Guido Bottinga

Toon alleen recensies op Leestafel van Guido Bottinga in de categorie:
Guido Bottinga op internet:

 

De verwanten De verwanten


Een jonge soldaat kerft met een ijzeren lepel iets in de stenen muur van zijn cel. ‘JISAD 1917’.
Als de ochtend komt geeft hij aan de kapelaan twee brieven en dan wordt hij gebonden en naar de binnenplaats gevoerd. Geweerschoten klinken.

Bijna honderd jaar later ontmoet de zestienjarige Luka in het zuiden van Frankrijk een jonge man, William, op wie ze meteen verliefd wordt. Maar toegeven zal ze dat niet, want de jongeman in kwestie haalt een gemene streek uit. Zo vertellen haar vriendinnen dat tenminste. En de jongen heeft de schijn tegen. Toch, als hij haar daarna mailt antwoordt ze die mails een enkele keer. En als William een jaar daarna vraagt of hij langs mag komen in Den Haag, stemt ze toe. Op dat moment logeert ze bij haar vrijgezelle tante Jeanne en verkeert ze in onmin met haar ouders, die heel andere plannen voor haar toekomst hebben dan Luka zelf. En zij wil dus echt niet in het gareel.

Waarom ze er in toestemt William weer te zien, hem zelfs af te halen in Hoek van Holland, dat weet ze niet. Maar er zijn wel vaker dingen in haar leven waarbij ze zich 'gestuurd' voelt. Het heeft vast iets te maken met die helse buikpijn die ze vaak voelt, en waarvoor geen enkele arts een verklaring heeft. Als tot haar doordringt dat ze tijdens of na die buikpijn steeds die ene persoon ergens ziet staan, een twintigjarige jongeman, met een bleke huid en rossig haar, zijn we een stuk verder in het verhaal.

William, die geschiedenis studeert, is onderweg naar Ieper om onderzoek te doen naar de gifgasoorlog tijdens de Eerste Wereldoorlog. Luka weet daar nauwelijks iets van, ze heeft nog nooit van Ieper gehoord. Maar in een opwelling gaat ze mee. Tante Jeanne geeft haar een doosje brieven mee, geschreven door een Duitse soldaat aan zijn verloofde. Jeanne speelt ook nog een grote rol later in het verhaal, ze geeft het doosje niet zomaar mee.
Eenmaal in Ieper heeft William afspraken, en Luka gaat haar eigen gang. Maar daar duikt behalve haar buikpijn opnieuw de jonge man op, en dit keer spreekt hij tot haar. Dan weet ze inmiddels wel dat hij niet van vlees en bloed is. Wat wil de verschijning van haar? En wat heeft William er mee te maken?

Dit meeslepende verhaal raakt vele onderwerpen die met de Eerste Wereldoorlog te maken hebben. Grotere thema’s zijn de - vaak onschuldige - Britse soldaten die wegens landverraad geëxecuteerd werden, en ‘dolende zielen’, die iedere avond opnieuw herdacht worden bij de Menenpoort in Ieper, waar men de Last Post speelt.
De brieven die Luka vertaalt voor William zijn van Julius, een Duitse jongen die studeert voor dominee, en die nogal worstelt met de vraag wat de rol van God is bij dit alles. Mede door een vriend valt hij langzaam voor het theosofisme, waar het geloof in reïncarnatie centraal staat. Ook gelooft men dat zielen met elkaar verbonden zijn, dat zij een rol te vervullen hebben en dat kunnen spreiden over meerdere levens.

‘Hij heeft het over de liefde tussen twee mensen die na de dood blijft bestaan. Dat is waar hij zichzelf en Sophie mee troost.’
‘Ja, maar blijkbaar gelooft men ook dat de haat voortleeft. Friedrich van Eck zegt dat de oorlog zijn oorzaak vindt in haat die in vorige generaties is gezaaid.’
‘Inderdaad,’ zei Luka. ‘Julius begrijpt dat en daarom wil hij samen met Sophie iets tegenover deze haat stellen. Liefde tussen mensen en begrip en waardering voor het anders zijn van elkaar.’
‘Wat een prachtige levensopdracht.’
‘Ja,’ sprak Luka zacht, ‘een liefde tussen twee mensen als wapen tegen de haat die hen omringt.’


Wat heeft dit allemaal te maken met de verschijning van die jongen? Wie was hij?
Misschien is de ontknoping allemaal een beetje te toevallig, maar dat neemt niet weg dat het een ongelooflijk mooi verhaal is. Ook het feit dat er blijkbaar bij de brieven van Julius geen censuur aan te pas kwam, vergeet je snel. Je voelt hoe Luka de touwtjes van haar leven niet uit handen wil geven, ook niet aan een jongen die haar toch wel aanstaat. Je leeft mee met de jongen die niets begrijpt van het in zijn ogen wispelturige gedrag van het meisje dat hij wil veroveren. En ook het theosofische aspect, al denk je dat het niet werkelijk bestaat, je zou willen dat het allemaal wel mogelijk was. Die feiten daaromtrent worden niet opgedrongen, ze zijn goed verdeeld in de tekst.
Het bijna epische verhaal zit goed in elkaar, is spannend en gevoelvol geschreven. Voor jongeren die een mooi verhaal willen lezen en tegelijk wat meer willen weten over de Eerste Wereldoorlog is dit boek een must.

Guido Bottinga (Den Haag, 1963) is een Nederlandse schrijver van jeugdboeken.
In 2006 debuteerde hij met het boek Een zusje uit een vliegtuig. Voor dit boek werd hij genomineerd voor de Hotze de Roosprijs, een publieksprijs voor debuterende schrijvers. Het boek behaalde in zijn leeftijdscategorie de 2e plaats bij de Vlaamse kinderjury. Winterkampioen is zijn tweede boek. In het voorjaar van 2014 verschijnt De Verwanten, een Young Adult roman.
Guido Bottinga studeerde gezondheidswetenschappen aan de Rijksuniversiteit Limburg te Maastricht. In het dagelijks leven is hij bestuursambtenaar bij de gemeente Den Haag.


ISBN 9789047706731 | Paperback | 240 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | mei 2014
Leeftijd vanaf 15 jaar

© Marjo, 13 juli 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: