Jan De Leeuw

Toon alleen recensies op Leestafel van Jan De Leeuw in de categorie:
Jan De Leeuw op internet:
  Categorie: Recensies 15jr+

Babel Babel


Naomi, een vijftienjarig weesmeisje, heeft een baan gekregen in de toren van Babel. Dat is een enorm hoge toren (net geen 333 verdiepingen, wat de tegenstanders jammer vinden, dan hadden ze meer steun voor hun bewering gehad dat het duivels was), de Global Business Building, waar de bouwer helemaal bovenin woont, en de rest opgevuld wordt met alles wat je in je leven nodig hebt. Als je daar gaat werken heb je de buitenwereld niet meer nodig. Toch moet Naomi toch twee middagen in de maand vrij nemen. Dat ze er helemaal geen zin in had, geen vrije middag wilde, snap je pas laat in het verhaal.

Naomi is een sub, de laagste categorie werknemers. Zij poetst de toiletten en toont geen enkele ambitie. Niemand krijgt hoogte van dit stille ijverige meisje, maar op de een of andere manier trekt ze de aandacht van Lichtenstern, de raadsman van Abraham Babel. Alle meisjes vallen voor deze man, voor de macht die hij vertegenwoordigt, maar ook omdat hij een knappe man is. Naomi negeert hem. Is het daardoor dat als er in de hogere regionen een vervanger gezocht wordt, dat Lichtenstern haar uitkiest?
Het zal haar toekomst volledig veranderen. Ze leert een leeftijdgenootje kennen: Alice, de dochter van Babel. Bij een terroristische aanslag op de hele familie zijn eerder de ouders van Alice omgekomen. Babel mankeerde niets, Alice raakte verlamd.
Ook Alice raakt gefascineerd door de zwijgende Naomi, en voor ze het weet woont Naomi op de hoogste etages, en is ze gezelschapsdame van Alice.

Tegen die tijd beseft de lezer dat de hoofdpersoon geen gewoon vijftienjarig meisje is. Ze heeft een verborgen agenda. Maar zoals dat gaat: er ontwikkelt zich een soort vriendschap tussen de twee meisjes, waardoor Naomi keuzes zal moeten maken.
Lichtenstern is daarbij een niet te omzeilen factor, hij laat haar niet met rust.

Jan de Leeuw begint het boek met een schokkende proloog: een vrouw gooit haar kind door het raampje van een auto. Beiden zijn omgord met explosieven...
Het eigenlijke verhaal begint een periode na deze aanslag, waarbij aanvankelijk geen sprake meer is van aanslagen of andere vormen van onderdrukking. Of je moet de haast slaafse uitbuiting van werknemers als onderdrukking zien. Nou ja dat is het wel natuurlijk, maar de lezer verwacht iets anders. Het verhaal zit vol verwijzingen naar onder andere de aanslag op de Twin Towers, naar fanatisme en geloof. Een allegorie over de hedendaagse maatschappij, waarin we er niet al te best van af komen.
De vraag rijst al snel wie de slechterik in dit verhaal gaat worden...

Lijvige roman voor jongeren. Boeiend genoeg, want Jan De Leeuw is een goede schrijver, maar hij doet te weinig aan het uitleggen van een achtergrond om een duidelijk thema te verwoorden. En dan lijkt me een gemiste kans.


ISBN 9789462910539 | Hardcover | 496 pagina's | Uitgeverij De Eenhoorn | april 2015
Leeftijd: 15+

© Marjo, 23 januari 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Vijftien wilde zomers Vijftien wilde zomers


Jan de Leeuw

‘Ga weg,’ schreeuwt ze.
Maar hoe kan ik weggaan als zij me geroepen heeft?
‘Ik wil je nooit meer zien. Ik wil dat je me met rust laat.’ Orphee laat zich op het bed vallen en verbergt haar hoofd in de kussens.
‘Ik wil je uit mijn leven Thomas. Ik heb alles wat me aan jou deed denken verbrand. Maar het is niet genoeg. Je zit nog steeds in mij en ik wil het niet meer. Het doet te veel pijn. Kun je niet gewoon weggaan? Want ik wil dat de pijn stopt.’


Thomas is een jongen van vijftien. Hij is verliefd. Op Orphee. Maar die laat zich niet zo makkelijk overhalen om ‘iets’ te beginnen met Thomas. Ze vertelt dat ze al eerder verliefd is geweest en niet nog eens wil meemaken hoe dat afgelopen is. Thomas dringt niet aan. Zachtjes aan weet hij haar vertrouwen te winnen.
Intussen is er ook zijn opa, naar wie hij iedere week porties eten brengt, omdat de man niet voor zichzelf kan zorgen. Zijn dochter, Thomas’moeder wil geen contact met hem, dus is Thomas de enige die hem bezoekt.
Als het verhaal begint is er Thomas die vertelt hoe Orphee op een open plek in het bos – een betekenisvolle plek blijkbaar - cd’s en boeken verbrandt, die ze van hem heeft gekregen. Ook vertelt hij over zijn opa, die hem hele verhalen vertelt, maar die nauwelijks meer eet en aan het vervuilen is. En Thomas ziet hoe zijn ouders aan tafel zitten waar zijn vader ineens een bord vol soep oppakt en door de kamer smijt. Hij ziet zijn moeder in een café met een vriendin, pratend over de nu zo moeizame relatie met zijn vader.
De lezer begrijpt al snel hoe het in elkaar steekt, Thomas is dood, en de achterblijvers kunnen er niet mee overweg. Het is heel apart dat de schrijver toch Thomas ten tonele voert om het verhaal te vertellen, en dus niet in de hoofden van de rouwenden duikt. Het geeft een afstand, waardoor het scherp randje van de rouw verzacht wordt maar net zo indringend is.
De lezer ontdekt de achtergrond van het verhaal langzaam, en ziet hoe het Orphee, de ouders en de opa verder gaat.
Jan de Leeuw is behalve vindingrijk ook poëtisch. In dit ‘zware’ verhaal zitten de prachtigste zinnen die het verhaal verzachten.

‘Ik gunde haar een kijk op mijn echte leven, het leven dat van mij alleen was, nee, meer dan een kijk, ik gooide de deur van mijn jongenskamer wagenwijd open en ze deed niet eens de moeite om te gluren.’


‘De natuur is moe van de verkwisting waarin ze zich de hele zomer heeft verloren. Ze is sinds maart non-stop in de weer geweest, kroop uit de modder en van tussen de stenen en dood gras naar boven, de wortels zogen de sappen uit de smeltende aarde, stammen en stengels reiken de lucht in, takken spreidden zich als de armen van hysterische gelovigen uit naar de zon, het leven barstte uit zijn voegen, vogels schoten door de lucht, de bek vol mos en natrillende libellen, de hazen stampten het ongeduld uit hun achterpoten, vossen jankten en mieren verloren zich in wilde orgieën. De wereld kraakte van het leven, het spande zich als een vel van bessen en druiven, het glinsterde van het zweet. Maar nu is de strijd gestreden.’


ISBN 9789059084414 | Hardcover | 144 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | 2012
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 05 juni 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: