Anders dan jij
Per Nilsson

De Zweed Per Nilsson heeft meerdere bekroonde jeugdromans op zijn naam staan. En niet ten onrechte, wat een ongelooflijk mooi boek is dit!

Het begint al met de spannende opening, iemand zal sterven, maar wie?
Met terugwerkende kracht vertelt dan Nilssons hoofdpersoon Hannah, net achttien jaar oud, het verhaal over de zes maanden die daaraan vooraf gingen.
Hannah is veganist, ze maakt gedichten, ze zit in 5 VWO, woont alleen op een flatje behangen met haar eigen gedichten, is punker geweest en heeft bewust voor een seksloos leven gekozen.
Echter Hannah is niet saai, maar een supergevoelig, intelligent, eigenzinnig meisje van vlees en bloed, met bovendien gevoel voor humor. Hannah is anders dan iedereen rondom haar.
,,Eighteen is a terrible age, and while I walked around with the conviction that I was somehow more grown-up than my classmates, the truth was that I had merely found a different way of being young'', staat voorin het boek (een tekst van Paul Auster) En inderdaad, zo anders dan anderen is Hannah nu ook weer niet.

Het verhaal begint met Hannahs ontmoeting met een man, die zich uitgeeft voor de gescheiden leraar Per Nosslin. Ontmoeting nummero twee is met de jonge Bosnische vluchteling Eldin, dankzij Eldins zusje Milena die een vriendin zoekt voor haar broer.
Ontmoeting nummero drie is met de linkse Skinhead Andreas, die iets ouder is dan Hannah, maar al een doorgewinterde actievoerder en intellectueel in de dop. Als een rode draad loopt door de verhalen over deze vriendschappen, de telefoonterreur van een onbekende, die aanvankelijk Eldin lijkt te zijn, dan Andreas, maar die zijn het niet, wie dan wel?

Erg mooi zijn vooral de beschrijvingen van de vriendschap die zich ontwikkelt met de lieve, eigenwijze Milena die voor Hannah veganistische pizza's bakt en de verlegen Eldin die van Hannah zwemles krijgt. Maar ronduit indrukwekkend wordt de beginnende liefde neergezet tussen Hannah en de boomlange Andreas, type 'grote mond, klein hartje'. Omwille van deze liefde gaat Hannah zover dat ze samen met Andreas een anti-bio-industrie actie voert in een winkelcentrum. Daarbij sneuvelen per ongeluk een paar kuikentjes. Geschrokken neemt Hannah de wijk naar haar oma in Kopenhagen, een klein stukje varen met de veerboot. Oma is niet thuis, maar wie loopt ze wel tegen het lijf? Per Nosslin! Nosslin ontfermt zich over Hannah en neemt haar mee naar een hotel. Daar ontdekt Hannah iets en wantrouwig geworden neemt Hannah de benen en keert naar huis terug.
Maar...iemand zou sterven, wie? waarom? wanneer?

Echt een heel mooi boek, ik heb het in een ruk uitgelezen. Het einde is vreemd en had van mij anders gemogen maar dat doet niets af aan het prachtige voorgaande verhaal. De gedachten van Hannah worden in korte krachtige zinnen beschreven, er worden veel onderwerpen aangeroerd: milieu, rascisme, vrouwenemancipatie enz. Kortom het gaat over jongeren die nog idealistisch zijn en de wereld willen verbeteren. Maar nergens wordt het zweverig of zit er een wijze les in verborgen. Het zijn jongeren die met elkaar van gedachte wisselen op een heel natuurlijke manier
In de loop van het verhaal wordt er telkens op gewezen dat een van hen zal sterven, dat maakt het bijzonder spannend. Echt een aanrader!

Dit boek valt onder de kinderboeken (15+) maar voor mij is het volwassenenliteratuur

ISBN 9056373722 | Gebonden | 277 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat

© Dettie, mei 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het lied van de raaf
Per Nilsson

Twee kinderen trekken met hun vader door Zweden, langs jaarmarkten, waar ze worst verkopen. David en Tove, de kinderen, zijn geadopteerd; hun moeder is verdwenen om een eigen carrière op te gaan bouwen. Ze speelt verder geen rol, behalve dan dat haar gedrag bij David een wantrouwen jegens vrouwen heeft veroorzaakt.
Als hij later het meisje Ritva ontmoet speelt hem dat ook parten, maar ze weet zijn vertrouwen toch te winnen. Ze geeft hem het hartje, een hangertje, dat hoort bij het kruisje en het anker dat ze zelf houdt. Hun tweede ontmoeting is in het ziekenhuis, waar ze ligt na een zelfmoordpoging. En dat nadat een vriend van David van een hoge silo afgesprongen is. David ontdekt dat zij allebei kort tevoren een lezing hebben bijgewoond van een man met kille ogen met in één van die ogen een gele vlek. Wie is die man? Een reeks toevalligheden (of zijn het opzettelijkheden) leidt hem naar de Raaf...

Het is nogal een zwaar boek, vind ik. Wat begint als een spannend avontuur mondt uit in een van de belangrijkste kwesties: de milieuvervuiling en in hoeverre de mens daaraan schuld heeft. Voor zover mogelijk loopt alles goed af, maar wel met een gemak dat me enigszins stoort.

ISBN 9056370219 | Gebonden | 789 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | juni 1996

© Marjo, maart 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Ik ben geen racist
Per Nilsson

Svenne is een jongen van 17, alleen door zijn vader opgevoed. En die is door een tragisch ongeluk om het leven gekomen. Op een reisje naar de stad wordt hij door een allochtoon in de buik gestoken, gelukkig niet ernstig. Dit incident is wel breed uitgemeten in de kranten en daardoor is waarschijnlijk Nils Dackemans aandacht getrokken. Deze charismatische man, rijk, knap en een goede prater zoekt Svenne op, en weet hem voor zich te winnen. Hij neemt hem mee naar bijeenkomsten van zijn nieuw-opgerichte politieke partij 'Rechtvaardig Zweden'. Deze partij komt op voor de 'gewone Zweed' en blijkt fel anti-islam te zijn. Svenne wordt benoemd tot partijsecretaris.
Ook laat Dackeman hem de leiding nemen van een soort kamp voor jongelui, dat een alternatief moet zijn voor dienstplicht en waarbij de jeugd los kan komen van hun videospelletjes, hun televisie en computer. Waar ze weer leren wat saamhorigheid is, de natuur ontdekken. Heel idyllisch allemaal.
De mensen rond Dackeman laten het echter de een na de ander afweten als de nieuwe partij een soort geweld op lijkt te roepen dat ze helemaal niet wil. Er verdwijnen allochtone jongens, er is steeds meer gewelddadigheid tegen de islam, Svenne begrijpt het niet zo goed meer. Als alles tenslotte uit de hand loopt, duikt hij onder en schrijft zijn verhaal.

Een simpel idee wordt een ongelooflijk indrukwekkend verhaal. Nilsson snijdt hier actuele thema's aan waar geen klip en klaar antwoord voor is, speelt met ideeën waar niet alleen een puber mee zit, maar ook een volwassene niet uit komt.
Het lijkt allemaal zo makkelijk: Dackeman wil een Zweden terug zoals het veertig jaar eerder was: waar de staat zorgde voor de bevolking en iedereen nog niet zo op geld en alleen maar geld belust was. Maar toen kwamen de privatiseringen, de liberalisering van de markt en het kapitalisme vierde hoogtij. De welzijnsstaat trok vluchtelingen aan, maar daar werd niet meer voor gezorgd, dus vervielen de jongeren al snel tot misdadige praktijken.
Klinkt het bekend in de oren? Niet alleen in Zweden is het zo gegaan, en gaat het nog zo. Niet alleen in Zweden krijgen de buitenlanders, de vluchtelingen de schuld. Niet alleen daar wordt de islam met angst bekeken. Wat Nilsson in zijn boek beschrijft, het zou ook hier zomaar kunnen gebeuren... een angstig vooruitzicht. (hij noemt overigens Pim Fortuin even, is het boek op hem gebaseerd?)
De hoofdpersoon is geen racist. Hij is slachtoffer van zijn eigen naïviteit...
De manier waarop het beschreven wordt, als terugblik op een enerverende periode, waarbij steeds een kleine blik op de toekomst geboden wordt, maakt dat je dit boek in een keer uitleest. Het grijpt naar je strot, omdat het allemaal zo levensecht is.

ISBN 9056379224 | Hardcover | 299 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat

© Marjo, december 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

17
Per Nilsson

Deze viel erg tegen. Dat komt door de vorm die de schrijver gebruikt heeft, denk ik.

Het draait om Jonathan, een jongen van 17, die met een alcoholvergiftiging in een ziekenhuis ligt. Pas op het einde doet hij zelf actief in het verhaal mee.
Nilsson laat een vader, een vriendin en een moeder aan het woord, die vanuit hun eigen gezichtspunt vertellen over het verleden van de ouders, en van de jongen.
Dat zijn nogal egocentrische verhalen vol zelfbeklag geworden, en dat is jammer. Goran, de vader is het meest aan het woord. Hij vertelt over hoe hij zelf als 17-jarige was, in de jaren zeventig, hoe hij Karin, de moeder, ontmoette. Over hun relatie die 17 jaar duurde, en over de eerste vijf jaren die hij als vader in het gezin doorbracht. Toen stapte hij op, en dat is vooral wat hij aan zijn zoon wil uitleggen: waarom hij de laatse elf jaar niets meer heeft laten horen. Nou ja, niets: hij viel zijn vrouw en zoon lastig..dat horen we later als Karin haar verhaal vertelt.
Josefine, de vriendin van Jonathan, vertelt over het waarom van zijn alocoholgebruik.
Het boek vertelt en passant ook nog over de geschiedenis van de jeugd in de jaren zeventig.

ISBN 9056375253 | Gebonden | 247 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | september 2003
Voor 13-15 jaar Oorspronkelijke titel: Sjutton Vertaler: Femke Blekkingh-Muller

© Marjo, augustus 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De geur van melisse
Per Nilsson

"Ze stapte binnen vanuit de mist
Haar rode haar
verlichtte mijn morgen
verlichtte mijn leven
Hij is stapelverliefd op Melisse, die eigenlijk Ann-Katrin heet. Als hij voor een maand naar Amerika gaat, mist hij haar verschrikkelijk. Bij zijn terugkomst wacht hem echter een onaangename verrassing."


Mijn mening:
Aardig boek. Intrigeert van in het begin door de opbouw: korte hoofdstukjes die lijken op een filmscript in de derde persoon enkv (Hoe zal ik hem noemen? Ik noem hem: hij. Derde persoon enkelvoud mannelijk: hij). Een jongen van 15 wordt door een verteller van op afstand bekeken als personage van een film. Tegelijk kijkt de jongen naar zijn eigen film en met flash-backs kom je te weten wat er aan de hand is.
In het leven van die hij zijn er twee periodes: vóór Melisse en na Melisse. "Vóór Melisse was ik een jongen, denkt hij. Vóór Melisse was ik een kind..."
Het verhaal zelf is overbekend: de eerste liefde van een puber, met de overrompelende invloed die dat meebrengt, een thematiek die m.i. de jongeren blijft aanspreken.
Persoonlijk boeide me vooral het eerste deel met daarin zijn kennismaking met Melisse (ze zit op dezelfde bus, hij durft haar niet aanspreken, probeert telkens in haar buurt te zitten, tot onverwachts zij hém aanspreekt...). Terwijl hij stuk voor stuk alles wegdoet wat hem aan haar herinnert, denkt hij na over wat er is geweest. Alle voorwerpen liggen op zijn bureau uitgestald en aan ieder voorwerp is een herinnering verbonden... Zo kom je geleidelijk aan zijn verhaal te weten.
Het boek is in een heldere eenvoudige taal geschreven, de belevingswereld van de jongen wordt uitstekend weergegeven. En wat een pracht van een titel! Melisse (de plant) speelt trouwens een rol in het verhaal.


Volgens de achterflap is het een B-boek, dus vanaf 12 jaar. Toch wat jong m.i., ik schat vanaf 14.
Samengevat: een boek dat zeker de moeite waard is, vooral door de originele structuur.
Vertaler: F. Blekkingh-Muller

ISBN 9056371509 | Gebonden | 149 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | april 1999

© Tiba, augustus 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: