Raar!
Tine Mortier

De vakantie is voorbij en Paco moet weer naar school, echt erg vindt hij dat niet, school is best leuk. Op het schoolplein ziet hij een nieuwe jongen. Omdat Paco nog heel goed weet hoe het was toen hij als 'nieuwe' op school kwam loopt hij naar de jongen toe die dezelfde huidskleur als Paco en Yaori uit Equdaor heeft. Paco heeft een bruine vader en een blanke moeder. In zijn beste Spaans stelt Paco zich voor maar de jongen zegt niets terug. Zou hij zo verlegen zijn? Maar dan blijkt dat de jongen geen Spaans praat maar gewoon Nederlands. Hij heet Carlito en komt uit Colombia maar woont al zes jaar in Nederland. Hij is geadopteerd.
Een paar dagen later doen de kinderen op school heel raar, niemand wil bij Carlito staan, hij heeft twee vaders fluisteren ze en geen moeder...

Twee vaders. Hoe zit dat? Wat vindt Carlito daarvan?
Hij heeft het tegen niemand verteld. Dat had hij best kunnen doen op de eerste dag. Gewoon, hup, voor de dag ermee. Dan zou geen mens er wat over gezegd hebben. Misschien...
Zou hij zich erom schamen? Was hij misschien liever door gewone ouders geadopteerd?
'Heb jij twee vaders?'
Ik sla mijn hand voor mijn mond. het was helemaal niet de bedoeling dat die woorden uit mijn mond zouden komen. Vervelend hoor, als je gedachten zo maar naar buiten hollen.

Ruben, de beste vriend van Paco vindt de verhalen rond Carlito maar raar en wil liever niet omgaan met hem. Maar Paco vindt carlito wel een aardige jongen, gelukkig vindt Ruben dat later ook. Een tijdje daarna is de kermis garriveerd in de woonplaats van Ruben en Paco, de jongens zijn er gek van.
Op het schoolplein staat weer een nieuwe jongen, Benno. Hij komt van de kermis...

'Hé, Paco. Dit is Benno.'
Alsof ze elkaar al jaren kennen. Ik mompel iets.
Ruben grijnst. 'Paco is ook een beetje een rare. Dus we zijn hier wel wat gewend.'
Toe maar. Mij nog beledigen ook. Ik doe alsof ik Ruben niet hoor of zie.
'We hadden al van je gehoord,' zeg ik.
'Wat bedoel je? Ik ben er pas sinds vanochtend.'
'Je bent het nieuws van de dag. iedereen had het al over je voor de schoolbel ging. Over die vreemde.'

Benno blijft een paar maanden, zijn moeder reist verder. Hij wordt ook een vriend en met z'n vieren beleven ze heel wat op de kermis en daarbuiten.

Het is een boek over vooroordelen. Het begint al met Paco die denkt dat Carlito geen Nederlands spreekt, dan de heisa over eventueel twee vaders hebben in plaats van een vader en een moeder. Ook over Benno van de kermis zijn een hoop roddels op niets af verteld.
Gelukkig zijn de kinderen wijs en humoristisch genoeg om er doorheen te prikken of zelf te kijken wat wel of niet waar is. Ook vloeken komt aan bod, wat is er leuk aan en waarom doe je het?
Het is bij elkaar een prettig verhaal over vier kinderen die het erg naar hun zin hebben. Natuurlijk wordt er een les geleerd met dit verhaal maar het is niet met een streng geheven vingertje verteld. De jongens zijn echte kinderen die recht voor z'n raap alles tegen elkaar zeggen. Soms wordt er een eventjes kwaad maar voor het merendeel zijn ze gewoon goede vrienden.

In het boek staan vrij veel zwart-wit illustraties in de vorm van foto's.

ISBN 9789058386151 | Hardcover | 88 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | maart 2010
Vanaf 8 jaar

© Dettie, 12 april 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Raar!
Tine Mortier

‘Er zitten mieren in mijn broek, zegt mama. In die van mij, niet in die van haar. Mieren in mijn broek en apen in mijn buik. Ze zegt ook dat ik rondhuppel als een kip zonder kop. Of als een hondje met te veel pit.’

Ik verwachtte een verhaal over een jongen die veel met zichzelf te stellen heeft, en die het de omgeving lastig maakt. Maar dat blijkt niet de rode draad in het verhaal. Het gaat over kinderen die anders zijn. ’Raar’. Nu kan het best zijn dat Paco vanwege die mieren ook een buitenbeentje is, maar dat wordt niet verder uitgewerkt.
Het gaat om de nieuwe kinderen op school: een jongen uit Colombia, en als ze daar eenmaal aangewend zijn een jongen uit het kermismilieu, Benno, die tot het eind van het schooljaar zal blijven. Anders aan Carlito is zijn kleur, maar vooral het feit dat hij twee vaders heeft.
En Benno is nogal grof in zijn taal, snel met zijn vuisten, maar heeft een beeldschone moeder. Dat vindt Paco tenminste. De pestkoppen op school zijn het daar niet mee eens.

Een verhaal over vooroordelen, en hoe alles wat vreemd is, zo lekker gewoon kan zijn als je het met open ogen tegemoet treedt. Jammer is het dat die pestkoppen alleen maar willen luisteren als er geweld gebruikt wordt.
In het boek staan foto's, die bij de tekst passen.

ISBN 9789058386151 | Hardcover | 88 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | maart 2010
Leeftijd: 8+

© Marjo, 30 mei 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: