17
Per Nilsson

Deze viel erg tegen. Dat komt door de vorm die de schrijver gebruikt heeft, denk ik.

Het draait om Jonathan, een jongen van 17, die met een alcoholvergiftiging in een ziekenhuis ligt. Pas op het einde doet hij zelf actief in het verhaal mee.
Nilsson laat een vader, een vriendin en een moeder aan het woord, die vanuit hun eigen gezichtspunt vertellen over het verleden van de ouders, en van de jongen.
Dat zijn nogal egocentrische verhalen vol zelfbeklag geworden, en dat is jammer. Goran, de vader is het meest aan het woord. Hij vertelt over hoe hij zelf als 17-jarige was, in de jaren zeventig, hoe hij Karin, de moeder, ontmoette. Over hun relatie die 17 jaar duurde, en over de eerste vijf jaren die hij als vader in het gezin doorbracht. Toen stapte hij op, en dat is vooral wat hij aan zijn zoon wil uitleggen: waarom hij de laatse elf jaar niets meer heeft laten horen. Nou ja, niets: hij viel zijn vrouw en zoon lastig..dat horen we later als Karin haar verhaal vertelt.
Josefine, de vriendin van Jonathan, vertelt over het waarom van zijn alocoholgebruik.
Het boek vertelt en passant ook nog over de geschiedenis van de jeugd in de jaren zeventig.

ISBN 9056375253 | Gebonden | 247 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2003
Voor 13-15 jaar Oorspronkelijke titel: Sjutton Vertaler: Femke Blekkingh-Muller

© Marjo, augustus 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: