opvangt van dat ene populaire meisje! Zou het echt zijn? Zou dat meisje haar bedoelen? Aan het eind van de dag wordt ze geroepen, en als ze zich verbouwereerd omdraait, staat daar datzelfde meisje. Die meldt dat ze Christa heet en net zestien is. En dat is het begin van een relatie, waarvan Blanche zich verbeeldt dat het wel kan uitgroeien tot een vriendschap... ze hebben meer en meer contact, en als Christa vertelt dat ze iedere dinsdag 's morgens om vier uur op moet staan om op tijd te zijn voor het eerste college, biedt ze haar aan om dan van maandag op dinsdag bij haar te komen slapen.
"Christa had gezegd dat mijn kamer nergens naar leek. Dat was waar: daarom voelde ik me er ook zo goed thuis."
Hoe weinig vermoeden heeft ze dat ze al snel spijt zal krijgen van deze uitnodiging. Christa blijkt alleen maar uit te zijn op het uitbuiten van iedereen die op haar pad komt. Eerst Blanche, dan haar ouders, en als Blanche zich eindelijk teweer durft te stellen, jut ze de hele universiteit op: Blanche wordt nu niet alleen maar genegeerd, men verjaagt haar, en ze wordt uitgescholden. Maar Blanche laat zich niet kennen. Of toch?
Ik ken Nothomb als een vertelster van vrij bizarre verhalen. Dit boek is niet in die categorie onder te brengen. Apart, maar eigenlijk heel geloofwaardig. Ieder boek van Nothomb is zeer de moeite waard.
"Eigenlijk gedroeg ze zich in mijn gezelschap als een echtgenote die zich na een lang huwelijk niet meer geneert om in het bijzijn van haar man in een groezelige ochtendjas rond te lopen, met krulspelden en een zuur gezicht, terwijl ze haar fraaie krullen, flatteuze kleren en verleidelijke blikken voor een ander bewaart."
ISBN 9076682240 | Paperback | 129 pagina's | De Bezige Bij | 2004
© Marjo, december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
