Pieter Koolwijk
Vlo en Stiekel
tekst: Pieter Koolwijk
‘Kruip niet steeds in een hoekje als een gewond diertje! Toen Arjan stukjes van jou had gepikt, vocht je terug. Maar als iemand je Vlo noemt, reageer je alsof je met een stok geslagen wordt.’
‘Terugvechten?’
Floris keek haar vol ongeloof aan. ‘Tegen de hele klas. Dat kan toch niet?’
‘Gebruik je fantasie! Doe een gek dansje! Verzin iets.’ Stiekel zuchtte en schudde haar hoofd.
’Ik heb geen zin meer in jouw gemopper. Ik krijg er een raar gevoel van in mijn buik. Doeg, Floris’
Vlo en Stiekel, wie? Wat? Nee, hoor het zijn geen vreemde wezens, geen bijzondere dieren, het zijn twee kinderen. Een beetje bijzonder, dat wel.
Vlo is de bijnaam van Floris, en wat heeft hij daar een hekel aan! Er zit een heel vervelende jongen in zijn klas, Arjan, een zittenblijver, die groter is en gevolgd wordt door twee meelopers. Floris kan er in zijn eentje niet tegenop, hij is nogal klein uitgevallen en iedere ochtend als hij naar school loopt is hij bang. Wat zullen ze nu weer met hem uithalen? Hij is zelfs al met een ketting aan een lantaarnpaal vastgezet!
De juf denkt dat hij zich iedere dag verslaapt, en zegt wel dat ze contact met zijn ouders op zal nemen, maar dat doet ze niet. Vreemd wel, want als verderop in het verhaal Arjan eens een keer niet komt, wacht ze niet eens af of hij zich misschien ook verslapen heeft, maar laat ze meteen diens moeder bellen.
Floris’ leven verandert als op een dag een nieuw meisje op school komt. Ze is nog kleiner dan hij, maar het is een erg mondig kind. Pien heet ze, maar ze stelt zich zelf voor met de bijnaam die ze heeft, Stiekel dus, omdat ze stekelig haar heeft. Als Arjan klierige opmerkingen maakt heeft ze een weerwoord, en daar schrikt Arjan zelfs van! Dit meisje staat haar mannetje wel! En gelukkig voor Floris worden zij meteen vrienden en zal ze hem helpen. Wat nu heel vervelend is, is dat de moeder van Arjan een voodoomoeder is…
Ik heb een beetje een dubbel gevoel over dit verhaal. Het is leuk, vol humor, en leert kinderen hoe ze kunnen omgaan met pestkoppen. Allemaal prima. Een kleine vader, die voor tuinkabouter speelt? Vooruit. Leuk gevonden.
Ik vind de wending met ineens die voodoomoeder te veel van het goede. Ze valt een beetje uit de lucht, en er wordt verder weinig mee gedaan. Misschien komt dat in een volgende deel goed, dat weet ik niet. Maar...dit is gezeur van een volwassen lezer. Kinderen vinden het vast leuk.
En de tekeningen zijn een compliment waard! Prachtig zijn ze. Die dubbele-pagina-afbeelding bijvoorbeeld is een verhaal op zich! Heel mooi! Hadden er nog wel meer van in mogen staan!
ISBN 9789047704324 | Hardcover | 127 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2012
Leeftijd vanaf 8 jaar
© Marjo, 18 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Vlo en Stiekel
tekst: Pieter Koolwijk
Floris komt bijna elke dag te laat op school. Dat is niet omdat hij te lang in zijn bed blijft liggen maar omdat hij heel vaak met een omweg naar school gaat. Als hij de gewone route neemt dan komt hij steeds zijn klasgenoten Arjan, Erik en Dennis tegen. Arjan treitert hem heel erg, hij noemt Floris altijd Vlo omdat hij zo klein is. Floris haat die bijnaam.
Die dag, als Floris weer te laat de klas binnenkomt blijkt de juf er gelukkig niet zo met haar hoofd bij te zijn. Ze staat namelijk net de kinderen te vertellen dat ze een nieuwe klasgenoot krijgen. Gelijk daarop gaat de deur open en dan komt er een héél klein meisje binnen. Ze heeft de lengte van een kind van drie, haar knalrode haar staat recht overeind en ze heeft kleren aan in heel felle kleuren. Dit is Pien zegt de juf. Het meisje zegt daarop gelijk: 'Maar iedereen noemt me Stiekel'. Ze wil ook liever door de juf en haar klasgenoten zo genoemd worden.
Stiekel wordt naast Floris geplaatst. Ze is zo klein dat ze op een stapel boeken moet zitten om boven de tafel uit te kunnen kijken. Natuurlijk heeft Arjan onmiddellijk zijn akelige opmerkingen klaar omdat Stiekel zo klein is maar zij geeft hem gelijk lik op stuk. Ze vindt zichzelf helemaal niet klein, haar vader, die is pas klein! Ook later blijkt dat ze Arjan makkelijk aan kan. Ze blijft heel aardig tegen hem maar toch zet ze hem steeds op zijn plaats. De daarop volgende dagen geniet Floris. Stiekel komt in de gekste kleren naar school en ze verzint en doet de grappigste dingen. Ze danst bijvoorbeeld over het schoolplein en eet haar boterhammen terwijl ze op haar kop staat. Ze is nergens bang voor, ook niet voor die ellendige Arjan...
Al snel vraagt Stiekel of Floris eens bij hem wil komen spelen, dan kan hij gelijk haar vader ontmoeten. Floris kan zijn geluk niet op! Eindelijk is iemand aardig tegen hem en met Stiekel kun je lachen. Eenmaal bij Stiekel blijkt dat haar vader écht heel klein is.
'Dit is mijn vader'. Ze keek vol trots naar Floris.
'Die stenen tuinkabouter?' Floris kon het spelletje niet meespelen. Veel van Stiekels verhalen waren hilarisch, maar doen alsof een stenen beeldje haar vader was, dat vond Floris raar.
Stiekel schudde haar hoofd. 'Je moet wel met je ógen kijken om het te zien.'
'Ik kijk met mijn ogen,' zei Floris. 'Waar zou ik anders mee moeten kijken?'
'Niet waar,' bromde de tuinkabouter. 'Je kijkt met je gedachten.'
Die tuinkabouter is dus écht Stiekels vader, hij staat in de tuin vermomd als tuinkabouter. Dat kan hij rustig doen want mensen kijken toch niet goed. En dan... komen Arjan en zijn vrienden langs de tuin en zien Vlo en Stiekel bij de 'tuinkabouter' staan. Ze worden natuurlijk weer flink gepest maar dan ontdekken de twee iets over Arjan, een groot geheim, waardoor ze zijn gepest kunnen stoppen. Want als dat geheim bekend wordt...
Wat volgt is een spannend, maar wel erg leuk avontuur, Arjan. Er komen zelfs wat voodoopraktijken bij kijken!
Erg apart, vrolijk, fantasierijk en humoristisch verhaal met wat magie erin verwerkt. Stiekel is een heerlijk kind, je sluit haar meteen in je hart. Ze heeft lef maar natuurlijk is ze ook wel eens bang en dat noemt ze een rilrugaanval, maar die gaat altijd over. Ze heeft inderdaad een beetje weg van Pipi Langkous zoals op de cover staat maar is minder extreem in haar doen en laten. Dankzij Stiekel leert de altijd beetje angstige, niet zo dappere Floris hoe hij om kan gaan met de pesterijen. De bijdehante Stiekel trekt zich gewoon niets van vervelende, plagende mensen aan en blijft altijd aardig. Daardoor hebben ze tot hun eigen ergernis helemaal geen vat op haar. Stiekel vindt zelfs de naam Vlo heel leuk, tot aanvankelijke ergernis van Floris, maar later is hij er trots op, ze vormen samen de twee superhelden. Vlo & Stiekel, dat klinkt toch wel heel goed!
De illustraties bij het verhaal zijn helemaal goed. Stiekel wordt erg kleurig en fleurig weergegeven, ze spat van levenslust, je wordt vanzelf vrolijk als je haar ziet.
Kortom, heerlijk debuut. Gelukkig komt er binnenkort een tweede deel uit over dit leuke stel getiteld Vlo en Stiekel en de vliegende zwammen.
Maak kennis met de leuke Stiekel en haar vrienden op De website van Stiekel
ISBN 9789047704324 | Hardcover | 127 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2012
Genomineerd voor de Hotze de Roosprijs Leeftijd 8+
© Dettie, 09 maart 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: