Martine Glaser

Toon alleen recensies op Leestafel van Martine Glaser in de categorie:

Martine Glaser op internet:

Categorie: Recensies 6-9jr

Vlucht uit het spullenparadijs
Tekst: Martine Glaser
Illustraties: Wilma van den Bosch

De tweeling Spiros en Stavros is nog niet zo lang in Nederland. Ze zijn met hun ouders bij oom Kostas, die een restaurant heeft, ingetrokken. Nou ja, ingetrokken, ze mogen in de loods wonen tot ze een eigen woning hebben. Hun vader die in Griekenland een belangrijke en sterke politieman was heeft een zware teleurstelling moeten verwerken: ze willen hem niet hebben bij de Nederlandse politie. Hij moet eerst de taal maar leren, zeggen ze. Dat vond hij zo erg dat hij op een bank is gaan liggen en de hele dag niets uitvoert. Hun moeder werkt de hele dag, na haar werk overdag bij oude mensen gaat ze ’s avonds nog in het restaurant aan de slag. De jongens gaan naar school, en kennen de taal al heel goed.

De verteller van het verhaal is Spiros, beter bekend als Einstein. Want zo is zijn moeder hem gaan noemen omdat hij zo slim is. Dat blijkt wel: in zijn verhaal haalt hij gedichten aan van Leo Vroman en hij maakt duidelijk dat zijn wijsheid komt uit bladen en boeken die gaan over psychiatrie voor welzijnswerkers of richtlijnen in de bejaardenzorg. Einstein is behalve verstandig ook veel voorzichtiger dan zijn doldrieste broer, die op alle voorstellen reageert met ‘yes’ en daarom Yes heet.
Het grootste probleem is natuurlijk hun depressieve vader, maar daarnaast hebben ze nog een oom: oom Pana, die sinds drie jaar in Nederland is. Oom Pana verzamelt… Nou ja, zou je zeggen, postzegels verzamelen, of misschien beeldjes van Griekse helden, dat hindert toch niet?

Maar oom Pana verzamelt spullen. Om naar Griekenland te sturen zegt hij, want in Nederland gooien ze spullen weg die nog heel goed zijn! Maar ja, hij stuurt niets op, hij blijft maar stapelen. En dat doet hij in de loods… Er is geen ruimte meer om te zitten, de bedden zijn zo hoog opgestapeld dat ze er niet meer in kunnen gaan liggen, en steeds komt oom met nog meer spullen aandragen. Als hij op een dag te maken krijgt met Joop Sloop loopt alles uit de hand…

Einstein en Yes proberen ieder op een eigen manier om te gaan met de situatie. Einstein door te lezen, soms zijn teksten zeer toepasselijk, en er staat ook nuttige informatie in de boeken, die overigens ook door oom Pana worden meegebracht. Yes bedenkt intussen de meest fantastische plannetjes.

Het is een verhaal over hoe het vluchtelingen (in dit geval economische) vergaat in Nederland. Martine Glaser heeft er een humoristisch verhaal van gemaakt, het spannende avontuur zal jongens en meisjes aanspreken. Einstein en Yes zijn herkenbare personages, en het avontuur dat zij meemaken is spannend. De achtergrond is bijzonder, heel handig wordt de problematiek van vluchtelingen vertaald naar de spullen in de loods:

‘U moet het echt terugbrengen naar waar het vandaan komt, oom Pana. Kom zelf maar kijken, er is geen plaats meer, echt niet.’

Martine Glaser stopte in 2007 als directeur van een woningcorporatie, en ging kinderboeken schrijven. De sociale problematiek die zij in haar loopbaan tegenkwam vertaalt zij voor kinderen op een speelse maar niettemin duidelijke manier.

ISBN 9789044831238 | Hardcover | 182 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2017
Leeftijd: 8+

© Marjo, 13 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Jack de ruimteridder
Tekst: Martine Glaser
Illustraties: Wilma van den Bosch

‘Zo gaat het nou altijd.
De ruzie begint zomaar en wil daarna niet meer stoppen. Mama wordt boos, de scheldwoorden vliegen door het huis en wie krijgt er de schuld? Ik.
Op school is het precies hetzelfde.’

De negenjarige Jack is een driftkikkertje. Hij kan er absoluut niet tegen als iemand hem plaagt, en pesten is helemaal fout. Dan gebruikt hij al snel zijn vuisten, of hij schopt. En hij is zeer verontwaardigd als hij altijd degene is die de schuld krijgt. De juf ziet nooit dat de ander hem uitdaagt. Ook thuis is er altijd ruzie, met zijn broer Tim.
Jack wil het helemaal niet, maar hij weet niet hoe hij dit op kan lossen.
Zijn verbazing is groot als op een avond een vreemd wezen zijn kamer binnen komt, en nog verbaasder is hij als blijkt dat Fir – zo noemt het wezen zichzelf – hem komt helpen zijn opvliegende karakter in toom te leren houden.
Ruimteridder Fir weet precies hoe hij Jack kan helpen, en Jack is reuze blij natuurlijk. Hij wil ook ruimteridder worden!
Maar dan komt de dag dat Fir wordt ontvoerd..
Natuurlijk is Jack niet zomaar driftig. Hij wordt wel boos, maar dat komt vooral door onmacht, doordat hij niet weet hoe hij de dingen die hem dwars zitten aan moet pakken.

Martine Glaser leert de lezer die trucjes door middel van een fantasiefiguur. Dat maakt het verhaal leuk, en spannend, maar het is vooral heel verhelderend. Niet alleen voor kinderen vanaf 8 jaar, maar ook voor hun opvoeders, die ook niet altijd weten hoe ze kinderen met een kort lontje kunnen helpen.

Het was heel makkelijk geweest, zoals vaak gebeurt in boeken, om een wezentje op te voeren dat de jongen wel eens even zou helpen door zelf actief de zaken aan te pakken. Maar het is juist heel goed gevonden om Fir op te voeren als een soort leraar. Iemand die de jongen leert hoe hij het zélf moet doen. De jongen moet zélf moed verzamelen, hij is zélf degene die zijn problemen aanpakt.

Behalve zeer leerzaam is het verhaal grappig, door het fantasietaaltje dat Fir spreekt. En dan zijn er nog de toepasselijke tekeningen van niet alleen een professioneel illustrator, maar ook tekeningetjes die duidelijk door kinderen gemaakt zijn.

Pimelipoepa!!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het wonderbaarlijke verhaal van Pippa Poezenoortjes
Tekst: Martine Glaser
Illustraties: Eline van Lindenhuizen

Pippa heeft poezenoortjes, schattige, zachte, puntige poezenoortjes. Zeheeft ze al vanaf haar geboorte en ze is er trots op.
Maar als ze op een dag zit te zeuren dat ze naar de kermis wil omdat hetkermisgeluid zo aantrekkelijk klinkt, wenst haar moeder een beetje boos haaroortjes weg. En tot hun grote schrik zijn ze daarna ook verdwenen. Pippa heeftnu alleen nog maar twee gaatjes op de plek waar vroeger haar poezenoortjeszaten. De dokter staat voor een raadsel en mama huilt en huilt en huilt, het istenslotte haar schuld.

Als Pippa hoort dat grote meeuwen er met haar oortjes vandoor zijn, springt ze op haarfiets en gaat de vogels achterna, ze wil haar oren terug!
Ze fietst richting het westen, daar is de zee, maar ze raakt in het bos de wegkwijt. Middenin het bos ontmoet ze de bijzondere Magister Hyppolitus Witje, hijheeft alleen maar een hoofd, zijn hele lijf is verdwenen!
Hij wil wel nieuwe oren voor Pippa toveren maar nee, ze wil alleen haar eigenoortjes terug. Ook de herhaalpapegaai kan haar niet verder helpen. Dus gaat zeverder, op zoek naar haar eigen, mooie poezenoortjes…

Ze botst bijna tegen een enorme giftige slang aan en opeens vindt Pippa hetterugvinden van haar oortjes eventjes niet zo belangrijk meer. Ze ligt tetrillen in zijn strakke greep. Gelukkig loopt deze ontmoeting met een sisser afwant de slang wordt zelf bedreigd door ‘tweebeners’ die een tasje van hemwillen maken. En zo ontmoet Pippa allemaal bijzondere mensen en dieren zoalsHerman de Wreker die gek is op uitstervende diersoorten en Barones Beppie diealleen maar bezig is met… Barones Beppie.

Gelukkig ontmoet ze ook Pablo die met zijn ouders en al zijn vele broertjes en zusjes in een piepkleine flat wonen. De familie van Pablo is erg arm. Pablo's moeder is heel lief evenals papa Leonardo, de kunstschilder, helaas is die laatste ook een grote driftkikker waardoor het gezin vaak in de problemen komt.Het is allemaal heel bijzonder wat Pippa beleeft maar ze mist haar vader enmoeder vreselijk en wil eigenlijk het liefst gewoon naar huis… maar hoe moethet dan met haar oortjes?

Aan het eind van haar avonturen heeft Pippa stapje voor stapje een beetje meer geleerd hoe de wereld in elkaar zit. Je hebt lieve, geduldige en driftige mensen, zoalsWitje en Leonardo, je hebt mensen die alleen aan zichzelf denken zoals BaronesBeppie en dromers en wereldverbeteraars als Herman de Wreker. Allemaal unieke mensen met hun unieke eigenschappen.
En, papa zei het al, met doorzettingsvermogen en een beetjegeluk kom je een heel eind… dat heeft Pippa nu ook ervaren. Ze is nu na alles wat ze meegemaakt heeft een beetje anders vindt Pippa zelf,en dat komt niet omdat haar oortjes weg zijn, ze is van binnen een beetjeveranderd, en toch is ze nog steeds wie ze is, met of zonder oortjes, ze is Pippa!

Net als in haar debuut De bokkenbrigade speelt het belang van dieren een grote maar niet overheersende rol in dit boek. Maar het gaat ook om de mens en hoe je kunt leren en groeien van bepaalde situaties waarin je terecht komt. Dat klinkt zwaar maar dat is het boek totaal niet.
Het is een heerlijk doldwaas, humoristisch en fantasievol verhaal dat ik met enorm veel plezier gelezen heb.

- Met vrolijke zwart wit illustraties -

Lees de reacties op het forum en/of reageer: