Hilda Algra
De Kanjerklas
Juf Karin heeft een bijzondere klas. Geen één kind is gewoon. Gelukkig maar:
“Gewone kinderen zijn zo saai! Daar is niets aan te beleven. Als er alleen gewone kinderen in de klas zouden zitten, zou juf Karin telkens in slaap vallen.
Stel je voor!. Zitten de kinderen net lekker te werken, horen ze “Ggggg…ggggggg…..ggggggg’. Met een juf die snurkt in de klas, kun je natuurlijk niet werken.”
Maar er is dus geen enkel gevaar op een snurkende juf, want met ieder kind is wel iets. Zo heb je Kevin, die kan vijf minuten stilzitten, langer niet. Dan moet hij gaan lopen, en als hij dat niet doet heeft hij geheid ruzie. Dan heb je Kim, Kim heeft altijd pijn in haar buik, volgens juf Karin komt dat omdat haar buik niet ziek is maar bang.
“Misschien kun je iets tegen je buik zeggen, zodat ze weet dat ze niet bang hoeft te zijn. Kim lacht. ‘Een buik heeft toch geen oren?’”Nee geen oren zoals jij aan je hoofd hebt”zegt juf Karin, ‘maar je buik merkt het wel als je tegen haar praat”. Probeer het maar, leg je handen maar tegen je buik en zeg iets liefs tegen haar”
“Hallo buik”zegt Kim, ‘hoor je me?’
Ik zag haar knikken, zegt juf Karin
Kim schiet in de lach, haar buik schiet op en neer.
“Kijk haar eens knikken zegt juf Karin, ‘En of ze je verstaat”.
Verder heb je nog Kal, die af en toe kwijt is, en weg zweeft, Kamou, die dingen ziet en hoort die anderen niet zien en horen, Karin die alle letters omdraait als ze schrijft, Kiara die af en toe ontploft als ze geplaagd wordt, en Kismet die stottert.
Maar op een dag gebeurt er iets geks, niet alleen de kinderen doen raar, ook juf Karin doet raar, en ze doet stééds gekker. En dat komt sinds er een pluisje op haar linkerschouder zit, wat groter en groter wordt. Hoe groter het wordt, hoe gekker juf Karin doet, er is geen land meer met haar te bezeilen. De kinderen zijn zo zachtjes aan ten einde raad, en verzinnen een plan. Wat dat plan inhoud en waar het pluisje uiteindelijk vandaan komt kan ik hier natuurlijk niet verklappen. De uiteindelijke conclusie wel: Als je last hebt van je eigen raarheid moet je er gewoon mee praten, en het aan het lachen maken! In iedere klas zitten wel kinderen die anders zijn, maar wát is anders? Iedereen is tenslotte anders, en iedereen is op zijn beurt wel eens een beetje raar.
In deze klas zitten kinderen met ADHD, ADD, met een gedragsstoornis, een angststoornis, met autisme, met dyslexie en met stotterproblemen. De schrijfster noemt deze stoornissen bewust niet bij name om de kinderen niet te labelen. Wat mij betreft had ze dat ook wel kunnen doen, om te laten zien dat er niets mis mee is wat dan ook te hebben. Maar dat ze het niet doet is ook niet storend. Leuk in het boekje is dat uiteindelijk de bijzonderheden van de kinderen leiden tot het vinden van de oplossing. Een boekje met een boodschap; níemand is raar, en juist wat je anders maakt, maakt je bijzonder!
Erg leuk boekje voor kinderen vanaf acht jaar, ondanks de “boodschap” licht van toon en grappig geschreven. De kanjerklas maakt deel uit van een serie over deze klas waarvan dit boek het eerste deel is, en ik kijk nu al uit naar het vervolg!
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789490908 | Hardcover | 48 pagina's | Uitgeverij Juffrouw Emmens | september 2010
Leeftijd: 8+
© Willeke, 07 februari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
