Patrick Ness

Toon alleen recensies op Leestafel van Patrick Ness in de categorie:

Patrick Ness op internet:

Categorie: Recensies 15jr+

Chaos-trilogie 3: Lawaai dat nooit stopt
Patrick Ness

En dan doe ik het.
Ik begin aan het derde en laatste deel van de Chaos-trilogie, in de treurige wetenschap dat het afgelopen is als ik die 600 pagina’s gelezen heb. Dat wil ik helemaal niet. Maar ik wil natuurlijk wel weten hoe het verder gaat met Todd en Viola. De burgemeester van Prentiss beweert dat Todd alles in zich heeft om een groot leider te worden. Zal hij gelijk krijgen?

Zullen de twee jongeren die elkaar liefhebben zoals alleen Romeo en Julia dat eerder deden, de kans krijgen samen het leven door te brengen? En vooral: in wat voor een wereld dan? Want het is nog steeds oorlog. De burgemeester en zijn mannen willen de Spakkels, het oorspronkelijke volk van deze planeet, helemaal uitroeien! Maar al snel blijkt dat hij dit niet-pratende volkje zwaar heeft onderschat. En daar is ook mevrouw Coyle, die met haar vrouwenleger absoluut wil voorkomen dat de burgemeester de leider wordt als de oorlog voorbij zal zijn. Maar wat dan haar eigen plannen zijn, daar laat ze zich niet over uit.
En dan zijn er ook nog de kolonisten, die nu toch echt in aantocht zijn. Moet het nu echt zo zijn dat zij op het moment dat ze zich – vol goede hoop en enthousiasme - op een nieuwe plek willen vestigen die wereld in een gruwelijke oorlog aantreffen?

Opnieuw laat Patrick Ness ons alle kanten van een oorlog zien. We lezen wat macht doet met een mens die van nature egoïstisch is, maar ook hoe een beter mens er mee omgaat. Twijfels, keuzes, de personages worden steeds geconfronteerd met nieuwe situaties, nieuwe inzichten waardoor zij zich opnieuw moeten beraden.
Zal de oorlog tot een bevredigend einde komen? Voor zover dat niet een contradictio in terminis is, want een oorlog eist altijd slachtoffers.

Het is natuurlijk niet alleen de inhoud van het verhaal dat de lezer geboeid houdt tot het laatste word. Patrick Ness schrijft op een levendige manier.
Zijn idee over de ‘herrie’ (iemands gedachten zijn hoorbaar voor de omgeving) is fenomenaal. Het geeft een magisch tintje aan dit in feite vreselijke verhaal, en dat samen met de liefde van Todd en Viola maakt het een verhaal waar je als lezer helemaal in duikt. Steeds opnieuw zijn er verrassende wendingen, steeds opnieuw ben je benieuwd welke keuzes de hoofdpersonen zullen maken, en wat de uitwerking daarvan is.
En al is die oorlog nog zo gruwelijk, al vallen er doden bij de vleet, je wilt niet dat het uit is.
Dat lijkt mij een groot compliment voor de schrijver: zijn lezer wil niet eens dat die oorlog voorbij gaat.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Chaos-trilogie 2: Het donkere paradijs
Patrick Ness

‘Ten eerste: als je jezelf onder controle hebt, heb je ook anderen onder controle. Ten tweede: als je informatie onder controle hebt, heb je anderen onder controle.’

Nog niet eerder vertoond: alsof het niet een heel ander boek is gaat het verhaal gewoon verder waar deel een opgehouden is: geen inleidende herhaling, geen korte herhaling, nee, hup, meteen er in!
Dat is natuurlijk heerlijk voor iemand die na het eerste deel alleen maar razend nieuwsgierig is! En voor wie dat eerdere boek niet gelezen heeft: ik zou er maar eerst mee beginnen!
We hebben afscheid moeten nemen van Todd en Viola, en het verhaal was absoluut niet afgelopen. In de ruim 500 pagina’s die dit boek telt gaan het verder, in een opnieuw hemeltergend spannend avontuur, met liefde en veel geweld.
De Nieuwe Wereld balt zich even samen in de stad Haven, die nu Nieuw Prentissoord heet. De stad is groot en de vele mannen die er wonen, met daar de nieuwe bewoners nog bij opgeteld, produceren wel heel veel Herrie.

Weten we het nog? ‘Herrie’ is het geluid van gedachten, dromen, en alles wat je liever niet wil dat anderen horen. Maar die anderen horen het wél. En blijkbaar zitten er nog meer mogelijkheden aan ‘Herrie’, ook al niet altijd prettig. De burgemeester van Prentisstown heeft plannen, met de stad, met de wereld, en met Todd. Todd, ‘de jongen die niet doden kan’, wordt geconfronteerd met de feiten, waardoor hij keuzes moet maken die hij niet wil maken.

In dit vervolg is er opnieuw sprake van verraad, liefde, oorlog en terreur.
Maar is het wel zo geslaagd om de ene tiran te vervangen door een andere? Is degene die je vertrouwt wel te vertrouwen? En is misschien die vijand iemand die juist aan jouw kant staat? Hoever kun je gaan om voor elkaar te krijgen wat je zo graag wil? Ten koste van aan ander? Van jezelf misschien?

En intussen naderen de kolonisten, want Viola was immers als verkenner vooruit gezonden.
Patrick Ness doet geen concessies: in eenzelfde stijl leidt hij de lezer naar opnieuw een einde dat geen einde is.
Deel drie…kom maar op met dat boek!

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Chaos-trilogie 1: Het mes dat niet wijkt
Patrick Ness

Soms is een verfilming beter in de zin dat de beelden vergezeld worden van spanningopdrijvende muziek en een filmmaker allerlei trucjes uit kan halen zodat je op het puntje van je stoel zit. Of iemand evenwel in staat is om Patrick Ness te verbeteren, dat vraag ik me ten zeerste af. Hemeltergend spannend maakt hij zijn scènes, door ofwel zinnen aan elkaar te smeden zodat je gedwongen wordt door te lezen, of juist door korte zinnen of alleen maar woorden neer te pennen, in een staccatostijl waarbij je nagels niet veilig zijn.
Waar heb ik het over? Er is een nieuwe trilogie ‘de Chaos’ genaamd.

In dit eerste deel leren we de achtergrond kennen: er is een nieuwe wereld, sterk lijkend op de wereld zoals wij die kennen, waar in het verleden kolonisten zijn neergestreken met ruimteschepen. Todd, onze twaalfjarige hoofdpersoon weet niet beter dan dat de bewoners in Prentisstown, waar ook hij toe behoort, de enige overgeblevenen zijn. Toen de kolonisten landden, heeft men hem verteld, brak er een oorlog uit met de inlanders, de Spakkels. In die oorlog hebben de aliens virussen gebruikt waardoor vele mannen en alle vrouwen gestorven zijn. Todd is de laatste jongen, want ja, zonder vrouwen groeit het bewoneraantal niet natuurlijk. Integendeel: er zijn geregeld mannen die verdwijnen: ze worden gek en plegen zelfmoord of misschien zijn ze door wilde dieren gegrepen. Vrienden heeft hij niet meer: wie eenmaal man is kijkt niet meer om naar een jongen.
Maar het ergste wat het virus veroorzaakt heeft, is de Herrie.

'Ik weet wat je denkt: hoe kan het nou dat ik dat niet weet als ik de hele dag en dag in en dag uit elke gedachte hoor van de twee mannen die het bij mij thuis voor het zeggen hebben? Maar dat is het 'm juist. Herrie is hérrie. Het is geknal en geknetter en meestal is het één grote brij van geluid en gedachte en beeld en de helft van de tijd kun je d'r helemaal niks uit wijs worden. Het is een zootje in mannenhoofden en Herrie is zoiets als het levende, ademende gezicht van dat zootje. Het gaat over wat ze geloven en wat ze zich verbeeleden en wat ze fantaseren en het zegt het ene en tegelijkertijd het volslagen tegenovergestelde en ook al zit de waarheid d'r echt ergens tussen, hoe weet je nou wat waar is en wat niet als je àlles over je heen krijgt?
De Herrie is een ongefilterde man, en zonder filter is een man gewoon chaos zonder poten.'

Je kan je gedachten niet afsluiten voor anderen, iedereen hoort wat je denkt, ziet de beelden die je er bij hebt, zelfs dieren kunnen op deze manier praten. Todd gaat graag naar het moeras omdat daar weinig tot geen anderen komen en er rust heerst. Stilte, eigenlijk iets onmogelijks, want hij hoort immers de dieren om hem heen. Zijn hond Manchee bijvoorbeeld, het dier dat Todd helemaal niet wilde hebben, maar dat burgemeester Prentiss hem zo graag wilde geven dat hij niet weigeren kon. Todd woont bij twee mannen, Ben en Cillian, die hij als zijn ouders beschouwt, en hij voelt wel dat die niet erg dol zijn op de burgemeester, maar Prentisstown is een besloten gemeenschap, iedereen is op elkaar aangewezen en er zijn geen geheimen. Er is immers de Herrie.
Maar Todd vergist zich, en dat ontdekt hij een maand voor hij man zal worden.
Want in het moeras ontdekt hij een gat in de Herrie. Er is Stilte! Ben en Cillian reageren paniekerig.

‘Zijn het spaks?’ vraag ik. ‘Zijn het de Spakkels? Zijn ze terug?’
‘Ben?’ Cillian schreeuwt het nu uit terwijl-ie over het veld komt aanlopen.
‘Zijn we in gevaar?’ vraag ik Ben. ‘Komt d’r weer oorlog?’
Maar Ben zegt alleen maar: ’o mijn god, heel zachtjes, en dan zegt-ie het nog es: ‘ O, mijn god’, en dan, zonder zich ook maar te verroeren of weg te kijken, zegt-ie: ‘We moeten je hier weg zien te krijgen. We moeten je hier weg zien te krijgen, nu meteen.’

En Todds leven zal nooit meer zijn als voorheen. Vanaf dat moment begint een vlucht, samen met Viola, het meisje dat hij in het moeras ontmoet - een meisje! En ze heeft geen Herrie!! Ze vluchten voor het leger dat hen achtervolgt; voor Aaron, de ogenschijnlijk onsterfelijke prediker; voor het verleden dat op een leugen gebaseerd is.

Het is niet alleen gruwelijk spannend, het is soms ook echt gruwelijk. Dat Todd het verhaal vertelt in zijn eigen taal, maakt het nog overtuigender en Patrick Ness windt er geen doekjes om: hij vindt dat zijn lezers geen watjes moeten zijn. Gelukkig staat al op de voorflap dat het een trilogie is, want dit eerste boek eindigt op een manier die niet kàn in de wereld van spannende verhalen. Wat ik al zei: de lezer krijgt heel wat voor zijn kiezen, maar het is zeer de moeite waard om deze eerste hap te nemen: de implicaties van de Herrie alleen al maken het verhaal wonderlijk boeiend, maar het geheim van Prentisstown slaat alles.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: