Michael De Cock

Toon alleen recensies op Leestafel van Michael De Cock in de categorie:

Michael De Cock op internet:

Verre vrienden
nieuwe pennen en penselen in de jeugdliteratuur
Tekst: Michael De Cock, Gerda Dendooven

In dit boek. samengesteld door Michael De Cock en Gerda Dendooven, maken we middels verhalen kennis met nieuwe schrijvers én gekende schrijvers die zich voor het eerst wagen aan een verhaal voor de jeugd. Na elk verhaal zien we, verspreid over twee pagina's, afbeeldingen van nieuwe illustratoren. Een uitstekend idee om op deze manier de jonge lezers kennis te laten maken met deze schrijvers en tekenaars. Er zit zelfs een luister cd bij waarop liedjes en enkele verhalen uit het boek te beluisteren zijn. Het boek ziet er ook mooi verzorgd uit.
De elf verhalen, die allemaal over vriendschap gaan, variëren qua lengte en kwaliteit en hebben allemaal een mysterieus element.

Een mooi, liefdevol verhaal is De brief van Gerardo Salinas waarin een vader aan zijn zoon vertelt dat hij begrijpt wat de zoon gedaan heeft maar er wel moeite mee heeft.
Licht en aansprekend is het verhaal van Abbie Boutkabout waarin een meisje, sinds ze getroffen is door de bliksem, een stem hoort van een eenzame oude man. Ze zal en moet hem vinden want ze wil hem helpen. De man blijkt een nurkse brompot te zijn maar het meisje kent, doordat ze zijn innerlijke stem hoorde, zijn ware aard en prikt dwars door zijn mopperige gedrag heen waardoor alles ten goede keert. Kinderen zullen van dit verhaal genieten.
Daarentegen denk ik dat De autoped van Annelies Verbeke te moeilijk is voor kinderen. De schrijfster gebruikt erg korte zinnen waarmee ze vaart probeert te geven aan het verhaal. Maar de taal die ze gebruikt is te volwassen, te kort door de bocht.
Het verhaal dat er voor mij helemaal uitspringt is Zeelucht van Freek Mariën. In mooie bewoordingen vertelt hij over twee kinderen die elkaar ontmoet hebben in de duinen en vrienden worden. De twee voelen elkaar feilloos aan en hebben veel fantasie, zoals zoveel kinderen hebben. Het ene kind is ziek, erg ziek, maar Freek Mariën weet het zo te brengen dat het geen akelig geheel is geworden. Toch blijft het nog lang in je hoofd hangen. Juist door de eenvoud en het zonder sentiment vertellen heeft het verhaal zo'n impact. Prachtig.

Doorheen het boek staan enkele vriendschapsspreuken en, zoals gemeld, afbeeldingen van nieuwe tekentalenten. Helaas zijn deze niet allemaal van dien aard dat je enthousiast raakt. Zwart-wit afbeeldingen zijn al nooit erg aansprekend voor een kinderboek maar het lijkt ook of enkele van deze niet duidelijk zijn afgedrukt waardoor ze niet goed tot hun recht komen.
Maar ook de kleurenafbeeldingen vind ik persoonlijk niet bijzonder, sommige afbeeldingen zijn zelfs vrij knullig. Alleen de illustraties van Brecht Evens (twee vossen aan tafel) en Liene Bouwen (een walvis en een kamer met spelende kinderen) springen er echt uit. Die zijn kernachtig en helder ondanks dat het zwart-wit afbeeldingen zijn. De rest van de afbeeldingen zijn veelal heel druk en soms onbegrijpelijk. Eigenlijk, als ik eerlijk moet zijn, vind ik de Inka-achtige afbeeldingen aan de binnenkant van de kaft en onderaan elk verhaal het mooist, ik kan echter niet achterhalen wie déze illustraties gemaakt heeft.

Achterin het boek worden alle schrijvers en tekenaars voorgesteld. De CD is leuk om te beluisteren. Het mooie Vlaamse accent van de vertellers geven de verhalen iets lichts en de gevarieerde muziek tussen de verhalen door zal de kinderen zeker aanspreken.
Kortom, qua verhalen en cd een dikke negen, maar voor de afbeeldingen een zesje.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: