W.G. van de Hulst
Anneke en de sik
W.G. van de Hulst
Anneke woont een tijdje bij oma en als ze, om oma te verrassen, bij het sikje een mooi blauw lint om zijn nekje wil strikken, bokt en springt het diertje onder haar handen vandaan en rent de tuin uit, zo het laantje van het bos in. Anneke is boos...
Haar wangetjes zijn zo rood als vuur en er staan twee dikke tranen in haar ogen... Ze steekt haar kleine vuistjes in de hoogte van boosheid. O, ze is zo boos. Ze is zo vreselijk boos. 'Lelijk beest...! Nare sik, kom hier!'
Anneke mag van oma helemaal het bos niet in, maar ja, ze moet wel het geitje vangen. Ze rent achter hem aan, het bos door, het korenveld in, maar ze ziet het sikje nergens meer. Ze merkt dat ze ook de weg naar huis niet meer weet...
Ondertussen heeft oma ontdekt dat Anneke weg is en dat het hekje naar het bos openstaat. Mopperend gaat ze Anneke zoeken, en even later ziet opa dat het sikje weg is evenals oma en Anneke en het hekje staat open. Opa gaat ook zoeken, want dit is wel heel raar.
Inmiddels is het heel hard gaan regenen. Waar is Anneke nu? Arme Anneke, ze loopt drijfnat over de stille weg en is bang en huilt.
Gelukkig vinden ze elkaar allemaal weer terug, inclusief het geitje. Als Anneke 's avonds naar bed bidt ze samen met oma een gebedje omdat ze zo blij zijn dat alles zo goed is afgelopen.
Heerlijk verhaaltje deels vanuit het kind verteld, deels vanuit opa en oma verteld. Een verhaaltje waar nog met ontzag naar de politieagent gekeken werd en een turfboer de mensen nog van brandstof voorzag. Leuk om voor te lezen en daarna te vertellen hoe vroeger dingen waren.
W.G. van de Hulst was als hoofdonderwijzer - later hoofd van de school - meer dan veertig jaar werkzaam bij een Nederlands Hervormde Diaconieschool in de stad Utrecht. Deze school was opgericht in 1858 in een wijk waar mensen woonden die sociaal onderaan de ladder stonden en waar elke gelegenheid tot onderwijs ontbrak. Op de website over W.G. van de Hulst staat hierover te lezen:
"Het was (...) een aaneenrijging van pan- en steenovens met hier en daar nog een hoge en voorname huizinge van "de ovenheer" er tussen; (...) ze huisvestte een wel heel arme bevolking, ruig van leven, door alcoholisme, inteelt en overmatige arbeid innerlijk verzwakt en intellectueel van een bedroevend laag peil. (...) Hier was een schreeuwende nood, sociaal en geestelijk gezien."
W.G. van de Hulst verloor zijn hart aan de school en de leerlingen, met veel liefde gaf hij daar les. Hij ontdekte dat hij zijn leerlingen kon boeien met zijn verhalen. Omdat er nauwelijks kinderboeken naar zijn zin waren begon hij zelf met schrijven. In 1908 kwam zijn eerste boek uit getiteld Willem Wychers onder zijn toenmalige pseudoniem Jan van de Croese. Meer dan honderd boeken volgden welke later werden onder meer werden geïllustreerd door zijn zoon Willem G. van de Hulst jr. Deze sfeervolle afbeeldingen hebben zeker bijgedragen aan het succes van de boeken.
Zelf heb ik als kind ook met veel plezier boeken van deze schrijver gelezen zoals de Rozemarijntje boeken, maar grote favoriet was het boek getiteld Gerdientje, zo zielig, zo spannend, zo mooi.
Omdat het in 2013 vijftig jaar geleden was dat W.G. van de Hulst overleed, werd 2013 uitgeroepen tot het W.G. van de Hulstjaar en is in dat jaar, vooral in Utrecht, veel aandacht aan de man en zijn werk besteed. Ook werden er tot mijn grote vreugde een aantal van zijn boeken opnieuw uitgegeven, waar dit boek er een van is, gelukkig met een cover getekend door W.G. van de Hulst jr. en niet de latere, modernere versie.
Ik heb opnieuw genoten!
ISBN 9789026609220 | Hardcover | 46 pagina's | Uitgeverij Callenbach | november 2013
Leeftijd: 4+
© Dettie, 13 februari 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
