Dr. Seuss
Categorie: Recensies 6-9jr
Aan de andere kant van de Heuvels van Horus
jong en nog zeer onbezorgd van natuur.
Ik kende geen zorgen, ik kende geen sores.
Ik wandelde iedere morgen een uur.
De ik-figuur van dit boekje dartelt zorgeloos door zijn jeugd en geniet van alles wat hij onderweg tegenkomt.
We zien hem - een katachtig wezentje met puntoortjes en puntstaartje - rechtop, op twee poten, door zonnige, gele velden met fleurige bloemen lopen.
Maar dan begint de ellende... Hij stoot zijn teen aan een keigrote steen, en valt daardoor naar beneden met een enorme smak waardoor hij zijn staartbeentje brak. Vanaf die tijd gaat hij elke steen uit de weg maar hij heeft nog veel meer pech, hij let zo goed op elke steen dat hij geen oog heeft voor die akelige Groenkoppige Roodborstklaveet die hem pijnlijk in zijn staart beet... Nu moest hij voortaan voor én achter zich kijken.
Arme hij... maar ook van boven en beneden kwam het gevaar. Een Snek beet in zijn nek en een Zween in zijn teen. Het was bijna geen doen meer, hoe kon hij dat allemaal ontwijken? Gelukkig komt er net een Wobbelkoetsier voorbij, die wil hem wel meenemen naar Plutopia. Een plek zonder zorgen, waar het gras groen en de lucht blauw is. Dat wil hij wel!
Maar het noodlot blijft hem helaas achtervolgen. De knobbelkameel die de kar trekt wordt ziek, de bus naar Plutopia rijdt voorlopig niet wegens technische problemen, de rivier treedt buiten zijn oevers en sleept hem mee, hij wordt geronseld in het leger van de langlanssoldaten en nóg is hij niet in Plutopia. Als hij daar ten slotte eindelijk aankomt is er een 'klein' probleempje, de poort kan niet open! Maar de bewaker weet nog wel een ander land zonder zorgen, Eldoravië genaamd, waar het gras groen en de lucht blauw is. Maar het hoeft niet meer, hij heeft zijn lesje geleerd. 'Nee, bedankt', zegt hij dus beleefd, hij heeft zijn lesje wel geleerd.
De titel van het boek zegt het eigenlijk al een beetje Aan de andere kant van de heuvels... zal het gras altijd groener zijn. Met andere woorden ook al lijkt het ergens anders beter en mooier, ook daar zijn zorgen en problemen dus je kunt ze beter onder ogen zien en aangaan. Het hele verhaal is natuurlijk ook een metafoor voor de overgang van de zorgeloze jeugdjaren waarin alles een leuk avontuur is naar het volwassenen worden met alle hoge en lage drempels, zorgen en problemen die erbij horen. Vluchten daarvan helpt niet. Ze aangaan wel.
Gelukkig weet dr. Seuss dit bovenstaande in een erg humoristisch jasje te steken. De Snekken, Zwenen en Roodbortsklaveten zijn heerlijk vals maar niet echt eng. Ook het legioen is grappig, ze zien er allemaal hetzelfde uit, zelfs hun gezichten, maar als het erop aankomt rennen ze allemaal weg met hun grote lansen en laten ze onze hoofdpersoon aan zijn lot over. Hij moet met zijn erwtenblaaspijpje in zijn eentje de Hyena-hyaten verslaan, wat natuurlijk niet lukt. De afbeeldingen laten ons al die avonturen heerlijk meebeleven. We zien de meest vreemde wezens voorbij komen en die ongekende fantasie maakt de boeken van Dr. Seuss ook zo aantrekkelijk.
Opnieuw een erg leuk boek van deze teken- en woordkunstenaar.
ISBN 9789025761417 | Hardcover | 72 pagina's | Gottmer | september 2015
1e Engelse druk 1965 | Nederlandse tekst op rijm: Bette Westera | Leeftijd: 6+
© Dettie, 25 december 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Hoe de Gniep de Kerst stal
De kerst was voor de Hunnen hun lievelingsfeest
De Gniep haatte feesten, en kerst nog het meest.
Hij hield niet van snoep en van koek en van gember.
Hij haatte de kerst en hij haatte december.
Hoezo? Geen idee. Zat zijn hoofd ergens scheef
of zaten zijn schoenen te strak om zijn wreef?
misschien had hij krampjes, misschien had hij pijn,
misschien was zijn hart een paar maten te klein?
Tja, de Gniep zal er toch aan moeten geloven want de Hunnen gaan wèl het jaarlijkse kerstfeest vieren. Gniep baalt enorm, wéér die lampjes, wéér cadeaus maar het ergste van alles vindt Gniep het lawaai! Al die Hunnetjes die zo nodig met hun nieuwe cadeautjes moeten spelen. Al dat ellendige getoeter en gefluit en getjoek! Maar aller-aller-aller ergste is na het eten hun gezang! Wat had hij enorm de pest aan dat gekweel uit al die kelen.
Gniep is het zat, hij wil het niet meer, en bedenkt een akelig plan. Hij gaat het kerstfeest stelen!
Op kerstnacht sluipt hij vanuit zijn grot naar het dorp en pikt alle cadeautjes en eten via de schoorsteen weg. Hij grijsde venijnig erbij. Weg snoepgoed, weg fietsjes, treintjes, weg ellendige trommels, weg kalkoen, friet, kersttaart en pudding. Hij stapelde alles op zijn slee, zelfs de kerstboom en het hout voor het haardvuur gingen mee, en sleede vals grinnikend de berg op...
De volgende ochtend verheugde Gniep zich op het gejammer en gejank... maar hij hoorde niets, integendeel! De Hunnen zongen! Geen cadeautjes? Het kon ze niet schelen! Hoe kon dat nou, want het feest lag op zijn slee!
En toen werd het te kleine hart van Gniep ineens twee maten groter.
Opeens was er ruimte genoeg daar van binnen.
De kerst was gekomen, het feest kon beginnen.
Hij riep 'Vrolijk kerstfeest!' en duwde zijn slede
met ballen en al naar het dal daar beneden.
Wie de verhalen van Dr. Seuss een beetje kent weet al bij voorbaat dat hem/haar weer een gek en grappig avontuur te wachten staat.
Ook dit boek stelt niet teleur. De fantasie van Dr. Seuss is nog steeds eindeloos en enorm leuk.
De afbeeldingen zijn eveneens weer helemaal te gek. De venijnige, listige snoet van Gniep is al een feest op zich. Maar dan nog die kleine grapjes overal... De hond krijgt een gewei op zijn kop en is dan het rendier van Gniep. De Hunnen wonen in Hunhuis en er zijn cadeautjes voor Huntante en Hunoom. En zo zitten er nog meer grapjes in de tekeningen.
Opnieuw een geweldig verhaal van Dr. Seuss!
ISBN 9789025752743 | Hardcover | 72 pagina's | Gottmer | oktober 2012
Vertaald op rijm door Bette Westera | Leeftijd: 6+
© Dettie, 20 december 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De Fnuiken
en andere verhalen
De Flikfnuiken vinden dat ze met die ster véél beter en mooier zijn. Zij lopen deftig met hun Flikfnuikenkop in de lucht en kijken neer op de 'blote' Flakfnuiken. Ze zeggen:
'Zo'n ster is een sieraad voor iedere buik.
Een Fnuik zonder ster op zijn buik is geen Fnuik.
Maar dan... komt Hieronymus Meeker aangereden en voor drie euro verkoopt hij groene sterren! Binnen de kortste keren lopen alle Flakfnuiken met een ster op hun buik. De verwarring is compleet want wie is nu een échte Flikfnuik?
De Flikfnuiken zijn woedend en laten hun ster verwijderen door de heer Meeker ,weer voor drie euro, en roepen daarna heel trots:
'Een Fnuik met een ster op zijn buik
is lang niet zo slim als een sterloze Fnuik.
Een ster is een stigma, dat komt door de vorm.
Een buik zonder ster is van nu af de norm.
Arme Flakfnuiken, ze zijn weer terug bij af. Weer worden ze met de nek aangekeken. Maar ook zij laten hun ster weer verwijderen door Hieronymus Meeker en dat gaat een hele tijd zo door totdat niemand meer weet wie een Flik- of een Flakfnuik is. Zo komt alles weer goed en wordt Hieronymus heel rijk...
Dit bovenstaande is het eerste grappige, bijzondere verhaaltje van de vier die in het boekje staan. Alle verhalen hebben te maken met bepaalde starre inzichten of bang voor het onbekende zijn. De heer Hieronymus Meeker is het voorbeeld van iemand die handig gebruik van zo'n situatie maakt en er zelfs geld uit weet te slaan.
In het verhaal over de twee Zwarrige Zwanten die elkaar midden in de kale woestijn tegenkomen komt de stugge onbuigzame houding die mensen kunnen vertonen goed naar voren. Beide Zwanten willen geen stap opzij doen. De hele wereld om hen heen verandert maar De Zwanten staan stil en maken nog steeds ruzie...
In een andere verhaal is iemand echt niet bang voor een zwevende lange broek! Nou ja... een beetje maar, want zeg nou zelf, een beetje vreemd is zo'n voorbij zwevende broek wel...
De tekeningen bij de verhalen zijn fantastisch. De Fnuiken zijn al heel grappig om te zien maar de ruzie makende Zwarrige Zwanten (die naam alleen al!) zijn ook heel erg komisch, vooral het eind van dat verhaal is zowel qua tekst als afbeelding heel bijzonder!
Het lieve, moedige wezentje met zijn leuke, onschuldige snoet dat echt, eerlijk waar, heus, niet bang is voor de zwevende broek sluit je gelijk in je hart. Later als blijkt dat de broek het wezentje net zo eng vindt, komt het goed en zeggen ze elkaar voortaan heel vriendelijk gedag!
Wat een mooie, wijze lessen worden er gegeven en wat zijn ze in leuke verhalen verpakt!
De tekst is uitstekend op rijm vertaald door de onvolprezen Bette Westera.
Ik kende de boeken van Dr. Seuss niet (alleen De Lorax en het verdwenen bos) maar het enige wat ik nu wil is meer van van dit soort tekeningen en meer van zijn verhalen! Het was puur genieten.
ISBN 9789025757861 | Hardcover | 66 pagina's | Gottmer | juni 2014
Geschreven in 1961 maar nog steeds modern en actueel. Vertaald op rijm door Bette Westera | Leeftijd: 6+
© Dettie, 12 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De Lorax en het verdwenen bos
Op de losse omslag van het boek – dat uitgevouwen kan worden tot een filmposter – staat de Lorax, een harig oranje wezentje met een enorme gele snor en dito wenkbrauwen. Hij kijkt zelfverzekerd en staat stoer met beide handen in de zij. Op de kaft prijken ook een paar heel opvallende bomen met kleurige kuiven. Het zijn Boffola-bomen. Zowel de Lorax als de prachtige Boffola-bomen zijn al jaren niet meer gezien. Wat is er gebeurd? Waar zijn ze gebleven? Op de plek waar de bomen eens zo prachtig groeiden en bloeiden en de Lorax voor hen zorgde ligt nu de Lange Opgeheven Loraxlaan.
Er is maar één iemand die weet wat er is gebeurd en dat is de Vroeger. Hij is niet bepaald een vriendelijk figuur maar tegen betaling – “handje contantje en anders niet” – wil hij nog wel eens het een en ander uit de doeken doen.
“Nu vertel ik je”, zegt-ie, en z’n tanden klinken grijs als antraciet, “Hoe de Lorax zich zomaar opheffen en meenemen liet..”
De Vroeger vertelt en vertelt en al snel is duidelijk dat hij verrukt was toen hij “lang gelee….Zo heel, heel erg lang gelee” een bos vol met Boffola-bomen aantrof. Hij bouwde een klein zaakje en hakte een boom om. Van de zachte kuif breide hij een heel vreemd kledingstuk dat hij de Wnodig noemde.
Toen hij klaar was hoorde de Vroeger een “ka-Zonk!” en uit de stronk van de omgehakte boom verscheen de Lorax. Hij vertelde de Vroeger dat hij sprak voor het bos. Niemand wilde een Wnodig kopen, daar was de Lorax van overtuigd.
“Maar hij zat ernaast, want op dezelfde moment
verscheen er een vent
die mijn gebreide Wnodig het einde vond,
hij kocht hem wat graag en betaalde 3,98, terstond”
De hebzucht sloeg toe en de Lorax werd genegeerd. De Vroeger bouwde een grote fabriek en boom na boom werd omgehakt. De Lorax probeerde keer op keer met de Vroeger te spreken maar deze wilde maar niet luisteren. Heeft de Vroeger op tijd beseft waar hij mee bezig was?
Het hele verhaal is – wat kenmerkend is voor de werken van Dr. Seuss – in rijm geschreven. En daar blinkt deze auteur in uit. Vertellingen in rijm willen nog wel eens truttig worden maar dat is in dit boek absoluut niet het geval. De stijl van het boek is juist heel vrolijk en hip met prachtige, kleurrijke illustraties. Er worden grappige, zelfverzonnen woorden gebruikt waar kinderen smakelijk om zullen lachen. Het onderwerp is de hebzucht van de mens en de natuur die daaraan ten onder gaat. Dit boek is begin jaren zeventig geschreven maar is nog steeds actueel. Het zal jonge lezers ook vandaag de dag enorm boeien.
ISBN 9789048813261 | Gebonden | 72 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Vertaald Henkes & Bindervoet | Leeftijd: 6+
© Annemarie, 10 april 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De Lorax en het verdwenen bos
Aan de rand van de stad,
waar het Griebelgras groeit
en de wind sloomzurig stinkt als-ie loeit
en geen vogeltje zingt, enkel een kraai, oververmoeid...
ligt de Lange Opgeheven Loraxlaan
In deze Lang Opgeheven Loraxlaan woont Vroeger, haast niemand weet meer hoe hij er uit ziet. Vroeger woont in z'n Lurkem boven z'n zaak. Tegen betaling en als hij een goede bui heeft wil hij via de fluisterfoon wel vertellen hoe de Lorax verdween.
Lang, lang geleden was het gras nog groen, de vijver waar de Zoemvissen in speelden was nog nat, de wolken nog wit en de Zwikzak-Zwanen zongen nog blij hun lied. De Boffoloa-bomen hadden prachtige kuiven en daaronder speelden de Bruine Barbalui-luitjes. Alles was vrolijk en plezierig, totdat Vroeger arriveerde met zijn kar. Hij zag de zachte kuiven van de bomen, hakte een Boffoloa boom om en breide er een Wnodig van. Uit de omgekapte boom klom de verdrietige en verontwaardigde Lorax, waarom was de boom gekapt en wat had Vroeger in hemelsnaam gebreid? Wat moest je daarmee? Vroeger vertelde het hem, de Wnodig was alles waar mensen om vroegen.
Belachelijk vond Lorax het, maar Vroeger verkocht de Wnodig en kapte meer bomen, en meer en meer. Er kwam een hele Wnodig fabriek die steeds groter en groter werd.
Lorax kwam op voor de bomen en protesteerde en liet zien dat de Barbalui-luitjes eten te kort kwamen maar Vroeger wilde geld, geld, geld. De vissen gingen weg uit de inmiddels smerige vijver en de vogels moesten zo hoesten van de fabrieksrook dat ook zij wegvlogen. Maar toen waren de bomen op... niemand had nog werk en iedereen vertrok behalve de Lorax en Vroeger. Maar ook de Lorax verdween, hij kon niets meer doen zei hij tegen Vroeger, tenzij... En nu piekert Vroeger, wat bedoelde de Lorax nou met tenzij...?
Er komt een jongetje aangelopen, zou hij...?
Het hele verhaal is in rijmvorm geschreven maar op zo'n natuurlijke manier, geen geforceerd rijm dus, dat het nauwelijks opvalt, tenzij je het verhaal voorleest. De afbeeldingen gemaakt door Dr. Seuss zijn heel bijzonder en fantasierijk evenals het verhaal. Alles heeft zijn eigen unieke naam en de wezens kunnen van alles wat het verhaal juist zo leuk maakt. Het is een mengeling van de verhalen van Roald Dahl en Shel Silverstein (Gnaskop).
Ongelofelijk dat de tekeningen en het verhaal nog steeds zo modern aandoen. Geweldig boek!
Bijzonder detail, de boekhoes kun je uitklappen tot mooie poster van de Lorax.
(Het verhaal is verfilmd en vanaf vandaag 6 april 2012 in de bioscoop te zien.)
zie ook http://www.seussville.com
ISBN 9789048813261 | Hardcover | 72 pagina's | Uitgeverij Moon | maart 2012
Vertaald door Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes | Leeftijd: 6+
© Dettie, 06 april 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer: