Mon & Gies Canada is niet ver
Do Van Ranst

Mon & Gies
Canada is niet ver
Do Van Ranst

Mon heeft zich helemaal netjes aangekleed, zijn schoenen glimmen, zijn haar heeft een keurige scheiding. Normaal gesproken is hij niet zo keurig maar vandaag komt zijn nieuwe buurman in de kamer naast hem wonen en Mon wil een goede indruk maken. Mon woont namelijk in het verzorgingshuis Morgenster. Hij is heel benieuwd hoe zijn nieuwe buurman zal zijn.
Gelukkig klikt het meteen met Gies. Mon helpt hem met uitpakken van de dozen en trakteert zijn nieuwe buurman gelijk maar op een borreltje. 

Gies woonde samen met Sus, zijn zus, maar ze is in Canada gaan wonen. Hij mist haar vreselijk. Mon mist zijn vrouw Rietje ook, maar anders.

Soms mist Mon Rietje een hele tijd niet. Hij denkt dan wel aan haar, want bijna alles doet hem aan Rietje denken. Maar echt missen, zodat het pijn doet vanbinnen of zodat het voelt alsof een oude, zware hond op je borst gaat liggen, dat gebeurt maar weinig. [...]
Mon vergelijkt iemand missen met een oude hond omdat een hond lief is, en al zeker een oude hond. Hij geeft je een goed gevoel als hij bij je komt liggen, maar het beest weegt te zwaar en ligt te lang op je borst, waardoor het gaat knellen. Het is aan de ene kant fijn - denken aan Rietje - maar tegelijkertijd ook best vervelend - de zwaarte.

Maar Gies is voornamelijk verdrietig, hij mist het lekkere eten van Sus, haar zorgen, haar mooie zinnen, hij mist eigenlijk alles van Sus. Hij heeft wel geluk dat hij naast Mon is komen wonen want die is erg aardig voor hem en vrolijkt hem vaak op met zijn praatjes. Mon heeft ook een leuke kleinzoon Wolf. De jongen komt elke keer na de voetbaltraining naar zijn opa en samen hebben ze het vreselijk naar hun zin. Maar nu hoort Gies er al helemaal bij en ook met zijn drieën hebben ze het gezellig.

Bes, het vriendinnetje en buurmeisje van Wolf helpt in het tehuis en zij verzint allemaal leuke dingen voor de bewoners, zoals rolstoelraces, rollatorschilderen of mailen voor bejaarden.  De directrice vindt het helemaal niets maar de bewoners zijn gek op de altijd vrolijke Bes.
Om de eenzame Gies te helpen heeft Bes ook allerlei plannetjes bedacht maar niemand mag het weten. Dus als Gies op een dag heel raar doet tegen Mon en hij niet binnen mag komen, snapt Mon er niets van. Maar Bes wel! Ze had namelijk weer eens een superidee, ze weet alleen heel goed dat haar plan niet uitgevoerd mag worden. De directie is er namelijk fel op tegen...
Maar ondanks Bes haar geweldige plannen blijft Gies Sus vreselijk missen en uiteindelijk stuurt hij een brief naar Canada, op de envelop staat Voor Sus, Canada. En dan komt er een brief terug...

Het is bijzonder dat een kinderboek begint met twee oude mannetjes in een verzorgingshuis en zij ook de hoofdpersonages blijven. We lezen over het wel en wee van de twee vrienden. Over het saaie eten en de bingo- en kaartavonden. Over hun verdrietjes en gelukjes. Over de dingetjes die ze vergeten én onthouden. En dat allemaal in een kinderboek!
Toch is het dankzij Bes en Wolf echt een erg leuk boek voor jongeren geworden. Do Van Ranst heeft namelijk een mooie balans weten te vinden in ernst en humor. Een enkele keer is het verhaal ontroerend om kort daarop weer heel grappig te zijn. Ik heb echt genoten van het verhaal en ik hoop dat de jonge lezers dat ook zullen doen.

ISBN 9789059088153 | Hardcover | 144 pagina's | Davidsfonds Infodok | september 2016
Met zwart-wit illustraties van Pieter Fannes | leeftijd 8+

© Dettie, 24 januari 2017

Lees de reacties op het forum en/of reageer: