Iris Boter
Categorie: Recensies 6-9jr
Een kans voor een kat
De DierenRidders: Deel 5
Koen wil echt nergens aan meedoen, met niets, hij wil zelfs niet mee naar de film. En hoe kan het dat hij de oude sportschoenen van Tijn aan heeft? Hij heeft ze toch niet gestolen?
Gelukkig is dat niet zo, zijn moeder had ze naar de kringloopwinkel gebracht maar waarom zegt Koen dat niet gewoon in plaats van te liegen dat hij ze al heel lang heeft, vraagt Tijn zich af. De DierenRidders vinden het maar vreemd allemaal. Ze vragen Stan, de vriend van Koen, of hij weet waarom Koen steeds zo kwaad reageert, maar ook tegen Stan doet Koen heel stug en afwerend. Toch belooft hij bij Koen langs te gaan en zo komen ze uiteindelijk te weten wat er bij Koen thuis aan de hand is. Het ergste vindt Koen dat hij daardoor zelfs zijn kat Rembrandt naar het dierenasiel moest brengen. Hij is stapelgek op zijn kat.
De DierenRidders vinden het heel naar voor Koen en omdat ze het toch even rustig hebben met dieren in nood besluiten ze Koen te helpen, maar hoe krijgen ze Rembrandt weer uit het asiel? Na een hoop gepieker krijgt Tijn een superidee...
Je verwacht, dankzij het idee, dat het de DierenRidders gemakkelijk gaat lukken de kat weer naar Koen terug te kunnen brengen. Ze zijn er ondernemend en vindingrijk genoeg voor. Maar Iris Boter geeft toch nog een onverwachte draai aan het verhaal, waardoor je even denkt dat het toch nog mis gaat. Gelukkig loopt alles nog goed af, zelfs beter dan Koen had durven dromen...
De boeken over de DierenRidders kaarten op een subtiele manier maatschappelijke thema’s aan, zo ook dit boek. Het is een boek vol lieve vriendschap waar je doorheen vliegt. Bloedspannend is het niet, je zit niet op het puntje van je stoel, maar je wil toch steeds doorlezen onder andere om te weten of het geweldige plan van Tijn gaat lukken. Je duimt ook mee voor de goede afloop als alles anders loopt dan de DierenRidders bedacht hadden. Kortom, Iris Boter schreef met dit boek over de DierenRidders opnieuw een fijn, warm verhaal met inhoud.
Waren er maar meer DierenRidders...
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789000356386 | Hardcover | 62 pagina's | Van Holkema & Warendorf | juni 2017
Met vlotte zwart-wit afbeeldingen van Mark Janssen | Leeftijd: 7+
© Dettie, 17 juli 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De papegaai in de kast
De DierenRidders: Deel 4
'Willen jullie thee?' Oma schenkt de glazen al vol. 'Wat zullen we vandaag gaan doen?
'Vandaag ga je verhuizen, mam,' zegt mama. 'Dat weet je toch? Naar een plek waar je niet meer zelf hoeft te koken en geen trap meer hoeft te lopen.'
'Ja,' zegt oma. 'Dat weet ik.'
Jammer genoeg weet oma het even later niet meer, ze wordt steeds vergeetachtiger. Als haar stoel waar ze op altijd zit weggehaald wordt, vraagt ze; 'Waar moet ik dan op zitten? Waarom moet alles weg?' en de moeder van Amy vertelt opnieuw dat ze gaat verhuizen, naar De Zonnehof, een woonzorgcentrum. De moeder van Amy vindt het zelf ook naar, zij en haar broer Nico zijn in het oude huis geboren. Amy vond het ook fijn in oma's huis, ze vindt het heel jammer dat ze in De Zonnehof niet meer bij oma kan logeren. Maar het allerergste is dat meneer Van Harmelen, de papegaai, niet mee mag. Huisdieren worden niet toegestaan!
Een paar dagen later gaat Amy met haar vriendin Nora bij oma op bezoek in De Zonnehof. Ze vindt het maar een kale boel daar. Maar lastiger is dat oma vraagt of de kinderen haar naar huis willen brengen. 'Het heeft nu wel weer lang genoeg geduurd hier,' zegt ze. Ze mist meneer Van Harmelen zo, hij is haar grote vriend... Amy en Nora vinden het vreselijk zielig voor oma. 'Tijd voor actie!' roept Amy. Wat we tot dan toe namelijk niet wisten is dat Amy en Nora samen met Tijn, Pieter en Zoë een groep vormen die zich De DierenRidders noemen. Oma moet geholpen worden vinden ze, meneer Van Harmelen moet terug naar oma. Dan wordt ze weer vrolijk. De DierenRidders bedenken een plan zodat niemand zal merken dat de papegaai bij oma is.
Natuurlijk werkt dat niet met zo'n vergeetachtige oma, maar leuk is het wel! Oma bloeit helemaal op, zelfs het hele zorghuis wordt levendiger door meneer Van Harmelen. Alleen weten ze daar nog niet dat het door een papegaai komt! De leuke buurman van oma zit inmiddels ook in het complot en dat is maar goed ook, dankzij hem weet nog steeds niemand dat de papegaai in De Zonnehof woont, totdat...
Gelukkig loopt het nog goed af en dankzij De DierenRidders hebben ook de bewoners van De Zonnehof het nu veel beter! Hoera voor Amy, Nora, Tijn, Pieter en Zoë! Dat hebben ze toch maar even mooi voor elkaar gekregen!
Het knappe is dat de schrijfster Iris Boter de vergeetachtigheid van oma niet specifiek benoemt maar laat zien door de taal, door oma's vragen. Dat komt veel beter over dan bijvoorbeeld zeggen, 'oma vergeet heel veel'. Ook de bewoners van het huis worden op een dergelijke manier neergezet wat ze heel levendig en beeldend maakt.
Het plan is natuurlijk heel lief, echt een plan dat alleen kinderen kunnen bedenken én doen. Het hele plan is natuurlijk al bij voorbaat gedoemd te mislukken maar dat maakt het verhaal juist zo komisch. En een papegaai die ook nog wel eens gekke dingen zegt maakt het verhaal helemáál grappig.
De vrolijke zwart-wit afbeeldingen van Mark Janssen zijn een fijne toevoeging aan het verhaal. De jonge lezertjes zullen erg genieten van dit boek.
- Ik moet toch maar eens op zoek naar de eerste drie delen... -
ISBN 9789000352319 | Hardcover | 64 pagina's | Van Holkema & Warendorf | oktober 2016
Leeftijd: 7+
© Dettie, 02 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer: