Li Lefébure
Het grimmige bos
Een griezelig goed voorleesboek
Raaf en Papegaai
Als zijn vriend Raaf zegt:
‘Er is niets moois aan de winter. Aan ijzige kou. Ik kan het missen als verenpijn. De zon die op de bladeren schijnt, dat is pas mooi.’ Raaf hupte op zijn tak.
Papegaai moest lachen. ‘Het is ook niet de kou die mooi is, Raaf. Maar kijk nu eens naar het gekleurde bladerdek. Dat is toch schitterend! En dan sneeuw…Ik vind het prachtig als er een dik pak sneeuw in het bos ligt. Het lijkt dan net of de bomen een magisch laagje hebben dat licht geeft. Als de zon er op een bepaalde manier op schijnt, lijkt het zelfs blauw. En dan de pootafdrukken. Ik vind het altijd grappig om te raden van wie de afdrukken zijn. Maar ook geluiden vind ik mooi als er sneeuw ligt. Die klinken zo anders. Gedempter. Ik vind het bos dan zo vredig.’
Toch lijkt het Papegaai ook wel leuk om met zijn vriend naar Spanje gaan. Hij stemt dus toe. Maar... er blijken nog problemen te zijn in het bos, en zoals Papegaai zegt: als dat niet opgelost is, kan hij niet rustig overwinteren in Spanje!
Het begint met de wintervoorraad van Eekhoorn, die is gestolen! Dan wordt Bosmuis achtervolgd, het leek er op dat het Das was. Maar Opa Das ontkent: waarom zou hij Bosmuis achtervolgen? In de winter eet hij geen vlees…
De wijze Uil zal een nacht waken. De volgende morgen vertelt hij dat er niets bijzonders gebeurd is. Blijf rustig, zegt hij. Als er een vreemdeling in het bos is, komen ze daar vanzelf achter.
Raaf en Papegaai dachten al naar Spanje te kunnen, maar Kleine Vos verdwijnt bij het verstoppertje spelen.
Wat is er toch allemaal aan de hand in hun anders zo vreedzame bos?
Dit leuke verhaal zit boordevol informatie, die op een onnadrukkelijke manier verwerkt is. Je leert vanzelf, over de herfst, de winter en het bos met zijn inwoners.
De verhoudingen tussen de dieren is als die tussen mensen. Steeds rijzen er verdenkingen, die dan weer ontzenuwd moeten worden. Een vreemdeling die de boel op stelten zet, hoe ga je daar mee om?
De serie voorleesboeken over Papegaai en Raaf omvat 'De reis van Raaf en Papegaai', 'Expeditie regenwoud'; Naar de verre vlakte’ en ‘Naar het dak van de wereld’. Achterin het boek staan de reizen van Raaf en Papegaai aangegeven op een wereldkaart. Het zijn stuk voor stuk heerlijke boeken!
Misschien is deze wat minder avontuurlijk dan de eerdere boeken, maar herkenbaarheid is ook aantrekkelijk. Het zijn korte hoofdstukken en de zeer fraai levensechte tekeningen van Jenny Bakker zijn een genot om naar te kijken. Voorlezen lijkt me reuze leuk, je kan dan ook meteen de dingen uitleggen die voor de jongere kinderen nog wat moeilijk zijn. Bij het voorlezen kan je een duidelijke stem laten horen: de manier van praten van Uil is namelijk best wel plechtig, en Kleine Vos heeft ook een eigen stem.
Zelf lezen is prima natuurlijk, maar dan wel voor wat oudere kinderen.
Li Lefébure (1970, Rocourt, België) heeft Frans en Russisch gestudeerd maar schrijven is véél leuker vindt ze. Dat moet ze dan maar blijven doen!
ISBN 9789044830293 | Hardcover | 97 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2017
Leeftijd: 6+
© Marjo, 13 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naar de verre vlakte
Samen leren lezen met Raaf en Papegaai
Kinderen met ongeveer 1 jaar leesonderwijs lezen mee met de vriendjes van Raaf en Papegaai, zij die 2 jaar leesonderwijs gehad hebben lezen ook nog de tekst van Papegaai en als je al goed kunt lezen, lees je ook nog het verhaal van Raaf.
Voorlezen is natuurlijk ook mogelijk, en heel leuk zelfs!
Het verhaal gaat over de twee vrienden die op reis gaan naar Australië. Daar zien ze een jong dier zitten dat ze niet meteen herkennen. Het is zijn mama kwijt en weet niet waar hij heen moet. Als het diertje zelf ook niet weet wie of wat hij is, dan volgt een zoektocht, waarbij ze allerlei dieren tegenkomen. Hert duurt even voor ze de mama vinden, en in de tussentijd heb je allerlei feitjes geleerd over de dieren die in Australië wonen.
En dan pas weet je wat voor diertje het is.
Raaf: ‘U wordt binnenkort moeder zie ik. Kijkt u eens naar dit kind.
Wee zijn op zoek naar zijn moeder. Kent u haar?
Vriendje: ‘Dag Raaf. Ik ben emoe.
Ik word niet mama maar papa.
Zie je dat ei? En dat daar?
Die zijn van mij.
Maar haar mama ken ik niet.’
Behalve dat de verschillende teksten aangepast zijn qua woordgebruik, is ook de typografie anders, en er wordt een verschillend lettertype gebruikt.
Leesplezier voor velen dus, en ook nog veel kijkplezier, want de tekeningen van Jenny Bakker zijn net als in de andere boeken prachtig. De dieren zijn duidelijk getekend en zien er schattig uit. Na afloop van het verhaal is er een kleine quiz, en er staan nog meer feiten voor de leergierige lezer.
Een heel mooi uitgevoerd, leerzaam, maar vooral leuk boek.
ISBN 9789044829570 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2017
Leeftijd: 6+
© Marjo, 25 maart 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Raaf en Papegaai - Expeditie Regenwoud
Een avontuurlijk voorleesboek
Ieder avontuur heeft een bepaald thema, en sluit steeds af met een vraag voor de jonge lezer.
Het verhaal over de pestvogel bijvoorbeeld. Papegaai hoort deze vogel, Quetzal (let op de naam!), lawaai maken.
Papegaai is een beetje bang voor die lawaaischopper, maar toch gaat hij met Raaf kijken wat er nu weer aan de hand is. Zo zien ze dat Quetzal een vreemde vogel uitscheldt:
‘Je ziet er belachelijk uit, zegt hij, het lijkt wel of je twee snavels op elkaar hebt en er een halverwege is afgebroken.’
De vogel waar dat tegen gericht is, vertelt tegen Raaf en Papegaai dat hij een Sulawesi-Jaarvogel is. Hij komt uit Indonesië en zoekt een nieuwe woonplek. Meteen begint Quetzal weer te roepen, dat die vreemde vogel moet maken dat hij wegkomt. Hij is niet welkom.
Andere dieren komen op het gekrakeel af. Ara, Toekan, Ibis, allemaal vinden ze dat Quetzal niet zo moeilijk moet doen. Iedereen is anders, zeggen ze. Ze zetten de pestvogel even goed op zijn nummer en vinden meteen een manier om de vreemde vogel welkom te heten.
De vraag is: Hoe zou jij anderen het gevoel geven dat ze welkom zijn?
Het zijn leuke of spannende verhalen, heel herkenbaar wat de thematiek betreft, en zeer fraai opgesierd met de mooie, kleurrijke en realistische illustraties van Jenny Bakker. Spelenderwijs leert de lezer over de dieren in het oerwoud, maar omdat ze vermenselijkt zijn leren ze meteen ook over andere dingen als moed, heimwee of hoe je je in bepaalde situaties gedraagt.
Nu hebben dieren uit het regenwoud de onhebbelijkheid dat ze lastige soortnamen hebben: kaaimanteju of malachietvlinder. En dan krijgen ze soms ook nog moeilijke roepnamen, als Quetzal, of Hoatzin. Een uitdaging dus voor de jonge lezer.
Li Lefébure (1970) wordt bij het schrijven van haar boeken geïnspireerd door haar eigen zonen en het is ook duidelijk dat ze goed uitzoekt waar ze over wil vertellen. De boeken van Raaf en Papegaai zijn behalve leerzaam en prettig leesbaar, ook zeer fraai uitgevoerd, een lust voor het oog.
ISBN 9789044827866 | Hardcover | 94 pagina's | Clavis Uitgeverij | augustus 2016
Afmeting 26,1 x 20,4 cm. | Leeftijd: 6+
© Marjo, 26 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naar het dak van de wereld
Samen leren lezen met Raaf en Papegaai
Als ze daar aankomen weten ze niet wat ze zien, zovéél bergen! Maar Papegaai ziet een berg die boven alle andere bergen uitsteekt, dáár wil hij naar toe. 'De berg roept me,' zegt Papegaai, 'Ik moet er naartoe. We zijn er bijna.'
Maar Raaf heeft er geen zin in, de wind raast om hem heen, hij is moe, hij heeft het ijskoud, hij wil uitrusten en bovendien is er op de top van de berg geen eten te vinden, alleen maar sneeuw. Die Papagaai ook met zijn rare gedachten. Een berg die roept, dat bestaat toch niet!
Maar het wordt nog gekker, Papegaai hoort een stem en ziet even later een monster, een reuzenbeest, en hij is bang voor monsters.
Raaf denkt; wat een onzin roept Papegaai toch, nu ziet hij weer een monster. 'Kom mee we gaan naar beneden,' zegt hij. Maar Papegaai is nergens meer te zien? Waar is hij gebleven? Papegaai is weg en blijft weg! Hoe Raaf ook zoekt en roept, nergens is zijn grote vriend te vinden.
Nu wordt Raaf ook ongerust en bang. Zou dat monster dan toch bestaan? Heeft dat enge dier zijn vriend te pakken gekregen? Vindt hij Papegaai nog terug?
Niet alleen het verhaal is spannend maar ook aan de afbeeldingen kun je zien dat de vogelvrienden het moeilijk hebben. Je voelt bijna de kou als ze bij de Himalaya aankomen. Alles is grijs en ijsblauw. Ook aan de stevige, grote dieren die Raaf op zijn zoektocht tegenkomt is te zien dat het klimaat koud en zwaar om in te leven is. Het contrast met het vriendelijke kleurrijke dal is groot maar daardoor is het dal des te lieflijker en vrolijker.
De tekst bestaat voornamelijk uit tekst die de dieren zelf vertellen en dat is handig want het boek is opgedeeld in drie leesniveaus, van één tot drie jaar leesonderwijs. Daarom zien we voor de teksten een papegaai of raaf afgebeeld en die staan voor respectievelijk twee en drie jaar leesonderwijs. De teksten van de dieren die ze tegenkomen zijn geschikt voor kinderen met ca. een jaar leesonderwijs. Zo kun je met een stel kinderen er een prachtig samenleesboek van maken. Ieder kan dan op zijn eigen niveau voorlezen. Leuk bedacht.
Achterin het boek staat nog een kwisje en enkele weetjes over de dieren, planten uit die omgeving.
De fraai, vrij natuurgetrouwe afbeeldingen tonen ons verder enkele dieren die in het Himalayagebergte leven. Jenny Bakker weet prachtig een sfeer te creeëren en die vast te houden tot het eind van het boek aan toe. Chapeau.
Opnieuw een prachtig boek van deze twee talentrijke en fantasievolle vrouwen.
ISBN 9789044826111 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | april 2016
Formaat: 26,9 x 25,6 cm | Leeftijd: 6+
© Dettie, 11 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De reis van Raaf en Papegaai
Een avontuurlijk voorleesboek
Het is inmiddels al elf dagen geleden geleden dat Raaf en Papegaai over deze plek hoorden en vanaf die dag zit de kriebel in hun lijf. Gisteren hebben ze besloten dat zij ook naar het paradijs zullen vliegen. Het lijkt hun heerlijk, nooit meer natte veren, altijd lekker warme zon, lekkere bananen en mango's in overvloed... Als, de inmiddels weer vertrokken, neef Kaketoe het kan vinden dan kunnen zij dat ook!
Vandaag is het zover. Vol opwinding en spanning zeggen ze hun bos en de dieren gedag en daar gaan ze, het avontuur tegemoet. Maar het wordt een reis vol hindernissen. De eerste dag belanden ze al gelijk in een wervelstorm, een windhoos. Raaf wordt meegesleurd en uit de kolkende wind gegooid maar Papegaai zit er nog middenin! Raaf vliegt en vliegt en vliegt tot hij niet meer kan. Gelukkig is Papegaai gered door Uil en deze wijze vogel legt hen uit wat een windhoos is. Uil is ook in het paradijs geweest en geeft hun een goede tip om daar te komen.
Vol goede moed vliegen Raaf en Papegaai weer verder. Onderweg zien ze een regenboog, ze ondergaan een maansverduistering, ze zien allerlei dieren zoals een heel aardige toekan, een slome luiaard, flitsende zebra's, pinguïns, een heel vriendelijke schildpad, een flamingo een pelikaan, de lieve leguaan en nog veel meer dieren. Ze maken een griezelige aardbeving mee en zien een werkende vulkaan. Ze trotseren allerlei weersomstandigheden van de enorme regenbuien in de regenwouden tot de grote droogte van de woestijnen en de ijzige kou van de zuidpool. Overal zoeken ze neef Kaketoe en soms denken ze dat ze het paradijs gevonden hebben. Maar altijd is er wel iets waardoor het niet het paradijs kan zijn. Uiteindelijk vinden ze een plek die helemaal goed is, het is er groen en er is genoeg te eten en er zijn een heleboel vriendelijke dieren... ze zijn weer thuis!
Het leuke van dit boek is dat Raaf en Papegaai elkaar mooi aanvullen. Het zijn dikke vrienden die elkaar nooit laten vallen. Papegaai is het vriendelijkste van de twee, hij stapt overal op af en helpt andere dieren als het nodig is, Raaf is wat mopperiger en wat banger maar samen kunnen ze alles aan.
Het verhaal is naast grappig en leuk ook heel leerzaam. Doordat Raaf en Papegaai zoveel dieren ontmoeten die over zichzelf of over hun omgeving of natuurverschijnselen vertellen leer je onbewust heel veel over deze zaken. Ik heb nooit geweten bijvoorbeeld dat door de strepen van de zebra een leeuw ze niet goed kan onderscheiden als ze door elkaar heen rennen. De strepen verwarren hem.
Sommige woorden en de uitleg over enkele zaken (windhoos, eb en vloed, vulkaanuitbarsting etc.) zijn soms vrij moeilijk. Maar met een beetje toelichting erbij van de voorlezer zal het allemaal wel te volgen zijn.
Het boek is opgedeeld in behapbare hoofdstukken die elke keer mooi afgesloten worden. Elk hoofdstuk is een verhaal op zich. Bij de verhalen staan prachtige, fantasievolle, aanvullende afbeeldingen die heel goed de situatie, de omgeving of het natuurverschijnsel weergeven. (Helaas geen inkijkexemplaar op internet of bij de uitgever te vinden)
Eigenlijk zou elk kind - en elke school - een leesexemplaar moeten hebben. Het is een fantastisch, weldoordacht boek.
ISBN 9789044825435 | Hardcover | 124 pagina's | Clavis Uitgeverij | juni 2015
Leeftijd: 6+
© Dettie, 03 januari 2016
Het magische wereldfeestenboek
Olivier moet toegeven: het is een prachtig boek! Zeger slaat het open en Olivier ziet nog net dat het over Halloween gaat, maar dan is het boek weg, en staan de twee vrienden in het donker op een plek die ze niet kennen. Zeger is enthousiast en wil meteen de boel gaan verkennen, maar Olivier is voorzichtig. Wat is er gebeurd? Waar zijn ze? En belangrijker: hoe komen ze terug?
Dat laatste gebeurt nu nog toevallig, maar eerst maken ze kennis met een paar jongens. Al dachten ze dat het afgrijselijke wezens waren: ze bleken maskers op te hebben! O ja, Halloween! Met de jongens gaan ze naar het huis, waar een vrouw in het zwart de deur open doet, Zeger grijpt, en de deur weer dicht smijt!
Natuurlijk vinden ze elkaar terug, maar even zo snel zijn ze weer uit elkaar en loopt Olivier zijn vriend overal te zoeken. Hij heeft intussen ontdekt dat hij door het boek ergens open te slaan naar een of ander feest gaat. Hij woont het Suikerfeest bij en Divali ziet hoe Kerstmis gevierd wordt in Engeland en hij hoort wat het feest Keti Koti betekent voor de Surinamers.
Maar: geen Zeger. Ook bij het Drakenbootfestival niet. Wel komt hij iedere keer die vrouw tegen met haar groene ogen, die hem lijkt te kennen, maar steeds anders is. Als hij Zeger eindelijk vindt is die boos... waar was Olivier nou? Zeker feestvieren zonder hem? Dus, ook al moet het boek terug voor de tentoonstelling, er moet nog één feest beleefd worden. Nu samen! Het Midzomernachtsfeest wordt het.
In een wervelend en spannend avontuur maakt vooral Olivier steeds opnieuw deel uit van een feest, zodat het heel duidelijk wordt wat voor feest dat is, maar het geheel is nog leuker gemaakt doordat de vrienden elkaar kwijt raken en door die ene vrouw met de groene ogen en doordat Olivier een lezer is en vaak het een en ander weet van wat hij hoort en ziet in al die andere landen. Overal maakt hij vrienden, en spreekt hij - handig – hun taal.
Ook zijn er tussenstukjes als Olivier even terug is in de bibliotheek: zo hoort hij dat het boek bij de tentoonstelling hoort, later die dag. Verhalen in een verhaal, met ook nog leuke zwart-wit tekeningen, en een verrassende wending op het eind.
Erg leuk boek, helemaal passend bij het thema van de Kinderboekenweek 2014, maar sowieso altijd een feest om te lezen.
ISBN 9789044822465 | Hardcover | 127 pagina's | Clavis Uitgeverij | augustus 2014
Leeftijd: 10+
© Marjo, 23 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Draakje Donatius en de vergeten verjaardag
Vigilius Vos staat aan de deur. Hij kan zijn hol niet meer in, Draakje moet hem komen helpen. Vooruit dan maar en met schort en al loopt hij gauw mee naar het vossenhol. Straks dan maar die taart bakken denkt hij. Maar onderweg komt hij allemaal dieren tegen die zijn hulp nodig hebben. Arme Donatius, hij wil zo graag taart bakken en zijn verjaardag vieren... Zo komt er niets van terecht, of toch wel? Want als Draakje de deur van zijn huisje opendoet, is er... tadaa... een grote verrassing!!
In dit tweede boekje over het leuke paarse Draakje Donatius maken we opnieuw kennis met hem en zijn gezellige drakenleventje. Hij heeft een hele leuk huis (een kasteel) en op de heldere, gekleurde afbeeldingen zien we zijn heerlijke drakenhemelbed met vrolijke lapjesdeken. Ook in de keuken is het knus dankzij het ouderwetse kolenfornuis met Delftsblauwe tegeltjes erachter.
Ook grappig om te zien is als Draakje Donatius met zijn fladderende grote witte schort met rode bloemen over het bospad langs het beekje rent. Later zie je Sita de specht gezellig zittend op een tak met haar pootjes bengelen als Donatius haar aan het helpen is.
Voorin het boek staat een recept voor drakenhartjes en hoe je slingers en kleine feesthoedjes kunt maken dia je als pionnetjes kunt gebruiken voor het drakentaartspel dat je achterin het boek kunt vinden. De kaarten voor dat spel kun je binnenkort vinden op de eigen site van Draakje Donatius.
Het einde van het verhaaltje is niet echt origineel, dit verrassingsconcept is al vaker gebruikt maar hoe het draakje helpt en van zijn drakenkwaliteiten gebruikt maakt is wel erg apart bedacht. Opnieuw een erg leuk boekje over het vreselijk lieve Draakje Donatius.
ISBN 9789044822397 | Hardcover | 29 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2014
Formaat: 25 x 26 cm | Leeftijd: 4+
© Dettie, 22 september 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Draakje Donatius heeft het koud
Getverdegetver, dat is koud en vies en nat dus floept hij weer naar binnen en kruipt lekker op de bank bij het warme knappende haardvuur met een warme deken om zijn schouders. Draakje Donatius heeft een bloedhekel aan kou.
Maar dan klopt zijn vriendinnetje, elfje Floriene, aan de deur. Haar wangen zijn glimmend rood en ze straalt van plezier. Donatius moet naar buiten komen, kunnen ze lekker spelen. Maar Draakje Donatius vindt dat een slecht plan. Brrr... Veel te koud! De lente, zomer en herfst zijn heerlijk maar die ellendige winter, dat vindt hij helemaal niets. Maar ze mag wel binnenkomen, kunnen ze lekker drakenborden bij de open haard!
Dat is een veel beter plan!
Floriene denkt er echter anders over. Pets, Donatius heeft al een sneeuwbal op zijn staart te pakken en als hij zich omdraait... pets, een natte, kledderige sneeuwbal in zijn snoet... Floriene daagt hem uit, hij durft zeker niet, hij is een bangerik, en dat laat Donatius zich natuurlijk niet zeggen. Hij rent naar buiten en al vuurblazend smelt hij alle sneeuwballen weg die Floriene gooit en rent snel weer naar binnen. Maar... Floriene pakt hem bij zijn staart, niets daarvan, ze moeten nog een sneeuwelf maken!
Als Doratius ziet hoe Floriene uit de sneeuw een mooie sneeuwelf weet te maken valt zijn bek open... Dat is leuk! Zou hij dat ook kunnen? IJverig begint hij sneeuw te rollen voor zijn sneeuwdraak en vergeet helemaal dat hij zo'n hekel aan de kou heeft...
Dat heeft elfje Floriene slim aangepakt! Nu zijn ze toch lekker in de sneeuw aan het spelen!
"Genoten van alle kinderen – groot en klein – die helemaal opgingen in het verhaal van "Draakje Donatius heeft het koud", voorgelezen door Li" schrijft illustratrice Margot Senden in haar blog.
En dat 'opgaan' kan ik me goed voorstellen. Het verhaal over het draakje dat zo'n enorme hekel aan kou heeft, is hartverwarmend. Bovendien heeft het draakje een erg leuke snoet en een lekker gek gekleurd lijf en ook het elfje is een gezellige elf om te zien met haar lange rode haar en prethoofd. Het hele boek straalt sowieso plezier in het illustreren als plezier in het schrijven uit. Het is allemaal even vrolijk en aantrekkelijk om te zien.
Het draakje heeft ook een eigen websitemet een knutselhoek en ook op facebook kom je het draakje tegen.
En wil je niet altijd achter de computer zitten dan kun je altijd nog het leuke spannende drakenbordspel spelen dat achterin het boek zit!
ISBN 9789044821000 | Hardcover | 30 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2013
Leeftijd: 4+
© Dettie, 26 oktober 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: