Dr. Seuss
De Lorax en het verdwenen bos
Op de losse omslag van het boek – dat uitgevouwen kan worden tot een filmposter – staat de Lorax, een harig oranje wezentje met een enorme gele snor en dito wenkbrauwen. Hij kijkt zelfverzekerd en staat stoer met beide handen in de zij. Op de kaft prijken ook een paar heel opvallende bomen met kleurige kuiven. Het zijn Boffola-bomen. Zowel de Lorax als de prachtige Boffola-bomen zijn al jaren niet meer gezien. Wat is er gebeurd? Waar zijn ze gebleven? Op de plek waar de bomen eens zo prachtig groeiden en bloeiden en de Lorax voor hen zorgde ligt nu de Lange Opgeheven Loraxlaan.
Er is maar één iemand die weet wat er is gebeurd en dat is de Vroeger. Hij is niet bepaald een vriendelijk figuur maar tegen betaling – “handje contantje en anders niet” – wil hij nog wel eens het een en ander uit de doeken doen.
“Nu vertel ik je”, zegt-ie, en z’n tanden klinken grijs als antraciet, “Hoe de Lorax zich zomaar opheffen en meenemen liet..”
De Vroeger vertelt en vertelt en al snel is duidelijk dat hij verrukt was toen hij “lang gelee….Zo heel, heel erg lang gelee” een bos vol met Boffola-bomen aantrof. Hij bouwde een klein zaakje en hakte een boom om. Van de zachte kuif breide hij een heel vreemd kledingstuk dat hij de Wnodig noemde.
Toen hij klaar was hoorde de Vroeger een “ka-Zonk!” en uit de stronk van de omgehakte boom verscheen de Lorax. Hij vertelde de Vroeger dat hij sprak voor het bos. Niemand wilde een Wnodig kopen, daar was de Lorax van overtuigd.
“Maar hij zat ernaast, want op dezelfde moment
verscheen er een vent
die mijn gebreide Wnodig het einde vond,
hij kocht hem wat graag en betaalde 3,98, terstond”
De hebzucht sloeg toe en de Lorax werd genegeerd. De Vroeger bouwde een grote fabriek en boom na boom werd omgehakt. De Lorax probeerde keer op keer met de Vroeger te spreken maar deze wilde maar niet luisteren. Heeft de Vroeger op tijd beseft waar hij mee bezig was?
Het hele verhaal is – wat kenmerkend is voor de werken van Dr. Seuss – in rijm geschreven. En daar blinkt deze auteur in uit. Vertellingen in rijm willen nog wel eens truttig worden maar dat is in dit boek absoluut niet het geval. De stijl van het boek is juist heel vrolijk en hip met prachtige, kleurrijke illustraties. Er worden grappige, zelfverzonnen woorden gebruikt waar kinderen smakelijk om zullen lachen. Het onderwerp is de hebzucht van de mens en de natuur die daaraan ten onder gaat. Dit boek is begin jaren zeventig geschreven maar is nog steeds actueel. Het zal jonge lezers ook vandaag de dag enorm boeien.
ISBN 9789048813261 | Gebonden | 72 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Vertaald Henkes & Bindervoet | Leeftijd: 6+
© Annemarie, 10 april 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De Lorax en het verdwenen bos
Aan de rand van de stad,
waar het Griebelgras groeit
en de wind sloomzurig stinkt als-ie loeit
en geen vogeltje zingt, enkel een kraai, oververmoeid...
ligt de Lange Opgeheven Loraxlaan
In deze Lang Opgeheven Loraxlaan woont Vroeger, haast niemand weet meer hoe hij er uit ziet. Vroeger woont in z'n Lurkem boven z'n zaak. Tegen betaling en als hij een goede bui heeft wil hij via de fluisterfoon wel vertellen hoe de Lorax verdween.
Lang, lang geleden was het gras nog groen, de vijver waar de Zoemvissen in speelden was nog nat, de wolken nog wit en de Zwikzak-Zwanen zongen nog blij hun lied. De Boffoloa-bomen hadden prachtige kuiven en daaronder speelden de Bruine Barbalui-luitjes. Alles was vrolijk en plezierig, totdat Vroeger arriveerde met zijn kar. Hij zag de zachte kuiven van de bomen, hakte een Boffoloa boom om en breide er een Wnodig van. Uit de omgekapte boom klom de verdrietige en verontwaardigde Lorax, waarom was de boom gekapt en wat had Vroeger in hemelsnaam gebreid? Wat moest je daarmee? Vroeger vertelde het hem, de Wnodig was alles waar mensen om vroegen.
Belachelijk vond Lorax het, maar Vroeger verkocht de Wnodig en kapte meer bomen, en meer en meer. Er kwam een hele Wnodig fabriek die steeds groter en groter werd.
Lorax kwam op voor de bomen en protesteerde en liet zien dat de Barbalui-luitjes eten te kort kwamen maar Vroeger wilde geld, geld, geld. De vissen gingen weg uit de inmiddels smerige vijver en de vogels moesten zo hoesten van de fabrieksrook dat ook zij wegvlogen. Maar toen waren de bomen op... niemand had nog werk en iedereen vertrok behalve de Lorax en Vroeger. Maar ook de Lorax verdween, hij kon niets meer doen zei hij tegen Vroeger, tenzij... En nu piekert Vroeger, wat bedoelde de Lorax nou met tenzij...?
Er komt een jongetje aangelopen, zou hij...?
Het hele verhaal is in rijmvorm geschreven maar op zo'n natuurlijke manier, geen geforceerd rijm dus, dat het nauwelijks opvalt, tenzij je het verhaal voorleest. De afbeeldingen gemaakt door Dr. Seuss zijn heel bijzonder en fantasierijk evenals het verhaal. Alles heeft zijn eigen unieke naam en de wezens kunnen van alles wat het verhaal juist zo leuk maakt. Het is een mengeling van de verhalen van Roald Dahl en Shel Silverstein (Gnaskop).
Ongelofelijk dat de tekeningen en het verhaal nog steeds zo modern aandoen. Geweldig boek!
Bijzonder detail, de boekhoes kun je uitklappen tot mooie poster van de Lorax.
(Het verhaal is verfilmd en vanaf vandaag 6 april 2012 in de bioscoop te zien.)
zie ook http://www.seussville.com
ISBN 9789048813261 | Hardcover | 72 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Vertaald door Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes | Leeftijd: 6+
© Dettie, 06 april 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: