Zwart als ebbenhout
Salla Simukka

Lumikki is weer thuis na haar avonturen in Praag en heeft haar oude leven weer opgepakt. Als ze Sampsa leert kennen, en hem bijzonder aardig vindt, besluit ze niet langer te wachten op Vlam, de jongen die haar immers had laten weten dat ze het maar moest vergeten dat het ooit iets tussen hen zou worden.
Het leven is goed: ze vindt het leuk op de kunstacademie, vooral als ze een rol krijgt in het kerststuk, en ze is blij met de relatie met Sampsa. Ook ziet ze haar ouders weer regelmatig, maar daar wringt nog iets. Ze heeft steeds het gevoel gehad dat er een kern van waarheid zat in de claim van Zelenka, het meisje uit Praag, dat ze haar zus was. In ieder geval houdt ze het gevoel dat er een zus was. Maar ze vraagt haar ouders niets, al al vinden die het vreemd dat Lukimmi steeds vraagt naar oude foto’s.

Dan vindt ze een brief in haar zak, van een onbekende die zich ‘haar schaduw’ noemt en alles van haar af blijkt te weten. Haar leven staat opnieuw op zijn kop. Wie is die stalker? Hoe kan hij of zij zoveel van haar weten? Als er dan ook nog herinneringen uit haar jeugd terug komen, gebeurtenissen waar van zij zeker weet dat niemand dat kan weten, en die stalker weet het toch, zoals blijkt uit de brieven en de sms’jes, wordt alles onheilspellend.
Ook duikt ineens Vlam weer op, net als zij besloten heeft dat zij en Sampsa een prima stel zijn.
Het leven wordt erg ingewikkeld, en Lumikki is alleen.

Rood als bloed, wit als sneeuw en zwart als ebbenhout. Drie eigenschappen van Sneeuwwitje, dat zoals we weten Lumikki betekent in het Fins. Drie eigenschappen die ieder een boek opleverden, en zoals we verwachten in het derde deel van een trilogie krijgen in dit laatste deel de vragen die onbeantwoord bleven, hun antwoord.
Dat het kerststuk een soort vervolg is op het werkelijke sprookje van Sneeuwwitje is een leuke vondst.
Daarnaast is er ook een nieuw avontuur, dat verbonden is met een paar van de antwoorden.
Helaas moet ik zeggen dat het derde avontuur maar een dun verhaal is. Het boek is ook letterlijk dun, alsof de inspiratie van de schrijfster op was. Of misschien zat er te veel druk achter.
Het feit dat er antwoorden er zijn is wel reden genoeg om dit boek met plezier te lezen. Maar toch is het jammer, er had best meer in gezeten.

ISBN 9789044821451 | Hardcover | 142 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2014
Vertaald uit het Fins door Sophie Kuiper

© Marjo, 22 oktober 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: