Isabelle Quinn

Toon alleen recensies op Leestafel van Isabelle Quinn in de categorie:
Isabelle Quinn op internet:

  Categorie: Recensies 15jr+

De laatsten De laatsten


Alles is nog normaal: Sam en Thijs gaan uit school naar huis. Het is winter, en er valt hevige sneeuw, de wegen zijn haast onbegaanbaar. Als Sam thuis komt, is het huis leeg: zijn moeder is nog op haar werk, sms’t ze, Sam moet zelf maar wat te  eten maken. Hij kent het ritueel en loopt in het begin van de avond naar de pizzeria, waar mevrouw Linde hem enthousiast verwelkomt. Sam vindt dat ze er met haar zwaar opgemaakte gezicht niet uitziet, maar ze is wel aardig. Terwijl hij op de pizza wacht gebeurt er iets: er ontstaat een rook in de ruimte: wit, geurloos, maar verstikkend. Sam ziet niets meer, de mist wordt dikker, hij moet naar buiten!

‘Wit, overal. Sneeuwvlokken op mijn gezicht. Stilte. Daar, ver weg, fel licht... Pijn in mijn ogen. Pijn aan mijn handen. Overal pijn... Koud. Geknerp onder mijn voeten. Steeds zachter. De pijn zakt weg. Alles vervaagt.’

Sam dwaalt door de stad. Hij weet nauwelijks wie hij is, of waar hij is. Mensen lijken er niet te zijn, dieren ook niet beseft hij. Alleen die witte mist... Wat is er gebeurd? Twee dingen weet hij: hij is Sam en er is mist. Dan komt hij gelukkig mensen tegen. Maar ze lijken wel krankzinnig. Iemand laat zijn hond uit...een pluche hond. Twee jongens zijn alleen maar uit op vechten. Een vrouw doet boodschappen, ze blijft haar karretje maar volladen met de meest onzinnige dingen. Harry, die oude man, lijkt nog helder, en Sam blijft maar bij hem. Ze dwalen door de stad, en langzaam wordt duidelijk wat er aan de hand is. Als lezer begin je te twijfelen aan Sam. De anderen zijn gestoord en Sam niet? Waarom zou hij de  uitzondering zijn? Dan ontmoet hij Marianne...

Er is een proloog bij dit bizarre verhaal, een gebeurtenis die zich afspeelt in 1869. Er lijkt geen enkel verband met het eigenlijke verhaal, maar natuurlijk is er dat wel. Als je daar achter komt slaat ineens de betekenis van het hele verhaal om. Dacht je een apocalyptisch verhaal te lezen, dan gaat het nu een heel andere richting in. Ik kan me voorstellen dat niet iedere lezer dat prettig zal vinden, maar deze lezer vond het een geslaagde wending.  Verrassend en kloppend. En ik heb iets geleerd: in het stuk tekst dat zich afspeelt in 1869 rookt iemand een sigaret. Huh? Dacht ik. Maar het klopt: de sigaret is ontstaan in de Krimoorlog.  

Isabelle Quinn heeft bovendien een prettige manier van schrijven, al is het verhaal nog zo bevreemdend en raar, het lijkt alsof je in een sprookje rondloopt. In een mist. Met Sam. En dat is prettig.

Isabelle Quinn (1967, Creil, Frankrijk) woont in Nederland sinds 1993. Zo ontstond Operatie Boze Barbie, haar debuut. 


ISBN 9789044823301 | Hardcover | 154 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2015
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 18 maart 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: