Stefan Boonen
De jacht op Jozef Tentelaar
Ze wonen met zijn tweeën in Koffiehuis Tentelaar. Het huis is piepklein en heeft wielen en pedalen en een stuur. In het koffiehuis zelf, eigenlijk een hokje waar vader Tentelaar precies in past, wordt de lekkerste koffie die je ooit geproeft hebt gemaakt. Op woensdag en zaterdag kun je ook chocolademelk kopen, met schuim waarin papa Tentelaar de prachtigste figuurtjes tovert.
Moeder Annabella Victoria is weggegaan toen Jozef twee jaar was. Volgens papa hield ze teveel van Jozef en kon ze niet tegen het wonen in een stad. Mama is nu kapitein op een schip en stuurt twee keer per jaar een kaart naar Jozef. Al die kaarten hangen natuurlijk in Koffiehuis Tentelaar.
Mevrouw Elfrida, de schooldirectrice, vindt het koffiehuis maar vies en Jozefs' leven triest. Jozef kan 100 keer zeggen dat hij het fijn heeft bij papa, dat papa altijd leuk dingen bedenkt. Dat papa vindt dat je elke dag iets bijzonders moet doen - en lukt dat niet dan minstens één keer in de week. - Dat hij houdt van papa én het koffiehuis.
Maar mevrouw Elfrida luistert niet, ze houdt niet van bijzondere dingen. Kinderen moeten netjes zijn en naar school gaan en in een huis wonen. Ze praat met papa Tentelaar en stelt voor dat Jozef in het Vladdernaat gaat wonen, zodat hij een nette jongen zal worden en een goede opleiding krijgt. Natuurlijk wil papa niet dat Jozef daar gaat wonen ze hebben het veel te leuk samen.
Het Vladdernaat is van meneer Vlad, de rijkste man van de stad, hij heeft wel zeven fabrieken en 2 hotels, een gouden bed en nog wat dingen. Deze meneer Vlad heeft nu ook een raket laten bouwen en die vrijdag zal bekend worden wie daarmee naar de maan mag vliegen. Tot vaders eigen verbazing staat de naam van Marcel Tentelaar op het winnende briefje!
Marcel wordt bejubeld, hij is een held, maar 's avonds zegt hij tegen zijn zoon 'Ik ga niet echt hoor. [...] dacht je dat ik jou alleen zou laten? Dat kan toch niet. Kwibus.'
Maar alles loopt heel anders. Wat volgt is een prachtig, grappig, avontuurlijk, ontroerend verhaal over een vader en zoon, die stapelgek op elkaar zijn. Je snapt dat Jozef zoveel van zijn papa houdt want papa daalt steeds af naar zijn wereld. Jozef hoeft niet te voldoen aan al die vreemde regels van volwassenen. Hij mag kind zijn en papa is kind met hem, papa is de grote grappenmaker, papa verzint spannende avonturen, maar is gelijk Jozefs grote beschermer en levensleraar.
Papa is ook altijd eerlijk. Alles Tentelaar? vraagt Jozef dan als hij denkt dat papa zomaar wat verzint. En als papa knikt dan is het waar, maar soms is het leven niet uit te leggen. Als Jozef zijn vader iets vraagt waar geen antwoord op te geven is zegt vader Tentelaar zachtjes:
'Dat weet ik niet'.
'Dat weet je niet?'
'Nee'.
Het bleef even stil. 'Sorry. het is nu eenmaal zo', zei vader Tentelaar. Op fluistertoon ging hij verder. Dat het vaak leek alsof de wereld helemaal logisch was. En dat mensen, vooral grote mensen, precies wisten wat ze deden. Dat ze alles konden uitleggen. Dat ze over alles nadachten en dan verstandige beslissingen namen.
Volgens vader Tentelaar klopte dat niet.
Vaak deden mensen zomaar wat. Deden ze dingen die ze zelf ook niet begrepen. 'Ik ook', besloot hij. 'Snap je?'
Hiermee luidt vader Tentelaar zijn eigen beslissing in, die hij uit grote liefde voor zijn kind neemt. De beslissing is voor Jozef loodzwaar, het doet hem enorm pijn, maar uiteindelijk is Jozef de enige, juist omdat vader Tentelaar Jozef met heel zijn hart en ziel liefheeft, die precies begrijpt waarom vader die beslissing genomen heeft.
'Omdat hij dat graag wou... het is typisch Tentelaar.'
Dit is zo'n kinderboek dat je wilt bewaren en waar je later als volwassene vol liefde over praat. Een kinderboek zoals een kinderboek moet zijn. Vol vrolijkheid en grappen en fijne en bijzondere dingen maar ook ontroerend mooi.
Stefan Boonen laat de jonge lezer in zijn waarde, hij bereidt in zijn verhaal het kind wel voor met kleine zinnetjes en verwijzingen zodat het aanvoelt dat het niet aldoor vrolijk blijft en er iets moeilijks staat te gebeuren maar zakt niet af naar kinderlijke taal of vals sentiment.
Ook Jozef laat hij helemaal heel als hij het moeilijk heeft. Jozef wordt geen stakker, maar een jongen met gevoelens zoals gevoelens kunnen zijn. Met zijn enorme inlevingsvermogen weet Stefan Boonen deze door elkaar gesmeten emoties op zijn eigen mooie manier weer te geven om ons daarna samen met Jozef naar het fonkelende, ontroerend einde te leiden.
Een prachtig, liefdevol, indrukwekkend boek.
ISBN 9789022329863 | Hardcover | 169 pagina's | Uitgeverij Manteau | oktober 2014
Met mooie kleurrijke, toepasselijke illustraties van Tom Schoonooghe | Leeftijd: 9+
© Dettie, 04 december 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
