Het grimmige bos
Een griezelig goed voorleesboek
Raaf en Papegaai
Tekst: Li Lefébure
Illustraties: Jenny Bakker

Als de herfst duidelijk zichtbaar is in het bos, geniet Papegaai. De kleuren zijn zo mooi, de herfst ruikt heerlijk en er is een fraaie lichtval door de bomen waar de bladeren langzaam naar de grond dwarrelen. Dat het de voorbode is voor de winter - met kou en minder te eten – vindt hij ook helemaal niet erg:
Als zijn vriend Raaf zegt:

‘Er is niets moois aan de winter. Aan ijzige kou. Ik kan het missen als verenpijn. De zon die op de bladeren schijnt, dat is pas mooi.’ Raaf hupte op zijn tak.
Papegaai moest lachen. ‘Het is ook niet de kou die mooi is, Raaf. Maar kijk nu eens naar het gekleurde bladerdek. Dat is toch schitterend! En dan sneeuw…Ik vind het prachtig als er een dik pak sneeuw in het bos ligt. Het lijkt dan net of de bomen een magisch laagje hebben dat licht geeft. Als de zon er op een bepaalde manier op schijnt, lijkt het zelfs blauw. En dan de pootafdrukken. Ik vind het altijd grappig om te raden van wie de afdrukken zijn. Maar ook geluiden vind ik mooi als er sneeuw ligt. Die klinken zo anders. Gedempter. Ik vind het bos dan zo vredig.’

Toch lijkt het Papegaai ook wel leuk om met zijn vriend naar Spanje gaan. Hij stemt dus toe. Maar... er blijken nog problemen te zijn in het bos, en zoals Papegaai zegt: als dat niet opgelost is, kan hij niet rustig overwinteren in Spanje!
Het begint met de wintervoorraad van Eekhoorn, die is gestolen! Dan wordt Bosmuis achtervolgd, het leek er op dat het Das was. Maar Opa Das ontkent: waarom zou hij Bosmuis achtervolgen? In de winter eet hij geen vlees…
De wijze Uil zal een nacht waken. De volgende morgen vertelt hij dat er niets bijzonders gebeurd is. Blijf rustig, zegt hij. Als er een vreemdeling in het bos is, komen ze daar vanzelf achter.
Raaf en Papegaai dachten al naar Spanje te kunnen, maar Kleine Vos verdwijnt bij het verstoppertje spelen.
Wat is er toch allemaal aan de hand in hun anders zo vreedzame bos?

Dit leuke verhaal zit boordevol informatie, die op een onnadrukkelijke manier verwerkt is. Je leert vanzelf, over de herfst, de winter en het bos met zijn inwoners.
De verhoudingen tussen de dieren is als die tussen mensen. Steeds rijzen er verdenkingen, die dan weer ontzenuwd moeten worden. Een vreemdeling die de boel op stelten zet, hoe ga je daar mee om?

De serie voorleesboeken over Papegaai en Raaf omvat 'De reis van Raaf en Papegaai', 'Expeditie regenwoud'; Naar de verre vlakte’ en ‘Naar het dak van de wereld’. Achterin het boek staan de reizen van Raaf en Papegaai aangegeven op een wereldkaart. Het zijn stuk voor stuk heerlijke boeken!

Misschien is deze wat minder avontuurlijk dan de eerdere boeken, maar herkenbaarheid is ook aantrekkelijk. Het zijn korte hoofdstukken en de zeer fraai levensechte tekeningen van Jenny Bakker zijn een genot om naar te kijken. Voorlezen lijkt me reuze leuk, je kan dan ook meteen de dingen uitleggen die voor de jongere kinderen nog wat moeilijk zijn. Bij het voorlezen kan je een duidelijke stem laten horen: de manier van praten van Uil is namelijk best wel plechtig, en Kleine Vos heeft ook een eigen stem.
Zelf lezen is prima natuurlijk, maar dan wel voor wat oudere kinderen.

Li Lefébure (1970, Rocourt, België) heeft Frans en Russisch gestudeerd maar schrijven is véél leuker vindt ze. Dat moet ze dan maar blijven doen!

ISBN 9789044830293 | Hardcover | 97 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2017
Leeftijd: 6+

© Marjo, 13 februari 2018

Lees de reacties op het forum en/of reageer: