Meg Rosoff
Mij niet gezien
Helaas Matthew is nog steeds niet terug, hij heeft zijn veel jongere vrouw Suzanne en zoontje Gabriel, net een jaar oud, vijf dagen geleden achtergelaten en Suzanne heeft geen idee waar hij is. Hij heeft geen schone kleren, paspoort of geld meegenomen. Hij ging 's morgens gewoon naar zijn werk, zei gewoon gedag, maar is nooit op zijn werk komen opdagen om les te geven. Hij is 'gewoon' weggelopen.
Suzanne en Matthew geven beiden les aan de universiteit in de stad. Het is acht jaar geleden dat Suzanne en Gil elkaar gezien hebben. 'Ze is niet oud maar ziet er dor uit, alsof iemand vergeten is haar water te geven.' denkt Mila. Ze denkt nog veel meer want gevoelig als ze is, merkt ze aan allerlei kleine dingetjes dat het huis van Matthew geen gelukkig huis is. Honey de witte Duitse herder lijkt ook uitgeblust. 'De eenzaamheid straalt in golven van haar af. Dus ze is van Matthew.' constateert Mila. Suzanne heeft duidelijk een hekel aan de hond.
Het hele huis voelt vreemd, het lijkt alsof Suzanne en Matthew ieder een eigen terrein in het huis hebben die niet overschreden mag worden. Mila registreert ook andere dingen, sigarettenrook, een vreemde mannenlucht, maar ze zegt het niet. Ook valt haar op dat Suzanne helemaal niet bang is dat Matthew wat overkomen is. Misschien is ze zo geworden na de dood van Owen, hun verongelukte zoon, bedenkt Mila zich. 'Ze lijkt iemand van glas. Geef haar een tik en ze breekt in ontelbare stukjes.'
Mila en Gil besluiten Matthew te gaan zoeken. Hij heeft een hut bij de Canadese grens, waar geen telefoon, geen elektriciteit en waterleiding is, dus ook geen internet. Honey gaat mee, tot Mila's geluk. Ze is gek op het dier. Ze mogen Suzanne's auto gebruiken. De reis is bijzonder. Gil en Mila kunnen uitstekend met elkaar opschieten. Ze ontmoeten aardige mensen onderweg. Mila stuurt ondertussen sms'jes naar Matthew waar, zoals te verwachten, geen antwoord op komt. Eindelijk komen ze bij de hut aan, en daar neemt het verhaal een heel verrassende wending. Maar ook in alle vreemde verwikkelingen die volgen is het Mila die dankzij haar fijngevoeligheid uiteindelijk de waarheid weet te achterhalen en zelfs een leven weet terug te geven.
Het verhaal zelf maakt al diepe indruk maar wat Meg Rosoff vooral zo treffend duidelijk weet te maken is het verschil tussen volwassenen en een - fijngevoelig - kind. Waar volwassenen er omheen draaien en leugentjes om bestwil vertellen is bij Mila het oprechte, directe, zuivere gevoel. Met haar vele sensitieve antennes voelt ze haarfijn aan dat de taal die gesproken wordt niet klopt met de houding en gebaren van de mensen om haar heen. Ze registreert veel tegenstellingen en dingen die niet kloppen. Zelfs haar eigen ouders blijken niet zo te betrouwbaar als ze altijd dacht en dat maakt haar onzeker, klopt haar gevoel dan toch niet? Zo zeker als ze voorheen was dat haar intuïtie altijd klopte zo onzeker raakt ze nu door wat er allemaal om haar heen gebeurt. Maar fijnbesnaard als ze is, weet ze toch tot de kern door te dringen.
Het verhaal zindert na als je het gelezen hebt. Het maakt duidelijk dat volwassen mensen er soms een flinke puinhoop van kunnen maken. Vooral als zich gebeurtenissen voordoen die erg zwaar te verdragen zijn. Het is dan moeilijk de onmacht en pijn met elkaar te delen en soms lijkt de situatie uitzichtloos. Een hooggevoelig meisje kan dan precies datgene zijn wat deze mensen nodig hebben om weer uit de impasse te komen. En Mila is zo'n meisje.
Prachtig verhaal waar je even een tijdje stil van bent.
ISBN 9789024570119 | Hardcover | 223 pagina's | Luitingh-Sijthoff | mei 2016
© Dettie, 27 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
