W.G. van de Hulst
Categorie: Recensies 4-5jr
De bengels in het bos
Opa is boswachter, zijn huis staat in het bos. Achter het huis is een grote moestuin waar allerlei groente in staat. Voor het huis is een bloementuin met een hekje en een heg en daarvoor loopt het kromme laantje. De meisjes hebben de tijd van hun leven daar.
Carla en Riene hebben wel oma moeten beloven dat ze nooit het kromme laantje uit zullen gaan. Want dan komen ze op de weg waarover auto's en bromfietsen voorbij razen en die weg is veel te gevaarlijk voor hun vindt oma.
Als de meisjes op een dag in de moestuin lief zitten te spelen zien ze ineens twee jongens op het tuinmuurtje zitten, het zijn Bram en Peter van de molenaar. Het zijn echte wildebrassen zegt oma die de jongens gauw weggejaagd heeft.
Natuurlijk zien ze de jongens later weer, ook de jongens zijn nieuwsgierig wie de meisjes zijn. Ze dagen de meisjes uit en eigenlijk vinden ze elkaar best leuk maar ze doen net alsof dat niet zo is. En natuurlijk proberen de jongens de meisjes mee te nemen naar de weg, maar opa is er net op tijd bij.
Op een dag spelen de meisjes fijn in het bos en dan gebeurt het... ze proberen stiekem een lucifer aan te steken maar branden hun vingers... het hele doosje vliegt in brand en even later is er brand in het bos... opa en oma rennen er gauw naar toe met de schep.
'Niets zeggen hoor 'zegt Carla, nee, natuurlijk zal Riene niets zeggen, maar als ze merken dat de jongens de schuld krijgen van de brand begint hun geweten te knagen.
Opnieuw een echt W.G. van de Hulst verhaal. De verhalen zijn nog net zo knus en gezellig als ik me van vroeger herinnerde. Ze zijn vanuit een enorm gevoel voor de leefwereld van het kind geschreven. De zwart-wit afbeeldingen van zoonlief Willem van de Hulst maken de verhalen af. Het succes van de boeken van Van de Hulst is denkelijk mede door deze tekeningen veroorzaakt. Ze stralen precies de knusheid van de verhalen uit. Vooral de afbeelding van de meisjes in de bedstee met oma er breidend voor is heerlijk om te zien. Hopelijk genieten de kinderen van nu net zo van de verhalen als ik vroeger deed.
ISBN 9789026609138 | Hardcover | 46 pagina's | Uitgeverij Callenbach | november 2013
Leeftijd: 4+
© Dettie, 04 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Anneke en de sik
W.G. van de Hulst
Anneke woont een tijdje bij oma en als ze, om oma te verrassen, bij het sikje een mooi blauw lint om zijn nekje wil strikken, bokt en springt het diertje onder haar handen vandaan en rent de tuin uit, zo het laantje van het bos in. Anneke is boos...
Haar wangetjes zijn zo rood als vuur en er staan twee dikke tranen in haar ogen... Ze steekt haar kleine vuistjes in de hoogte van boosheid. O, ze is zo boos. Ze is zo vreselijk boos. 'Lelijk beest...! Nare sik, kom hier!'
Anneke mag van oma helemaal het bos niet in, maar ja, ze moet wel het geitje vangen. Ze rent achter hem aan, het bos door, het korenveld in, maar ze ziet het sikje nergens meer. Ze merkt dat ze ook de weg naar huis niet meer weet...
Ondertussen heeft oma ontdekt dat Anneke weg is en dat het hekje naar het bos openstaat. Mopperend gaat ze Anneke zoeken, en even later ziet opa dat het sikje weg is evenals oma en Anneke en het hekje staat open. Opa gaat ook zoeken, want dit is wel heel raar.
Inmiddels is het heel hard gaan regenen. Waar is Anneke nu? Arme Anneke, ze loopt drijfnat over de stille weg en is bang en huilt.
Gelukkig vinden ze elkaar allemaal weer terug, inclusief het geitje. Als Anneke 's avonds naar bed bidt ze samen met oma een gebedje omdat ze zo blij zijn dat alles zo goed is afgelopen.
Heerlijk verhaaltje deels vanuit het kind verteld, deels vanuit opa en oma verteld. Een verhaaltje waar nog met ontzag naar de politieagent gekeken werd en een turfboer de mensen nog van brandstof voorzag. Leuk om voor te lezen en daarna te vertellen hoe vroeger dingen waren.
W.G. van de Hulst was als hoofdonderwijzer - later hoofd van de school - meer dan veertig jaar werkzaam bij een Nederlands Hervormde Diaconieschool in de stad Utrecht. Deze school was opgericht in 1858 in een wijk waar mensen woonden die sociaal onderaan de ladder stonden en waar elke gelegenheid tot onderwijs ontbrak. Op de website over W.G. van de Hulst staat hierover te lezen:
"Het was (...) een aaneenrijging van pan- en steenovens met hier en daar nog een hoge en voorname huizinge van "de ovenheer" er tussen; (...) ze huisvestte een wel heel arme bevolking, ruig van leven, door alcoholisme, inteelt en overmatige arbeid innerlijk verzwakt en intellectueel van een bedroevend laag peil. (...) Hier was een schreeuwende nood, sociaal en geestelijk gezien."
W.G. van de Hulst verloor zijn hart aan de school en de leerlingen, met veel liefde gaf hij daar les. Hij ontdekte dat hij zijn leerlingen kon boeien met zijn verhalen. Omdat er nauwelijks kinderboeken naar zijn zin waren begon hij zelf met schrijven. In 1908 kwam zijn eerste boek uit getiteld Willem Wychers onder zijn toenmalige pseudoniem Jan van de Croese. Meer dan honderd boeken volgden welke later werden onder meer werden geïllustreerd door zijn zoon Willem G. van de Hulst jr. Deze sfeervolle afbeeldingen hebben zeker bijgedragen aan het succes van de boeken.
Zelf heb ik als kind ook met veel plezier boeken van deze schrijver gelezen zoals de Rozemarijntje boeken, maar grote favoriet was het boek getiteld Gerdientje, zo zielig, zo spannend, zo mooi.
Omdat het in 2013 vijftig jaar geleden was dat W.G. van de Hulst overleed, werd 2013 uitgeroepen tot het W.G. van de Hulstjaar en is in dat jaar, vooral in Utrecht, veel aandacht aan de man en zijn werk besteed. Ook werden er tot mijn grote vreugde een aantal van zijn boeken opnieuw uitgegeven, waar dit boek er een van is, gelukkig met een cover getekend door W.G. van de Hulst jr. en niet de latere, modernere versie.
Ik heb opnieuw genoten!
ISBN 9789026609220 | Hardcover | 46 pagina's | Uitgeverij Callenbach | november 2013
Leeftijd: 4+
© Dettie, 13 februari 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer: